Kjarnar - 01.05.1954, Page 50

hrin'gdi í sífellu. Konan var í
mörgum félögum, og sótti fjölda
funda. Eigi að síður hafði hún
tíma til þess að ergja sig yfir
því, hve litla peninga hún fékk
til heimilisþarfa og kvarta um,
hve annríkt hún ætti. Hún bar
afar mikinn kvíða fyrir framtíð-
inni. Svo mikinn, að henni lá við
sturlun.
Ég sagði henni, að það eina,
sem þjáði hana væri síminn,
klukkan og dagatalið. „Ef þér
látið þessa þrjá harðstjóra. ná
tökum á yður, munuð þér veikj-
ast innan skamms, af einhverj-
um sjúkdómi,“ mælti ég enn
fremur.“
Konan hlustaði óþolinmóð á
ráðleggingar mínar um það, með
hverju móti hún gæti hlíft sér
meira en hún gerði. Hún gekk
hnarreist og full gremju út frá
mér. Hún hafði átt von á, að ég
spýtti í hana hormónum, eða
segði hana ganga með einhvern
sálfræðilegan sjúkdóm. — Sex
mánuðum síðar veiktist hún af
nýrnasjúkdómi og dó úr honum,
eftir stutta sjúkrahúsvist.
Mörg þúsund manna, sem ár-
lega deyja úr „hypertoni“,
„angina pecloris", maga- og
meltingarsjúkdómum, og fleiri
veikindum, eiga sjálfir sök á
dauða sínum eins og Bill Jones
og fyrrnefnd kona.
Sjúkrahúsinu eru full af
taugaveikluðu fólki, og flest af
því hefir veikst vegna þess, að
það hefir ekki haft vald á til-
finningum sínum. Angist, ör-
vænting, óánægja, ótti og von-
brigði, hafa lagt margt manna
í rúmið. Við venjum okkur á
margt, sem slítur taugunum.
Við ergjum okkur af smámun-
um, það veiklar bæði líkama og
sál og gerir lífið leiðinlegt.
Eftir fjörutíu ára læknisstörf
og taugalækningar, er ég full-
viss um það, að spenningurinn,
sem í okkur er, og er okkur að
kenna, verðum við sjálf að
lækna. Ég er einnig fullviss um
það, að þeir, sem þjást af á-
hyggjum, og eru taugaveiklaðir,
þurfa að segja hinum þrem harð-
stjórum stríð á hendur. En þeir
eru, sem fyrr segir: síminn,
klukkan og dagatalið.
Harðstjórn símans er einkum
í því fólgin, að hann grípur fram
í störf vor, og veldur töfum og
skerðir hvíldarstundirnar.
Það er ekki vegna hroka, að
margir meiri háttar karlar og
konur vilja ekki láta nafn sitt
standa í símaskránni. Þetta fólk
vill ekki láta eyðileggja taugar
sínar með endalausum hring-
ingum og samtölum um lítilfjör-
leg málefni.
Fáir hafa efni á því, að hafa
ritara, sem tekur talsímaáhaldið
og svarar fyrir okkur og símar,
48
Kjarnar — Nr. 35