Morgunblaðið - 07.06.1987, Blaðsíða 22

22
MORGUNBLAÐIÐ, SUNNUDAGUR 7. JÚNÍ 1987
Andres
egovia
Jafn mikilvægur fyrir gítarinn og Rubenstein fyrir píanóið
- segir gítarleikarinn Kristinn H. Árnason um hinn aldna snilling,
en Kristinn var valinn til aÖ sœkja námskeið hjá honum í New York.
Kristinn Halldór Árna-
son er 23 ára gamall
Reykvíkingur og lauk í
vor BA prófí í gítarleik
frá Manhattan School of
Music og var á þessu
síðasta námsári þess heið-
urs aðnjótandi að vera
valin til þáttöku á nám-
skeiði hjá hinum aldna
snilling Andres Segovia.
„Segovia kenndi n\jög vel, söng
með þegar að ég spilaði og
stoppaði mig svo af og til, þegar
honum fannst eitthvaðmega
betur fara. “ Kristinn Árnason
(t.v.) á námskeiðinu þjá
gítarmeistaranum Segovia í
New York. A milliþeirra situr
túlkur Segovia.
Kristinn var í miðjum
undirbúningi fyrir
lokatónleika sína þegar
blaðamaður
Morgunbiaðsins hitti hann að máli
í New York snemma í vor. Það var
farið að hitna í veðri í stórborginni
og kirsuberjatrén í fullum blóma.
„Ég hlakka til útskriftarinnar,
það verður gaman að ljúka þessum
áfanga, “ sagði Kristinn. Fyrsti
áfangin hjá honum hófst þegar
hann innritaðist í Tónskóla
Sigursveins tíu ára gamall og hafði
þá þegar valið gítarinn.
„Eg hafði heillast af hljóm
gítarsins við að heyra leikið á hann
undir tíu sekúndna
sjónvarpsauglýsingu frá
skartgripabúð, verk sem ég hef enn
ekki fundið nótumar að. Auk þess
fannst mér gítarinn vera
meðfærilegt og fjölbreytt hljóðfæri
og eflaust hefur áhugi minn á
popptónlist líka haft eitthvað að
segja með þetta val.
Tónlist hafði mig langað að læra
frá því ég var mjög ungur en var
hræddur við tónlistarskóla, fannst
það dularfullar stofnanir. Hvaðan
þessi tónlistaráhugi kom veit ég
ekki en eflaust hefur það haft áhrif
að það var mikið hlustað á klassíska
tónlist á mínu heimili og á Bítlana.
Við bjuggum úti í Englandi þegar
bítlaæðið stóð yfír og foreldrar
mínir keyptu plötumar þeirra
jafnóðum. Ég man ekki æðið sjálft
bara tónlistina og varð mjög hrifínn
af Bítlunum.
Mig minnir nú að ég hafi verið
frekar latur við námið fyrst um
sinn, maður hafði nú um svo margt
að hugsa á þessum aldri, en þrettán
ára tók ég þá ákvörðun að verða
tónlistamaður. Einhvemvegin gat
ég bara ekki ímyndað mér neitt
annað.
Gunnar Jónsson var fyrsti
kennarinn minn, síðan lærði ég hjá
Jóseph Fung og lauk burtfararprófi
úr skólanum 1983 og stúdentsprófi
sama vor af tónlistarsviði
Menntaskólans við Hamrahlíð.
Strax, veturinn á eftir fór ég til
London og lærði þar hjá Gordon
Crosskey sem er prófessor við Royal
Northem College og er mjög
viðurkenndur. Haustið 1984 fór ég
svo til New York í Manhattan Music
School. En í þeim skóla er talin
vera sterkasta og besta gítardeildin
í Bandaríkjunum.
Síðustu þijú ár hafa þotið hjá
og hefur námið gengið vel. Stærsti
hluti þess em einkatímar í gítarleik
en auk þess er kennd tónfræði,
tónheym, tónlistarsaga og samspil.
Tónlistarlíf í New York er mjög
lifandi og hef ég sótt tónleika mikið.
-Hvemig vildi það til að þú varst
valin á námskeið hjá Andres
Segovia?
„Það vildi þannig til að hann var
um miðjan mars gerður að
heiðusdoktor við fjóra bandaríska
háskóla þar á meðal tveggja í New
York, New York University og
Manhattan School of Music. I
tengslum við það hélt hann
Masterclass-námskeið sem 11
gítarleikarar fengu að taka þátt í.
Ég var á meðal 100
tónlistarmanna sem sóttu um og
var einn af fjórum úr mínum skóla
sem var valin til þáttöku. Þetta var
þriggja daga námskeið þar sem
hann vann með hveijum og einum
sérstaklega, gagnrýndi og
leiðbeindi. Námskeiðið var opið
almenningi til áheymar og vom 700
manns viðstaddir þegar ég spilaði.
Andres Segovia er 94 ára gamall
fæddur 1893 á Spáni og var strax
farin að halda tónleika á fyrsta tug
þessarar aldar. Hann er einna helst
ábyrgur fyrir því að reisa gítarinn
til vegs og virðingar sem
konserthljóðfæri á þessari öld því
þetta hljóðfæri hafði fallið í
gleymsku á rómantíska tímabilinu
- þá vom flyglar meira í móð.
Segovia dró fram tónlist sem
hafði verið samin fyrir gítar um
aldamótin 1800, þegar gítarinn var
nokkuð vinsæll og svo tók hann
tónlist sem hafði veið samin fyrir
Renaissance og Barokk gítara og
lútur og önnur grippluð hljóðfæri,
og útsetti fyrir gítar. Nú er gítarinn
eini vettvangurinn fyrir þessa
tónlist.
Segovia er því jafnmikilvægur
fyrir gítarinn eins og Rubenstein
fyrir píanóið. Hann er geysifrægur
og mikið af tónlist hefur veið samin
fyrir hann. Hann heldur tónleika
sleytulaust þrátt fyrir háan aldur
og um daginn seldist upp á tónleika
hjá honum í Camegie Hall sem
hann varð svo að aflýsa.
Segovia er frekar hrörlegur í
útliti og kom manni því á óvart
hversu fullur hann er af orku og
geysilega skýr og skarpur. Hann
kenndi mjög vel, söng með þegar
ég spilaði og stoppaði mig svo af
og til þegar honum fannst eitthvað
mega betur fara. Maður fékk þama
smörþefin af þessum 19. aldar stfl,
sem hann er sjálfur sprottinn upp
úr.“
-Hvað tekur nú við hjá þér?
„Ég hef áhuga á að læra á Spáni
næsta vetur en ætla að byija á því
að staldra aðeins við heima á
íslandi. Annars er framtíðin opin
bók, ég hef nútíðina og fortíðina."
Viðtal:
MARÍA ELLINGSEN