Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Side 24
beirandi, lielgandi áhrif á aðra til tímanlegrar og oilífrar vel-
ferðar. Fresturinn þarf að reyna d sjálfum sér hin lýsandi
og vermandi áhrif frelsarans ,lesú Krists til þess, að hafa á-
hrif á aðra í söfnuðinum til sáluhjálpar. Enginn í neinum
söfnuði má geta séð fleiri lýsandi stjörnur á himni sögunnar
en presturinn. Jafnvel þegar dimt er í lofti af vantrú, and-
streymi o£ efasemdum, þarf presturinn að sjá ljós og finna
liita í dimmunni og kuldanum frá liimni náðarinnar og misk-
unarinnar, til þess að hann geti lýst þeim og vermt þá, sem
eru beygðir og þreyttir og þjáðir undir liinum margvíslegu
byrðum lífsins, svo honum sé ekki um að kenna, ef þeir
gugna og falla frá. Vér áminnum aðra um, að vaxa í vizku,
en skyldum vér þá sjálfir ekki bæði eiga að vaxa og geta
vaxið í vizku æ meir og meir með vaxandi aldri? Og er
nokkur efi á því, að Ijóssins og sannleikans himneski faðir
þrái það og elski það, að vér, börnin hans, ástundum að
vaxa í vizku æ meir og meir, svo að vér því fremur getum
leitt önnur börn hans viturlega, beðið lianu viturlega, unnið
viturlega, liðið viturlega, oss og öðrum til gæfu. þess vegna
mætti als enginn prestur, som fræðari annara, gloyma því,
að biðja í bænum sínum um meira Ijós, meiri vizku; sú bæn
þóknast eflaust nú sem fyrrum föður vísdómsins, uppsprettu
Ijóssins, gjafara sannleikans á himnum. Hann bænheyrir
hvern, sem einlæglega og stöðugt biður liann um þctta. En
presturinn þarf að gjöra meira í þessu efni, en að biðja; hann
þarf stöðugt að auka þekkingu sína, eigi að eins með skarpri
eftirtekt á reynslu sinni og á viðburðunum og mönnunum,
heldur og með lestri góðra bóka. Með þeim lestri eigum vér
einkum að græða tvent: Annað er, að íhuga dæmi góðra
manna, sem er bæði örvandi og auðmýkjandi; þá fáum vér
sterkar hvatir til að sýna manndáð, sjálfsafneitun, trú, mann-
elsku og önnur slík blessunarrík gæði; og eg segi fyrir mig,
að þá hefi eg fundið allra bezt, hve ógn lítill — andlega lít-
ill og ófullkominn — eg er. En auk þess að íhuga líf og
stríð og starf góðra manna, [iá er hitt, sem vcr græðum, það.