Kjarnar - 01.05.1954, Síða 6

hátíð. Cg nú er hin mikla stund
upp runnin. Iðnaðarmannagild-
n hafa boðið út öllum meðlim-
um sínum í skrautlegustu bún-
ingum þeirra, — vefarar, litarar
og trésmiðir spranga um í silki-
treyjum með dolka í silfurskeið-
um, meðan konur þeirra, ást-
meyjar og dætur keppa hverjar
við aðra í litskrúðúgum fatnaði.
Fáeinir gamlir gráskeggjar
hrista höfuðin yfir hinum
„hneykslanlega klæðaburði“
kvennanna. En athugasemdir
þeirra drukkna í almennum
fagnaðarópum, því að nú kemur
skrúðgangan. Þúsund Lundúna-
riddarar á hestbaki fara fremst-
ir, þar á eftir fótgönguliðar og
bogmenn. Og nú sést hvar ves-
lings franski kóngurinn kemur.
Hann situr á hvítum stríðshesti
og aðalsmenn teyma undir hon-
um. Hvílík kurteisi við sigraðan
fjandmann! Því að við hlið fanga
síns ríður sigurvegari hans, hinn
svarti prins af Englandi, á litl-
um, svörtum hesti.
Meðal tignarmanna í áhorf-
endahópi var Lionel, yngri bróð-
ir svarta prinsins, og hin blíð-
lynda kona hans, Elísabet greif-
ynja. Og meðal hinna skraut-
búnu fylgdarsveina hennar var
Geoffrey Chaucer, hinn fríðasti
unglingur, í rauðum og bláum
knébuxum og rauðri axla-
skikkju. Hjarta hans sló ört.
4
Hann var stoltur af því að þjóna
hinni tignu frú. Hann hrópaði
hástöfum af fögnuði og blístraði
á fallegustu hestana í skrúð-
göngunni. Þetta var sannarlega
skemmtilegur tími fyrir ungan
mann, sem var sveinn Elísabet-
ar greifynju. Fyrst voru hin
frægu hátíðahöld í minningu
heilags Georgs. Við það tæki-
færi hafði greifynjan gefið hon-
um nýjan einkennisbúning. Síð-
an hófst hringferð með heim-
sóknum í kastalana Windsor,
Woodstock og Hatfield. Allt
England kvað við af fagnaðar-
látum. Lífið var hrífandi hátíð!
Hann óskaði þess eins, að hann
hefði getað fylgt sigurgöngunni
alla leið frá Canterbury. *
★
Frakkar þrjózkuðust við að
halda gerða samninga. í ákafa
sínum að komast heim hafði
hinn fangni konungur lofað að
láta af hendi allt það, sem Eng-
lendingar kröfðust. En ráðherr-
arnir í París harðneituðu að við-
urkenna þau loforð, í fullvissu
þess, að járnhönd Bretans næði
ekki til þeirra. Svarti prinsinn
sór þess dýran eið að ná sér
niðri á Frökkum. Voru þeir bún-
ir að gleyma Poitiers? Nú und-
irbjó hann ennþá öflugri her-
ferð en áður. Sérhver vopnfær
Englendingur var kvaddur í
Kjarnar — Nr. 35