Læknaneminn - 01.04.1990, Síða 96

Afdrif breytingartillögunnar við 38. gr. laga nr.
77/1979, um Háskóla Islands. Umræður um
breytingartillögunna hafa verið eins og rauður þráður
í gegnum stjórnarstarfið í vetur og þetta er mál sem
snertir læknanema verulega. Því mun ég gera málinu
ítarleg skil hér á eftir.
í núgildandi 38. gr. eru sex stöður prófessora í
læknadeild tengdar forstöðu- eða yfirlæknisembættum
við Landspítalann. í breytingartillögunni við 38. gr.
er gert ráð fyrir bindingu á stöðum sex prófessora til
viðbótar við sömu stofnun. Ennfremur eru
prófessorsembætti tveggja greina bundin við stöður
yfirlækna á hinum sjúkrahúsunum, en í þeim greinum
er ekki að finna sérstakar deildir við Landspítalann.
Á félagsfundi FL 26. janúar sl. voru 38. gr. og
breytingartillaga við hana ítarlega ræddar. Ljóst var
að almenn andstaða var gegn breytingartillögunni
meðal læknanema og þeim mun meiri því lengra sem
menn voru kontnir í námi. Afstaða fundarmanna til
breytinga á 38. greininni birtist í eftirfarandi ályktun:
“Félag Læknanema telur nauðsynlegt að kennurum
við Læknadeild Háskóla Islands sé tryggð
starfsaðstaða. Jafnframt teljum við eðlilegt að þeir
kennarar sem starfa við kennslusjúkrahús hafi sína
starfsaðstöðu þar.
Við skiljum nauðsyn þess að treysta á einhvern
hátt tengsl Háskóla Islands við kennslu-sjúkrahúsin
þannig að áhrif læknadeildar innan þeirra séu tryggð
og stuðla þannig að sem bestri kennslu fyrir
læknanema.
Við sjáum þó ekki að slík áhrif verði best tryggð
með því að breytingatillagan sem lögð var fram fyrir
deildarfund þann 20. desember sfðastliðinn verði að
lögunt. Teljum við eðlilegt að aðstaða læknadeildar
innan spítalanna verði könnuð og gerðir víðtækir
samningar við stjórnir spítalanna að minnsta kosti
þar sem slíkir samningar eru ekki fyrir hendi nú þegar.
Þannig gæfist tækifæri á að skilgreina stöðu og áhrif
Læknadeildar innan þessara stofnana umfram það sem
38. gr. gerir ráð fyrir. Jafnframt teljum við nauðsynlegt
að framgangskerfi kennara við Læknadeild verði tryggt
þannig að möguleiki á prófessorstöðum skapist.
Félagi læknanema finnst einnig óeðlilegt að verið
sé að fjalla um prófessorembætti án þess að þau séu
jafnframt tekin til skoðunar í víðara samhengi og þá
helst í tengslum við æviráðningar og samband
stjórnunar og kennslustarfa.”
Við skiljum nauðsyn þess að treysta sem best tengsl
Háskólans við kennslusjúkrahúsin og erum því
sammála 1. málsgr. núgildandi 38. gr. Hins vegar
teljum við ekki að hag læknisfræðinnar og kennslu
stúdenta sé best borgið með því að stöður prófessora
séu bundnar einungis einu af kennslusjúkrahúsunum
þremur, í þeim tilvikum þar sent eru sambærilegar
deildir á hinum sjúkrahúsunum.
Nauðsynlegt er að nýta allan þann sjúklingahóp og þá
kennslukrafta, sem sjúkrahúsin hafa upp á að bjóða.
Benda má á mörg dæmi erlendis þar sem læknadeildir
háskóla eru í tengslum við nokkur sjúkrahús og þykir
slíkt fyrirkomulag eðlilegt og henta vel. Miðað við
aðstæður á Islandi, þar sem íbúar eru um 250.000, er
það augljóslega skynsamlegt að Háskólinn sé í nánum
tengslum við sem flest sjúkrahús.
Breytingartillagan var hins vegar samþykkt á
deildarfundi 31. janúar með 29 atkvæðum gegn 23.
Stjórn FL sendi greinargerð og ýmis fylgiskjöl til
Háskólaráðs og menntamálaráðuneytisins, til að skýra
afstöðu sína. Einnig ræddurn við við háskólarektor
og fulltrúa í Háskóladeild menntamálaráðuneytisins.
Breytingartillagan var rædd á Háskólaráðsfundi 8.
febrúar og samþykkt 22. febrúar með 9 atkvæðum
gegn 5, þrátt fyrir mótmælabréf frá FL, læknaráðum
og stjórnum Landakots og Borgarspítalans. Bætt var
við tilteknum skilyrðum:
1. Að Læknadeild beiti sér fyrir að endurskoðað
verði á tveggja ára fresti hvar æskilegast sé að ætla
prófessorum deildarinnar starfsaðstöðu. Verði aukið
málsgrein þess efnis við 38.gr.
2. Að Læknadeild taki upp viðræður við stjórnir
sjúkrahúsanna um starfsaðstöðu kennara deildarinnar
í slíkum stofnunum.
3. Að Læknadeild verði falið að gera tillögur um
breytingar að framgangskerfi sem geri hlutadósentum
kleift að hljóta framgang til jafns við aðra dósenta.
En: í Iið 1, hefði okkur þótt eðlilegra og mun
beinskeyttara að hafa (eins og kom fram í upphaflegri
tillögu Sigurðar Guðmundssonar) að endurskoða ætti
94
LÆKNANEMINN 1 1990 43. árg.