Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 15

Geoffrey Chaucer:
Saga bústjórans
— (Canterbury saga) —
Utan við Trumpington, ekki
langt frá Canterbury, rann á og
yfir hana var brú — og við þessa
á stóð mylla. — Og það er sem
sé skærasti sannleikur, sem ég
segi!
Þar hafði lengi búið malari,
sem var grobbinn og fasmikill
eins og páfugl. Hann gat leikið
á flautu og fiskað og bætt net
og rennt leirker, og hann var
duglegur að fljúgast á og hlaupa
á skautum. Hann gekk með langt
sax, og var blaðið gert úr xflug-
beittu sverði, við belti sér bar
hann fallegan rýting, og í buxna-
vasanum hafði hann Sheffield-
hníf; enginn þorði að hreyfa við
honum fyrir sitt líf. Hann var
kringluleitur með kartöflunef
og nauðasköllóttur eins og api.
Hann var mikill áflogaseggur;
enginn þorði að leggja hönd á
hann, því að hann sór, að hann
skyldi slá þá til betlara. Hann
stal kænlega miklu af korni og
mjöli. Hann var kallaður Simkin
hinn virðulegi. Kona hans var
af tignum ættum; faðir hennar
var prestur sveitaþorpsins. Hún
lagði mikið af látúnsáhöldum
inn í búið, þegar þau giftu sig,
svo að Simkjn hafði nóg af
slíku. Hún var alin upp í nunnu-
klaustri, því að Simkin sagðist
ekki vilja konu, sem ekki væri
vel uppalinn og óspjölluð mey,
svo að óðalið gæti haldizt í fjöl-
skyldunni. Hún var stolt af
sjálfri sér og reigingsleg eins og
gæs. Það var stórkostleg sjón að
sjá þau saman; á helgidögum
gekk hann á undan henni með
klút um höfuðið og í rauðum
buxum; hún á eftir í rauðu milli-
pilsi. Enginn af strákunum þorði
að kalla hana annað en frú, og
væri nokkur svo dj arfur að depla
til hennar auga eða bara gera
smávegis að gamni sínu, þá rak
Simkin hann í gegn með saxinu
eða rýtingnum eða vasahnífn-
um. Því að afbrýðisamir menn
eru alltaf hættulegir, að minnsta
kosti vilja þeir gjarnan að kon-
an þeirra haldi það — einkum
Kjarnar — Nr. 35
13