Morgunblaðið - 24.01.1990, Blaðsíða 40

40
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 24. JANÚAR 1990
„Tckurbugomla *kó upp i?"
Auðvitað fæ ég bætur frá Það voru ekki til peningar
tryggingunum. Því gat ég þá til að setja hann á hest,
keypt byssuna ... því var þessi leið valin ...
HÖGNI HREKKVlSI
Salem, ísafírði:
Sjómanna-
starfíð
Til Velvakanda.
Lofa þú Drottin, sála mín, og
allt, sem í mér er, hans heilaga
nafn. Lofa þú Drottin, sála mín, og
gleym eigi neinum velgjörðum
hans.“ Sálm. 103:1-2.
Þessi orð Davíðs ísraels kon-
ungs, koma mér í hug, er ég lít til
baka til liðins árs. Drottinn hefir
verið mér óumræðilega góður, og
ég vil ógjarnan gleyma neinum vel-
gjörðum hans við mig, og þá þjón-
ustUj sem hann hefir kallað mig
til. Eg tel það vera mikla náð, að
fá að vera með í því að sá út heil-
ögu orði hans, sem er „Andi og líf“
og „Helst mun það blessun valda“
með þjóð vorri, og fá svo oft í leið-
inni að vitna um Jesúm Krist, sem
svo dásamlega frelsaði mig meðan
ég var ungur að árum, og sem
reynst hefir mér trúfastur allt til
þessa. Ég vil því með fullri djörfung
taka undir með höfundi Hebrea-
bréfsins, sem segir: „Jesús Kristur
er í gær og í dag hinn sami.“ Hebr.
13:8. Því segi ég við þig sem lest
þetta: Hefir þú tekið á móti Jesú,
sem þínum persónulega frelsara?
Gerðu það upp við þig í einlægni.
„Þú átt valið.“ „En öllum þeim, sem
tóku við honum, gaf hann rétt til
að verða Guðs böm, þeim sem trúa
á nafn hans.“ Jóh. 1:12. Hann býð-
ur öllum að koma til sín, samanber
Matt. 11:28 og Jóh. 6:37.
A árinu var farið í 450 heimsókn-
ir í íslensk skip og báta og 110
erlend, þar sem einhveiju var sáð
frá orði Guðs til fólks af 30 þjóðern-
um, svo auðséð er að það fer furðu
vítt yfir, Drottinn sjálfur mun sjá
um uppskeruna á sínum tíma, því
hefir hann lofað. „Eins er því farið
með mitt orð, það er útgengur af
mínum munni: Það hverfur ekki
aftur til mín við svo búið, eigi fyrr
en það hefir framkvæmt það, sem
mér vel líkar, og komið því til veg-
ar, er ég fól því að framkvæma."
Jes. 55:11. Mér er líka ávallt tekið
sem góðum gesti og marga vini
hefi ég eignast meðal sjómanna
bæði innlendra og erlendra. Að
þessu sinni var um 200 jólapökkum
útbýtt meðal sjómanna, sem ekki
áttu þess kost að dvelja með vinum
sínum yfir jólin. Auk þess voru sett-
ar jólakveðjur í 35 önnur skip. 15
Biblíur voru gefnar 25 Ntm og 15
Passíusálmar. Þá hefir það mælst
vel fyrir að upp hefir verið tekin
sú regla, að gefa eitt áritað kort
blessunarósk og bæn í hvert skip,
og má sjá það víða uppi í borðsölum
skipanna. Þá hefir sjúkra sjómanna
á sjúkrahúsinu verið vitjað, ogýmis-
leg önnur þjónusta verið veitt t.d.
póst, fréttablöð o.fl. og er það vel
þegið.
Fyrir þetta allt vil ég lofa Drott-
Til Velvakanda.
Fyrir nokkru var kvartað undan
seint lesnum jólakveðjum í Ríkisút-
varpinu. Hafði kveðjan verið lesin
upp rétt um miðnætti, þegar flestir
vor gengnir til náða.
Þar sem ég er reynslunni ríkari,
vil ég gjarnan koma eftirfarandi á
framfæri:
Þann 21.12. sl. bað sjúklingur á
Landspítalanum mig að koma fyrir
sig kveðju í Ríkisútvarpið, sem les-
ast ætti á Þorláksmessu. Kveðjan
átti að fara til sjúkrahússins á Nes-
kaupstað. Kveðjan var 30 orð, og
þar sem orðið kostaði 90,00, var
kostnaðurinn kr. 2.700,00.
Ég hafði fengið allmikið Iesefni
fyrir jólin og las því lengur frameft-
ir á Þprláksmessukvöld en venju-
lega. Ég hafði útvarpið opið og
hlustaði, svona með öðru eyranu
(eins og sagt er) á jólakveðjurnar.
Kl. 1.30 um nóttina var framan-
greind kveðja lesin. Ég veit að
inn, og þakka jafnframt öllum vin-
um fjær og nær, sem á einn eða
annan hátt hafa staðið á bakvið
þetta og gert það mögulegt. Hann
launi ykkur það ríkulegá og blessi
af sinni náð. Ég tek því undir með
Sr. Valdimar Briem, og ég vona að
þú gerir það líka með mér.
í Jesú nafni áfram enn.
Með ári nýju kristnir menn.
Það nafn um árs og ævispor.
Sé æðsta gleði og blessun vor.
Guð blessi og leiði íslensku þjóð-
ina á komandi ári.
