Freyja - 01.01.1905, Síða 1

Vll. BINDI.
tariMÉi ttm
“3re37"j &
jAN. og F'EB. 1905, TÖLUBLAÐ 6.-;.
Dagur er Iiöinn.
(Eftir Longfellow.)
-—;o»—
Mér dagut1 er horfinn, og húmið
þaö hrynur frá vœngjaðri nótt
sem fjaðrir af fljúgandi erni,
er falla að jarðskauti hljótt.
Og birta ftá ljósUm í bænum
méf berst gegnum myrkur og regn,
og kennd, er mig sorgvopnum sœkir,
fær sál mín ei staðið í gegn.
Hún þrýstir sem þorsti’ eða löngun,
en þó ekki sársaukaríkt,
hún sorginni svipuð er aðeins
sem sVartnœttið regninu’ er líkt,
Kom, vina, og les þú mér vísu,
sem viðkvæm er, einföld og hlý,
hún óþreyju sál minni sefar
og sýnir mér daginn á ný.
Ei djúpsyndra spekinga dulmái,