Morgunblaðið - 07.10.1986, Blaðsíða 21

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 7. OKTÓBER 1986
21
Lokatónleikar Norrænu
tónlistardaganna
Tónllst
Jón Ásgeirsson
Síðustu tónleikar Norrænu tón-
listardagana voru haldnir í
Langholtskirkju og bar íslenska
hljómsveitin veg og vanda af þess-
um tónleikum, undir stjórn
Guðmundar Emilssonar. Fyrsta
verkið var Consertino nr. 4, eftir
Hans Holewa (1905), Vínarbúa
er fluttist til Svíþjóðar árið 1937.
Þetta er þriggja þátta konsert
fyrir litla hljómsveit, vandaður að
gerð, á köflum alvörugefínn í blæ
en í heild „hefðbundið“ nútíma-
verk og í rauninni mjög íhalds-
samt í gerð. Annað verkið heitir
Lamento og er eftir Anders Hill-
borg. Þar er stflað á inntak
afskræmingarinnar, þar sem
klarinettið „gengur berserksgang
og strengir fylgja á eftir". Auk
þess að stefna tónmynduninni til
þeirrar áttar, sem snýr öfugt við
fallegri tónan, var einleikarinn
klæddur og málaður eins og „har-
lekin“ og minnir það á listhug-
mjmdir Jean Cocteau, er hann
setti fram eftir fyrri heimstyijöld-
ina, „að hann tæki þann harlekin,
sem birtist í myndverkum Picasso,
fram yfír lifandi gerð.“ Leikur
með grímur er gamall með mann-
inum og því var lítil skemmtan
að sjá ágætan hljóðfæraleikara
leika „kómedíu misheppnaða
trúðsins". Þriðja verkið er eftir
Paavo Heininen og nefnist það
Floral View with Maidens singing.
Verkið bar þess merki að vera
hugsað sem tónverk, jafnvel þó
hönnunarskýringar ýmsar séu
gefnar í efnisskrá, og það er mest
um vert, að nokkur alvara liggur
að baki þess tónvefnaðar er ber
fyrir eyru. Síðasta verkið á tón-
leikum Norrænu tónlistardaganna
var Poemi eftir Hafliða Hallgríms-
son. Sigrún Eðvaldsdóttir lék
einleikinn í verkinu og endurskóp
það fyrir undirritaðan. Flutningur
hennar var einn ánægjulegasti
viðburður Norrænu tónlistardag-
anna og ber bæði að þakka
Hafliða fyrir gott verk og Sigrúnu
fyrir frábæran flutning. Með þess-
um tónleikum lauk Norrænum
tónlistardögum og munu fjölmiðl-
ar sjaldan eða aldrei hafa verið
eins Qarri góðu gamni. Ekki verð-
urþeirri mennt, sem kallast tónlist
nútímans, eða að minnsta kosti
hluta hennar, bjargað af fjölmiðl-
unum og mætti víst þeirra vegna
hverfa út í hafsauga. Það getur
verið að ekki hafí verið búið út í
hendur §ölmiðlamanna allt það
efni er varðaði þessa hátíð, en það
er ljóst að þeir sjálfír virðast að-
eins vera vakandi þegar poppið
er annars vegar, sem er í sjálfu
sér gott.
Þegar litið er yfír þessa hátíð,
þá kemur upp í hugann hversu
mikil breidd er í íslensku tónlist-
arlífí því að með örfáum undan-
tekningum var flutningurinn
ágætur og í nokkrum tilfellum
frábær. Af þeim einleikurum sem
rétt er að geta fyrir frábæran leik
eru fíðluleikarinn Manfred Gres-
báck, píanóleikarinn Geoffrey
Madge, píanóleikarinn Anna As-
laug Ragnarsdóttir, básúnusnill-
ingurinn Christian Lindberg og
hörpuleikarinn Satu Salo. Þeir
smáhópar er stóðu sig vel, voru,
til að nefna nokkra, Reykjavíkur-
kvartettinn, Electric Phoenix,
Hamrahlíðarkórinn, Blásarakvint-
ett Reykjavíkur og fjölmargir
aðrir hljóðfærarleikarar m.a. úr
Sinfóníuhljómsveit íslands. Raf-
verkin voru fremur í daufara lagi
og líklega eru tónskáld að fjar-
Sigrún Eðvaldsdóttir
lægjast þann dauða miðil, sem
segulbandið er og verður, að
minnsta kosti sem flytjandi á tón-
leikum. Athyglisverðustu verkin
voru Fiðlukonsert, eftir Kalevi
Aho, Kvartett 111 op. 25, eftir
Jouni Kaipainen, For the Time
Being, eftir Káre Kolberg, Wam-
ing to the rich, eftir Thomas
Jennefelt, Helices, eftir Cecile
Ore, Right after, eftir Áse
Hedström, Arcus eftir Steen Pade,
Quattro nottumi, eftir Usko Mer-
iláinen, og Poemi, eftir Hafliða
Hallgrímsson, sem verður að telj-
ast góð eftirtekja.
í heild vom tónleikamir vel
heppnaðir og furðu lítið um breyt-
ingar á efnisskrá og þrátt fyrir
Hafliði Hallgrímsson
að frumleika væri ekki til að
dreifa í gerð flestra verkanna,
þ.e.a.s. að þau vom flest sam-
kvæmt hefðbundinni gerð nútíma-
verka, vom tónleikamir ekki að
öllu leyti ófróðlegir um stöðu tón-
sköpunar á Norðurlöndum. Þegar
öllu er saman safnað er rétt að
óska Tónskáldaráði Norðurlanda
til hamingju með hátíðina en
formaður ráðsins hefur verið Þor-
kell Sigurbjömsson tónskáld og
hann því haft veg og vanda af
öllu tilstandinu og þá líklega haft
í mörg hom að líta. En allt fór
vel fram og nú er að bíða næstu
hátíðar eftir tíu ár og vona að
fjölmiðlar hafí þá sofíð nóg og
geti þá vaknað upp af væmm
menningarblundi sínum.
BAUKURINN,
KJÖRBÓKIN OG
LANDSBANKINN
HJÁLPA ÞÉR
AÐNÁENDUM
SAIHIAN
Þegar lítið fólk ræðst í stórar
fjárfestingar er gott að minnast
þess að margt smátt gerir eitt
stórt. Smámynt sem safnað er
í sparibauk og síðan lögð á
Kjörbók stækkar og ávaxt-
ast hraðar en þig grunar.
Bangsa baukurinn fæst í öllum
sparisjóðsdeildum Lands-
bankans. Þegar spariféð úr
honum er lagt inn er Kjörbók-
in vísasta leiðin að settu
marki. Barnið, baukurinn og
bankinn leggjast á eitt;
tölurnar hækka og að lokum
ná endar saman.
Kennum börnunum okkar að
spara peninga og ávaxta þá,
það er gott veganesti og
gagnlegt.
Landsbanki
íslands
Banki allra landsmanna í 100 ár