„Sæl er sú þjóð, er á Drottinn að
Guði.“ Sálm. 33:12.
kveðjurnar voru lesnar langtum
lengur, því ekki var lesturinn lengra
kominn en til Neskaupstaðar í
hringferðinni um landið, eins og
kunnugt er, kl. 1.30 að nóttu. Ég
hirti hins vegar ekki um að hlusta
lengur, en sannfærðist um hvaða
virðing er borin fyrir notendum
hinna opinberu ríkisstofnana þegar
aurinn er kominn skilvíslega í kass-
ann. í framhaldi af þessu skal þess
getið að ég ætlaði að senda kveðj-
una til Ríkisútvarpsins frá' mínum
heimasíma. Stúlkan á Ritsímanum
tjáði mér að blákalt bann væri lagt
við því frá Ríkisútvarpinu, heldur
þyrfti ég að fara persónulega uppá
„Gaulhól" við Bústaðaveg og borga
hana þar. Ég taldi að Landsíminn
ætti auðvelt með að loka fyrir
símann minn, ef greiðsla til hans
lenti í vanskilum. Eg er því reynsl-
unni ríkari um opinbera þjónustu.
Þ.H.
Sigfus B. Valdimarsson
Síðbúnar kveðjur
Víkveiji skrifar
Norðmenn eru ákaflega þjóð-
ræknir eins og við margir á
norðurhjaranum. Þegar þeir ræða
um þjóðleg einkenni sín nefna
þeir gjarnan listilega málaðar rós-
ir á húsgögnum, Harðangurs-fiðl-
una, geitarost og annan dæmi-
gerðan norskan mat, stafkirkjur,
þjóðbúninga, bjálkakofa, tréskurð
og fleira af því tagi. Nú hafa sér-
fræðingar í þjóðháttum komist að
þeirri niðurstöðu, að skynsamlegt
sé að endurskoða ýmsar hugmynd-
ir um, hversu norsk öll þessi
norsku þjóðareinkenni séu. Hafa
þeir efnt til sýningar, sem heitip
Eru Norðmenn norskir?
Á sýningunni eru dregnar fram
ýmsar staðreyndir því til stuðn-
ings að margt af því sem Norð-
menn telja til ’helstu einkenna
sinna eigi annan uppruna en hinn
norska. Um sé að ræða sterk
menningarleg áhrif frá útlöndum
sem hafi borist með ýmsum hætti
Vo sem eins og með flutningi
fólks.
Á það er bent að máluðu rósirn-
ar séu orðnar til fyrir barokk og
rókokkó áhrif frá meginlandinu
og þjóðbúningarnir eigi rætur
sínar að rekja til Frakklands og
Þýskalands. Harðangurs-fiðlan
sem er með tvo strengi er talin
sérstætt norskt hljóðfæri, á hinn
bóginn eru einnig til hljóðfæri á
Indlandi sem eru sömu gerðar. í
Sviss og Kákasusfjöllum eru búnir
til ostar sem líkjast mjög norska
geitarostinum.
Tilgangur sýningarinnar er ekki
sá að sýna fram á, að ekkert sé
norskt, heldur hitt að sýna, hve
mikil áhrif erlendir menningar-
straumar hafi haft og hafi enn á
norska menningu.
xxx
V íkveija þætti forvitnilegt að
sjá sýningu, sem byggðist á
sömu sjónarmiðum, um það sem
vil teljum íslenskt; eða þar sem
leitast yrði við á einfaldan hátt
að skýra erlend menningaráhrif
hér á landi á annað en bókmennt-
ir okkar og þá arfleifð sem þeim
tengist.
Hugmyndaheimur okkur og
umhverfi mótast nú mjög af því
sem við lesum í fjölmiðlum eða
sjáum og heyrum. Mikið af því
efni er þýtt úr öðrum tungumál-
um. Víkveiji hefur velt því fyrir
sér, hve mikið á að staðfæra í
slíkum þýðingum. Bandaríkja-
mönnum er til dæmis tamt að
miða atburði við borgarastyrjöld-
ina í landi sínu, morðið á Abraham
Lincoln og annað þar fram eftir
götunum. Bretar taka mið af krýn-
ingu drottningar sinnar eða ann-
arra þjóðhöfðingja og þannig má
áfram telja. Á að nota slíkar við-
miðanir í íslenskum fjölmiðlum,
þegar sagt er frá erlendum at-
burðum eða á að finna stóratburði
í íslandssögunni? Á að nota aðrar
landfræðilegar .viðmiðanir en
íslenskar? Hvenær á að snúa er-
lendri mynt í íslenska?
xxx
Yíkverji er þeirrar skoðunar
að sem mest eigi að gera af
því að staðfæra í tilvikum sem
þessum. Blaðamenn eigi að nefna
ártöl í stað þess að nefna sögulega
atburði með öðrum þjóðum, þegar
mældur er tími. Þegar rætt er um
fjarlægðir eða stærð landsvæða
eigi að miða við íslenskar aðstæð-
ur eða vegalengdir sem við getum
auðveldlega skilið. Þegar fjár-
hæðir eru nefndar í erlendri mynt
eigi að íslenska tölurnar með þeim
hætti að lesandi eða áhorfandi
geti gert sér grein fyrir þeim.
Hins vegar er sá vandi þegar um
háar erlendar fjárhæðir er að
ræða, að íslenska talan verður
stundum svo himinhá, að öllum
er ómögulegt að ná upp í hana
og er þá skynsamlegast að halda
sig við upprunalegu myntina.