Úrval - 01.06.1964, Blaðsíða 139

ÁfíÁS JAPANA Á PERLTJHÖFN
129
risar yrðu komnir á flot síðari
iiluta árs 1941 og í byrjun 1942,
og þvi voru þeir vissir um, að
skoðun þeirra á yfirburðum
orrustuskipanna væri rétt. í mán-
uðinum næst á eftir leikjum
Jiessum liéidu þessir flotaforingj-
ar, sem ákveðnir voru í því að
stöðva Perluhafnarárásina, því
a. m.k. (i leynifundi. En þessir
afturhaldssömu menn áttu öfl-
ugan mótstöðumann, þar sem
Yamamoto aðmíráll var annars
vegar.
YAMAMOTO SPILAR ÚT
TROMPl SÍNU
Mynd, sem tekin var af Yama-
moto, þegar hann stóð á há-
tindi upphefðar sinnar, sýnir
mann, sem var mjög stuttur, jafn-
vel eftir japönskum mælikvarða,
eða aðeins 5 fet og 3 þumlung-
ar. Hinar breiðu axlir hans
skreyttu digrir axlaskúfar, og
hvelfd bringa hans var alþak-
in heiðursmerkjum og orðum.
Þctta hefði virzt hlægilegt, ef
andlit hans hefði ekki komið
þessu skrauti til hjálpar. Hann
var með fremur þykkar varir,
beint nef og stór augu. Grátt
har hans var burstaklippt. Þetta
var andlit framkvæmdamanns-
andlit, er lýsti geysilegu vilja'
þreki.
Á unglingsárunum hafði hann
stundað nám sitt af geysilegum
dugnaði. Hann var vanur að
kasta smám saman fötum til þess
að geta einbeitt sér enn ofsa-
legar, því að hann áleit, að kuid-
inn ræki þreytuna á flótta. Marga
írostanóttina komu foreldrar
hans að honum næstum nökt-
um, þar sem hann sat niðursokk-
inn í bókstafareikning eða flat-
armálsfræði i herberginu sínu.
Þegar þessi andstaða gegn
Perluliafnarárásinni barst hon-
um nú til eyrna, kallaði hann þvi
um 50 flotaýfirforingja saman
um borð í Nagato þ. 11. október.
Hann lét í veðri vaka, að það
ætti að yfirfara ýmis konar áætl-
anir þeirra ófriðinum viðvíkj-
andi. Eftir flotaæfingar, er stóðu
þann dag allan og ánægjulegan
kvöldverð, kom hópurinn sam-
an á lokafund. Þeir voru full-
vissaðir um, að umræður skyldu
skoðast óformiegar, en alls ekki
bindandi, svo að nú væri tími til
þess að bera fram alla hugsan-
iega gagnrýni er þeir kynnu að
ala með sér, viðvíkjandi Perlu-
hafnaráætluninni.
Og þeir létu þá gagnrýni í
Ijós hver af öðrum. Þeir sögðu,
að hættulega lítill tími væri orð-
inn til stefnu til slíkra athafna
á norðursvæði Kyrrahafsins
vegna versnandi veðurs; ósjór
og illviðri myndu gera það að
verkum, að ómögulegt reyndist
að taka eidsneyti á hafinu. Þar