Vinnan og verkalýðurinn - 15.11.1952, Blaðsíða 17

hkupið hér beint niður brekkuna ....
Tckuð þér eftir Tsjeremissov? Honum
er ekki svo grátgjarnt, en í kvöld gat
hann ekki tára bundizt. — Það komu
tár fram í augun á honum. Það voru
eins og þér sáuð: rósir í freðmýrinni.
Þau gengu út úr þorpinu. Allt í kring
voru engi og akurlendi.
Einhversstaðar söng næturgali.
Nóttin var tunglskinslaus, dimm og
kyrr. Aðeins stjörnurnar fylgdust
með samtali þeirra. Að lokum hættu
þau að tala saman. Þau sátu í armlög-
um á árbakkanum. Að vitum þeirra
barst blóma- og heyilmur. Ástaratlot
þeirra voru hæglát og hófsöm. Þau
elskuðu hvort annað eins og ungling-
ar, sem kynnast ástinni í fyrsta sinn.
Lydiu Nikolajevnu hafði aldrei á ævi
sinni órað fyrir því, að slík hamingja
væri til. Það var eins og hún sjálf
væri ekki lengur til, eins og hún hefði
samlagazt hinu hlýja, kyrra myrkri.
Svo losuðu þau um armlögin. Geysi-
mikil ró kom yfir þau. — Þau hreyfðu
sig ekki, hugsuðu ekki, önduðu ekki
einu sinni.
Hún sofnaði með höfuðið á hnjám
hans. Grisja sat allt til dögunar án
þess að hreyfa sig. Hann óttaðist, að
hún kynni að vakna, ef hann hreyfði
sig hið allra minnsta. Hann hugsaði
ekki um það, sem við hafði borið, hann
var á valdi þess. Niðurl. næst.
SIGVALDI ÞORSTEINSSON
F. 22. febrúar 1898. D. 23. ágúst 1952.
Sigvaldi Þorsteinsson frá Upsum í
Svarfaðardal andaðist 23. ágúst s.l. —
Hann stundaði stjómennsku mestan
hluta starfsævi sinnar, var kunnur
fyrir dugnað sem liðsmaður á sjó og
skipstjóri norðan lands. Hann gerðist
snemma virkur þátttakandi í hags-
muna- og réttindabaráttu verkalýðs-
ins og var einn af fremstu brautryðj-
endum sjómannasamtakanna á Akur-
eyri. Frá þeim tíma mun hann jafnan
hafa gengt einhverju forystustarfi
innan verkalýðssamtakanna þar og
stundum mörgum í senn.
Eins og líkum lætur var Sigvaldi
ekki aðeins dugnaðarmaður á sjó og
landi. Hann var fluggáfaður maður;
máli farinn í bezta lagi og ritfær,
skáldmæltur sæmilega, þegar hann
vildi það við hafa og listelskur með
afbrigðum. — Með fráfalli hans eiga
verkalýðssamtökin á bak að sjá vösk-
um dreng og góðum. Sigvaldi bjó
síðustu ár ævi sinnar í Reykjavík.
VINNAN og verkalýðurinn
159