Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 7

Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 7
með í hópnum, heim til landeigandans og krafðist greiðslu og lét sig ekki fyrr en hún var innt af höndum. Þessi baráttuaðferð breiddist eins og eldur í sinu um alla suður Ítalíu, og naut hvarvetna óskiptrar hylli al- þýðunnar. Vorið 1947 ætlaði landeigandi í Bol- ognahéraðinu að láta víðáttumikla rís- akra vera ósána. Landbúnaðarverka- mennirnir skipulögðu vinnuflokka, undirbjuggu sáninguna, en lands- samband þeirra léði þeim útsæði, og þrátt fyrir árásir lögregluliðs fram- kvæmdu þeir sáninguna. Með sam- stilltu átaki alls almennings í hér- aðinu knúðu þeir fram greiðslu fyr- ir vinnuna og útsæðið. í Modenahéraði tóku 20 þús. dag- launamenn sig til og framkvæmdu nauðsynlegar endurbætur á jarðeign- um er skemst höfðu í styrjöldinni, og þvinguðu landeigendur til að borga brúsan. Einn af stærstu landeigendum Ítalíu, Porlonia prins á um 40 þús. hektara lands í Fueino. Hvort sem vel eða illa árar pínir hann um þúsund millj. líra útúr 14 þús. bændum og þúsundum daglaunamanna er draga fram lífið á landi hans. En ekkert var gert til að halda landinu við, hvað þá bæta það. Áveitu- kerfið var fallið saman og vegimir um landið orðnir að dýki, en kröfur um endurbætur hafðar að engu. Bændurnir og verkamennirnir tóku þá höndum saman um að endurbæta það er áfátt var, og settu jafnhliða fram kröfu um lækkun á afgjaldinu, og tóku með öflugum áróðri að undir- búa þá kröfu sína að fá eignarhald á því landi er þeir ræktuðu. Fundir voru haldnir og fólkinu skildist brátt að það væri betur komið að þeim milljónum er landið gaf af sér, en Torlona prins. 7 manna vinnuflokkar voru skipu- lagðir, en bændurnir leiðbeindu um framkvæmd verksins. Starfið hófst í dögun 1. febr. 1950. Bændurnir lögðu til ökutæki en kaupmennirnir sýndu áhuga sinn á fyrirtækinu með því að veita verkamönnunum lán, og jafnvel prestarnir stóðu með. Þá létu konurn- ar sinn hlut ekki eftir liggja. Lögreglu var beitt til að reyna að flæma verka- mennina burt en konunrnar skipuðu sér í sveit til varnar og vinnan hélt áfram. Á 26. degi gafst ríkisstjórnin upp og skipaði prinsinum að greiða verkið er þá var orðið 14 millj. líra, og bænd- urnir fengu 30% lækkun á afgjaldinu. En baráttan hélt áfram og 1951 voru landeignir prinsins teknar eignarnámi og afhentar bænunum. En það er ekki aðeins gegn þrjósk- um landeigendum að þessi aðferð hef- ur verið beitt. Verk sem hafa kostað yfir 4000 millj. líra hafa á þessan hátt verið pínd útúr ríkisstjórninni. Og baráttan heldur áfram og harðnar stöðugt. Hún hefur þegar kostað mikl- ar fórnir, nokkrir hafa fallið fyrir árásum lögreglu og herliðs, aðrir særst eða verið fangelsaðir. — X — Friðarráðstefna verkalýðsins á Norð- urlöndum stóð yfir í Osló dagana 15. —17. nóvember. Fulltrúi íslands á þessari ráðstefnu var Jón Ingimars- son, formaður Iðju, félags verksmiðju- fólks á Akureyri. VINNAN og verkalýðurinn 149

x

Vinnan og verkalýðurinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vinnan og verkalýðurinn
https://timarit.is/publication/1968

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.