Morgunblaðið - 07.06.1987, Blaðsíða 16

Ofbeldi innan fjölskyldu, morð, lagakrókar
o g togstreita um forræði barns eru helztu
atriði máls sem að undanförnu hefur vakið
almenna athygli í Bandaríkjunum. Peter
Maas, sem m.a. hefur skrifað skáldsöguna
Manhunt, kynnti sér málið og skrifaði síðan
grein í The New York Times Magazine. Efni
greinarinnar er rakið hér í stórum dráttum:
ómur hæsta-
réttar í New
Jersey 19. sept-
ember 1985 var
afdráttarlaus:
Framvegis
skyldi Philip
Andrew Taylor,
fimmtán mánaða, vera í umsjá syst-
ur látinnar móður sinnar og manns
hennar frá 1. september ár hvert
til 30. júní næsta árs og frá 1. júlí
til 31. ágúst ár hvert í umsjá föður-
foreldra sinna.
10. júní 1986 hringdi síminn hjá
Janice Miller, lögmanni í New Jers-
ey. Celeste White frá Staten-eyju
var í símanum. Hún var í uppnámi
og varð að ná tali af lögmanninum
á stundinni. Tíminn var á þrotum.
Vitnaleiðslur áttu að fara fram eft-
ir viku. Um hvað málið snerist?
Janice Miller hlaut að muna eftir
Teresu Taylor sem myrt var af eig-
inmanni sínum með þessum hrylli-
lega hætti, var það ekki. Jú, að
vísu, en ekki í einstökum atriðum.
Var það ekki þessi tannlæknir sem
var dæmdur fyrir að ganga af konu
sinni dauðri með barsmíð fyrir átta
mánuðum? Jú, og nú átti að taka
fyrir mál varðandi forræði sonar
Teresu systur hennar og morðingj-
ans og sálfræðilegt mat gaf tilefni
til að skera umgengnisrétt föðurfor-
eldra bamsins svo um munaði.
Janice Miller stundi í hljóði. Hún
var önnum kafin. Hafði Celeste
ekki rætt þetta við aðra lögmenn?
Jú, reyndar tvo. Á fyrri stigum
málsins. Þeir gátu ekkert. Hana
vantaði lögmann sem var reiðubú-
inn að beijast með oddi og egg.
Janice þóttist þekkja tóninn. Hún
hélt að hún hefði ekki tíma til að
undirbúa málið nógu vel. Hún tók
fram að gæfi hún sér tíma til að
ræða við Celeste og mann hennar
kostaði það eina viðtal 125 dali (um
5 þús. ísl.) og ef til kæmi þá yrðu
þau auk þess að greiða henni þús-
und dali í fyrirframgreiðslu. Hik
kom á Celeste. Slíka Qármuni höfðu
þau hjónin ekki handbæra. Þau
skulduðu þegar 2 þúsund dali í
málskostnað og auk þess 9 þúsund
sem þau voru að borga af með 200
dala vikugreiðslum. „Gerðu það,“
kveinaði hún. „Ég veit ekkert hvað
ég á að gera. Það eina sem ég veit
er það að ég vil fá konu til að flytja
raálið fyrir okkur.“
„Það var eitthvað í röddinni sem
ég gat ekki bægt frá mér,“ sagði
Janice síðar við mann sinn, um leið
og hún tjáði honum að hún hefði
ákveðið að taka að sér málið enda
þótt hún vissi að sennilega fengi
hún aldrei greitt fyrir vinnu sína.
Celeste og Jeff White komu til
fundar við Janice. Þessari smá-
vöxnu, dökkhærðu konu, með
skæru gráu augun, var enn jafn-
mikið niðri fyrir. Maðurinn hennar
var þéttur á velli og þéttur í lund.
Hann hét Jeff og var smyijari á
feijunni milli Staten og Manhattan.
Árslaun hans voru 25 þúsund dalir.
Celeste var í táraflóði þær þijár
'klukkustundir sem það tók hana
að rekja söguna.
