Læknaneminn - 01.04.1990, Side 77

hreyfingu, fuglarnir séu fastir uppí himninum, öldurnar
staðnaðar á leið sinni til lands - að ekkert hreyfist
nema helhvítt tunglið sem ryður sér leið gegnum bikið
og gnýrinn berist honum til eyrna.
Hlý hönd strýkur vangann. Það er Bibba. Hún
hefur hjúkrað honum, þvegið bióðugt andlitið, búið
um sárin. Hún beygir sig fram og kyssir enni hans.
I svefninum kemur Goðmundur, hinn dýrðlegi
verndarengill og gefur Lofti að nýju kraft, magnar
hann upp, og í bítið er Loftur mikilfenglegri en
nokkru sinni fyrr.
Föstudcigskvöld, og ég er einn heima -
Þú ert sæt
Finnst mér
Og hvað við getum talað saman !
Ja - eiginlega um allt og ekki neitt
nema það sem skiptir máli
En ég reyni að hugsa ekki um það
Veit bara að mér líður vel með þér
Stundum þegar við erum sarnan
finnst mér ég lfka sjá blik
í augunum á þér
Þá langar mig til að taka utanum þig
þrýsta þér að mér
fast
En ég geri það ekki
Veit bara að þú ert yndisleg
Þú ert
kærastan hans
Hlynur Níels Gn'msson
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.
75