Úrval - 01.06.1964, Síða 48

38
ÚRVAL
nálann. Tvifaralíferni hans hófst
sama dag og hann fékk heim-
ild kardínálans til að gerast
flækingur.
Vinur hans, svartmunkur nokk-
ur, varðveitti leyndarmáliS með
honum, því að það var í herbergi
þessa munks, sem faðir Borelli
varpaði af sér hempunni á
hverju kvöldi. Þegar hann fór
út þaðan aftur, var hann klædd-
ur götóttum buxum, tötralegri
peysu og bar skælda húfu.
En ef lita átti á hann sem
ósvikinn flæking, varð hann að
læra þeirra mál, látbragð, mat-
siði, hvernig þeir héldu á vindl-
ingi, betl og göngulag þeirra.
Ungi presturinn kallaði sig
Mario og hófst handa. Hann
gaf vandlega gaum að öllu, sem
gerðist í kringum hann. Hann
betlaði brauð af brauðgerðar-
mönnum, fékk kaffi hjá Hjálp-
ræðishernum og lærði að
hremma vindlingastubba ur
göturæsunum eins liðlega og
hver annar meðal flækinganna.
Eftir mánaðartíma hafði föð-
ur Borelli tekizt svo vel að sjá
fyrir strálcunum, að þeir gerðu
hann að leiðtoga sínum. Og þar
sem þetta var um vetur og öll-
um var kalt, bað hann vel
klædda skemmtiferðamenn um
peninga, svo að drengirnir hans
gætu fengið föt.
„Skemmtiferðamönnunum var
hvort sem er sama, hvað þeir
gerðu við peningana sina,“ sagði
hann síðar. „Þeim fannst við
vera skemmtilega skringilegir.
„Þeir gáfu ekki af hjartagæzku,
heldur sér til gamans.“
í fimm mánuði varði hann
nóttunni sem foringi flækings-
strákanna, án þess að þá grun-
aði, að Mario væri ekki flæk-
ingur eins og þeir. Þegar honum
fannst hann hafa unnið tiltrú
þeirra, fór hann aftur á fund
kardinálans.
„Yðar hágöfgi,“ sagði hann,
„fyrsta áfanga hefur verið náð.
Nú vil ég byrja á þvi að taka
drengina af götunni, og mig
vantar samastað fyrir þá, —
eitthvert húsaskjól.“
Kardinálinn fékk prestinum
til umráða kirkjubyggingu, sem
ekki var notuð, og faðir Bor-
elli gekk til verks til að gera
hana íbúðarliæfa. Sér til aðstoð-
ar fékk hann prest, Antonio
Spada að nafni, og þeir sniktu
og betluðu borð, stóla, smárúm
og teppi.
Til að færa sönnur á þörfina,
fékk faðir Borelli vin sinn, sem
var myndatökumaður, til að
fylgjast með sér á næturnar og
taka myndir, og myndirnar
sýndi hann, er hann safnaði
gjöfum.
Og þegar byggingin var um
það bil að verða íbúðarhæf,