Kjarnar - 01.05.1954, Síða 13

S k a iii m b y s s a t i 1 s ö 1 u
Pétur fornsali stóð bak við
búðarborðið og nagaði neglurn-
ar. Það hafði ekki komið nema
einn einasti maður inn í búðina
allan daginn og hann hafði spurt
um eitthvað, sem ekki var til.
Ekki þurfti Pétur nú að óttast
fátækt eða gjaldþrot þess vegna.
Hann átti fasta viðskiptavini og
peninga í handraðanum- en hon-
um þótti gaman að verzla, verð-
leggja hluti og rökræða verðið;
þess vegna gramdist honum að
standa aðgerðalaus.
Hannn kom auga á ungan
mann, sem nam staðar við búð-
argluggann og skoðaði vörurn-
ar vandlega. Þetta var vel búinn
ungur maður, og Pétur reyndi
að gizka á hvað það væri, sem
kynni að freista hans.
Bara að hann vildi nú líta inn,
hugsaði Pétur með sér. Ég er
viss um að ég gæti selt honum
eitthvað. Ég finn það alveg á
mér, að hann er einn af þeim,
sem hægt er að sannfæra.
I sama bili kom ungi maður-
inn inn um dyrnar, og Pétur
lyftist allur af ánægju. Hann
fann alltaf á sér hver var örugg-
ur kaupandi; þurfti ekki annað
en sjá þá tilsýndar.
„Hvað þóknast yður?“ spurði
hann kurteis og virðulegur.
Ungi maðurinn virtist óákveð-
Þegar Canterbury sögurnar komu
út, var frægð Chaucers sem föður
enskra bókmennta þar með grund-
völluð. Það gat komið fyrir eftir það,
að pyngja hans væri tóm, en líf hans
var fullkomnað. Hann hafði sungið
nýjan söng á tungu lands síns. Penni
hans brá töfrum yfir~.enska tungu og
enskt landslag og umhverfi. Og íbúar
Englands voru einnig ódauðlegir gerð-
ir. Slíkir eru töfrar Canterbury sagn-
anna, morgunsöngs nýja tímans....
Þegar árin færðust yfir, kom að þvi
að Chaucer risi upp úr horni sínu við
borð lífsins og héldi í síðustu píla-
grímsförina. Hann hafði stundum haft
sínar efasemdir, því að hann var ekki
viss um veginn að hinu helga skríni:
„Þeir hafa allir sömu svörin greið
um sælu’ á himni, í víti þunga neyð,
og vera má að sé það rétt og satt,
þó segi’ eg eins og mér í huga datt,
að enginn þeirra hefur, herra minn,
í himin eða víti litið inn.“
En þegar stundin var komin, þá var
hann reiðubúinn. „Gakk óhræddur
áfram, pílagrímur, og inn í morgun-
roðann!"
Á öðrum stað í heftinu birtist ein af
hinum frægu Canterbury sögum.
Kjarnar — Nr. 35
11