Kjarnar - 01.05.1954, Blaðsíða 2

Skrítlur
—• Þú veizt, góða mín, að ég er ekki
alfullkominn.
— Já, ég veit það, en ég hélt kann-
ske að þú vissir það ekki.
★
— Orgar sá litli ennþá á nseturnar?
— Já.
— Reynir konan þín ekki að syngja
hann í svefn?
— Nei! Nábúarnir vilja heldur org-
in í honum.
★
1. leikari: — Þú hafðir farið illa út
úr því gærkvöldi. Mér var sagt að fúl-
eggjum hefði verið kastað í þig.
2. leikari: — Það var nú klappað
líka.
2. leikari: — Já, þegar þeir hittu í
mark!
★
— Af hverju náði Pétur ekki stræt-
isvagninum?
— Sástu bjálkann við götuna?
— Já!
— Pétur sá hann ekki!
★
Ameríski ráðningarstjórinn (við
frægan ítalskan tenór): Ég vildi gjarn-
an fá yður til að syngja í óperunni í
New York. Hvað er kaupið?
Tenórinn segir það.
— Já, en það er þrefalt kaup for-
setans.
— Látið þá forsetann syngja.
★
Frúin: — Hann fer verr með mig en
nokkurt hundskvikindi. Hann gefur
mér ekki einu sinni hálsfesti!
Frúin: — María, þér brjótið meira
leirtau og postulin en kaupinu yðar
nemur. Hvar endar þetta?
María: — Ætli það endi ekki með
því, að frúin verði að láta mig fá
kauphækkun.
★
— Það var merkilegt að Ottó skyldi
ekki trúlofast þér. Sagðirðu honum
ekki að þú mundir erfa ríka frænku?
— Jú!
•— Nú? Hafði það engin áhrif á
hann?
— Jú, hann trúlofaðist frænkunni!
★
Prófessorinn (við vökukonuna): —
Sátuð þér hjá sjúklingnum í nótt?
Vökukonan: — Já, herra prófessor.
Prófessorinn: Hvernig var svefninn?
Vökukonan: — Ágætur þakka yður
fyrir. Sj úklingurinn sagðist hafa kall-
að þrisvar, en ég heyrði ekki neitt.
★
Blaðamaðurinn: — Hverju þakkið
þér heppni yðar í lifinu?
Sjötugur maður: — Konu!
Blaðamaðurinn: — Er það? Ég hélt
að þér væruð ógiftur.
Sá sjötugi: — Það er ég líka. Konan
giftist öðrum. Hún hryggbraut mig.
★
Kennarinn (eftir aó hafa brýnt fyr-
ir börnunum að vera stillt og hefna
sín ekki þó að gert sé á hluta þeirra):
— Jæja, Kalli, hvað mundir þú nú
gera, ef strákur slæi þig á aðra kinn-
ina?
Kalli (hugsar sig um): — Hvað er
strákurinn stór?