Tíðindi Prestafélags hins forna Hólastiftis - 01.01.1899, Síða 60

C.0
Guðs orð talar, hjörtun lútna, hugir vakna, titrar sál,
gamlar þokur lilaupa’ í linylda, lieljar-ógnir, brennumál.
pess á milli’ er heiður himinn, hugsun skörp og vörm og djúp:
írelsið rumskar, fræði lif'na, fólkið sér sinn dapra hjúp.
Arngi-íms fræði, Hallgrírns harpa, hugvit Gísla, Brynjólfs stjórn: *)
sýndist þó í sandinn hverfa svo sem ónýt dreypifórn.
Aldir tvær, sem kappi’ á knjánum, kúgað fólk á hólmi stóð,
mcðan sífeld ólög eltu okur-svikum pínda þjóð.
Lagaspilling, ósfjórn, ofsi eftir galdrafárið hvín,
mátti lítt þau meinin sigra mælskukempan Vídalín.
Svo er fargið þungt á þjóðum, þung in fornu lieimskugjöld.
pannig seinkar synd og vani siðabót og nýrri öld.
Loksins milli bleikra bólstra birtu sló á gamia Frón,
þar sem ungir orku neyttu Eggert, Bjarni, Skúli, Jón.
Og þér, Hólar! Hvílík hnignun, hnignun í frá Guðbrands tíð!
þ>að er reynd og segin saga: sífeld hnignun, dauðastríð!
Aldir sjö þú stýrðir stifti, stól og skóla, Norðurland;
þessa öld þú af því áttir ckkert —. ncma ílag og sand!
Ködd.
Hátt yfir Hólabyrðu
lilymur af dimmum söng,
þrymur og þungan stynur,
það pr hún Líkaböng:
Fjöllin jafnast við foldu,
fara skal alt í moldu
gegnum hin svörtu göng!
Klukkan drynur:
..kirkjan hrynur!« —
Líkaböng! Líkaböng! Líkaböng! —
1) o: Arngrímur lærði, Hallgrímur Pótursson, fcfísli (Vísi-Gísli)
Magnússon og Brynjólfur bislcup Sveiusson.