Torfhildur - 01.04.2007, Blaðsíða 53

„Verkefni mcmnsins er að gera sig að listaverki"
línum líkama hennar. Augnaráðið myndar ósýnilega línu skáhallt
niður að horni myndflatarins sem beinir athygli áhorfandans frá
andliti hennar. Það vegur stóran þátt í myndbyggingu, vegna yfir-
drifinnar förðunar í ljósum og ónáttúrulegum litum sem minna um
margt á brúðu. Fyrirsætan stendur í ýktri s-sveigju með hendur
faldar íyrir aftan bak. Reimarnar í síðum kjól hennar fylgja eftir
sveigjunni í efri hluta líkamans og fellingum í pilsinu. Hár hennar er
uppsett í sveig á höfði hennar.
Á myndinni er Cahun í gervi Elle, eiginkonu Barbe Bleu, sem er
persóna úr verki sem hún tók þátt í að setja á svið. Órökrétt væri að
segja að þegar leikari er á sviði sé hann hann sjálfur. Hann verður
öllu heldur að þeirri persónu sem hann tjáir. Til þess að fá sterkari
tengingu og koma persónunni betur til skila til áhorfandans fer
leikarinn í gervi. Það sama er gert í Ijósmyndum.
í leikhúsi hefur leikari óspillta athygli áhorfandans og getur
ekki leyft sér óhugsaðar hreyfingar. Þetta er enn mikilvægara í ljós-
myndun því aðeins gefst eitt augnablik til að segja söguna alla. Líkams-
staða skiptir þar öllu máli. Líkamstjáning er mikilvægasti tjáningar-
máti mannsins en tungumálið skyggir á hæfileikann til þess að nota
og lesa úr henni.f Þess vegna skiptir sköpum í orðlausum miðli ljós-
myndarinnar að líkamsstaða sé hugsuð í þaula og að svipbrigði í
andliti geti lýst innri manni. Tenging Cahun við leikhús og skrif er
stór þáttur í því hversu vel henni tekst að koma frásögninni til skila.
Á því augnabliki sem myndin er tekin er hægt að lesa úr tjáningu
íýrirsætunnar heila sögu. Ytra útlit íyrirsætunnar skiptir einnig
töluverðu máli í þessum efnum. Ýkt líkamsstaða hennar er ekki
ólík því sem þekkist í málverkum af Maríu mey, Jesú og í Venusar- j
myndum og sveigurinn í hárinu myndar eins konar geislabaug. Þessi
tvö atriði vísa í ákveðinn heilagleika auk þess sem hún horfir niður
líkt og henni líði illa með að horft sé á sig en gefur um leið færi á að
vera tákn fallegu og góðu friðþægu konunnar. Að öðru leyti er svipur
konunnar hlutlaus og á mörkum þess að teljast líflaus. Það tengir
persónuna brúðuímyndinni. Uppstillingar, brúðu- og búninga- j
3 „The human subject loses its authentic identity as it learns language" sagði batidariski kvik-
myndagerðarmaðurinn Stan Brakhage.
Church Gibson, Pamela; Hill, John. J'he Oxford Guide to Film Studies. 1998. Oxford Uni-
versity Press, New York. s. 405.