Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Qupperneq 8

23. þingéð og einingin
Síðan það skeði með stuttu millibili að stefna nýsköpunar og fram-
fara varð að víkja fyrir Marshallstefnunni og Alþýðusamband íslands
féll í hendur fulltrúum hennar, hefur vinnandi fólk Islands orðið að
þola hvert ólag kaupráns og kjaraskerðinga af öðru í ýmiskonar
myndum svo sem gengislækkun, vöruokri, vísitölufölsunum, vaxandi
atvinnuleysi o. s. frv. — Hvílíkt afhroð íslenzk alþýða hefur orðið að
gjalda á þessu tímabili þrífylkingarforystunnar í verkalýðs- og lands-
málum má meðal annars ráða af því, að ef enn væri í gildi sá háttur
um útreikning kaupgjaldsvísitölu sem á var áður en þessi öfl tóku for-
ystuna, mundi nú kaupgjaldsvísitalan vera 639 stig, og væri þá tíma-
kaup samkv. Dagsbrúnartaxta kr. 19.68 í stað kr. 13,86. Munurinn á
þessu nemur því 13 þúsundum 898 krónum á ári fyrir verkamanninn,
miðað við stöðuga dagvinnu og dagsbrúnartaxta. Þetta er í yauninni
hinn hagræni ávöxtur þrífylkingarforustimnar í þjóðfélags- og verka-
lýðsmálum á undanförnum árum, fyrir verkamannaheimilin.
Svona gífurlega hefur hallað á hinn vinnandi mann í átökunum við
stéttarandstæðinginn, þrátt fyrir það, að tvisvar hefur tekizt á þessu
tímabili að ná fram nokkrum kjarabótum fyrir atbeina framsækn-
ustu verkalýðsfélaganna svo sem Dagsbrúnar, Iðju, Járniðnaðar-
mannafélagsins o. fl. í harðvítugri baráttu við fulltrúa stéttarandstæð-
ingsins í stjórn Alþýðusambands Islands, eins og dæmin sýna frá deil-
unum 1949 og 1951.
Svo sem kunnugt er hafa verkalýðsfélögin sagt upp samningum,
staðráðin í að knýja fram verulegar leiðréttingar á kjörum vinnandi
fólks, og er það ekki nema að vonum. Af dýrri reynslu undangenginna
ára hafa þau höndlað þau sannindi að þar sem þau hugðust hafa
kjörið sér æðstu trúnaðarmenn heildarsamtaka sinna, er nú að mæta
hættulegum andstæðingi, og hafa félögin því valið sér eigin samstarfs-
nefnd í sama formi og í fyrra, í fullum skilningi á því, að uppfylling
brýnustu lífskrafna fólks krefst ekki síður árvekni gagnvart þessari
hættu innan frá og ofan í röðum stéttarsamtakanna, heldur en þeirri,
sem á sækir utan frá.
Augljóst er að öll þau bolabrögð og rangsleitni, sem stjórn A.S.l.
hefur nú í frammi við fjölda sambandsfélaga í fulltrúakosningumun
150
VINNAN og verkalýðurinn