Þær Teresa, sem var tveimur
árum eldri, voru dætur Louise og
Alberts Benigno. Pabbi þeirra var
teiknikennari í verknámsskóla í
Brooklyn. Systumar höfðu alla tíð
verið samrýndar og á unglingsárun-
um voru þær saman í herbergi í
litla húsinu á Staten. Þær áttu yngri
bróður, Philip, sem þær sáu ekki
sólina fyrir. Teresa var fegurðardís-
in í ijölskyldunni, sagði Celeste,
með græn augu, eldklár, metnaðar-
gjöm og ákveðin í að koma sér
áfram í lífinu. Sjálf hafði hún gifzt
Jeff um leið og hún var búin í gagn-
fræðaskóla en Teresa fór í tveggja
ára framhaldsnám til að ná sér í
Unnfræðipróf. Að námi loknu fékk
hún vinnu á tannlæknastofu og þar
kynntist hún tannlækni sem hún
varð ástfangin af. Hann hét Kenn-
eth Taylor og var frá Indiana,
hávaxinn og hárið aðeins byijað að
þynnast, rólegur í fasi og ömggur
með sig. Hann var tíu árum eldri
en Teresa og stóð í skilnaði.
Mömmu þeirra leizt ekki nógu
vel á þetta með skilnaðinn og ein-
hvem veginn féll Kenneth heldur
ekki í glaðvært og ástúðlegt fjöl-
skyldulífið. Hann var öðmvísi.
Formlegur og yfirvegaður. Svo leit
hann líka niður á fólkið í New York
og þótti yfirleitt lítið til borgarinnar
koma. Én svona smámunir vom
verið staðfestir, sagði starfsmaður
flugfélagsins. Þegar Albert hafði
samband við Las Brisas-gistihúsið
í Acapulco var honum tjáð að Tayl-
or-hjónin hefðu farið þaðan fyrir
tveimur dögum. Það hefði komið
til „vandræða“ og frúin væri í
sjúkrahúsi. Það tók Albert tvo daga
að komast að því að dóttir hans
hefði verið barin til óbóta og eigin-
maður hennar væri í vörzlu lögregl-
unnar í Mexíkó, gmnaður um
verknaðinn.
Albert flaug til Acapulco ásamt
Celeste daginn eftir og þegar Cel-
este sá systur sína í sjúkrarúminu
þekkti hún hana á hárinu einu.
Augun vom ekki annað en bólgnar
rifur, annar vanginn þakinn umbúð-
um um sár eftir glerbrot, hinn
marinn og blár og afmyndaður af
bólgu. Hálsinn var þakinn umbúð-
um og undir þeim djúpur skurður
eftir skörðótta egg brotinnar flösku.
Allar framtennurnar vom brotnar.
Kenneth sat við rúmstokkinn og
hélt í höndina á konu sinni. Það
hafði verið brotizt inn á þau sof-
andi, sagði hann. Þegar hann veitti
viðnám var hann sleginn í rot og
þegar hann rankaði við sér sá hann
konu sína svona útleikna. Handtaka
hans hafði ekki verið annað en til-
raun spilltrar lögreglu til að hylma
yfir með óþokkunum, enda var hon-
um sleppt um leið og hann stakk
að þeim 500 dölum, sagði hann.
Jean og Everett Taylor á leið i dómshúsið i
Marion i fylgd lögreglu.
ekki næg ástæða til þess að leggj-
ast gegn sambandi þeirra. „Þetta
er gáfaðasti maður sem ég hef
kynnst," sagði Teresa við systur
sína. Og svo var hann líka læknir.
Hvorki meira né minna. Hann var
með áform um rekstur tveggja
tannlæknastofa á Staten og ætlaði
jafnvel að ráða Philip bróður þeirra
til að stjóma rekstrinum.
Teresa var rómversk-kaþólsk en
samt tók Kenneth ekki annað í mál
en að þau giftu sig í mótmælenda-
kirkju. Þau vom gefin saman á
Staten 10. júlí 1983. Hún var 23ja
ára. Það eina sem út af bar var það
að yngri bróðir hans sem átti að
vera svaramaður lét ekki sjá sig,
svo Philip kom í hans stað. Móðir
brúðgumans, Jean Taylor, var
þvinguð í framkomu og hafði
óþægileg áhrif á hitt fólkið, en
maður hennar sem var verkfræð-
ingur hjá RCA var mannblendnari.
Brúðhjónin flugu samdægurs til
Acapulco og viku síðar fom Albert
og Louise út á Kennedy-flugvöll til
að bjóða þau velkomin úr brúð-
kaupsferðinni. En brúðhjónin létu
ekki sjá sig. Farmiðamir höfðu ekki
Kenneth Tayl-
or i fangelsi í
Virginia þar
semhannaf-
plánar 30 ára
dóm, óskilorðs-
bundið.