Dagblaðið Vísir - DV - 17.04.1989, Blaðsíða 16

16
MÁNUDAGUR 17. APRÍL 1989.
Spumingin
Lesendur
Ætlar þú aö kaupa inn-
fflutt smjörlíki?
Þórður Sverrisson, viðskiptafræð-
ingur í Verslunarbankanum: Já, það
er ódýrara. Ég ætla alla vega að prófa
gæðin - svo tek ég ákvörðun.
Baldur Ólafsson, fulltrúi i Lands-
bankanum: Ég held að ég muni gera
það ef þaö er gæðavara. Annars er
mikil þversögn í þessu máli. Það er
ekki ástæða til að veija íslenska
framleiðslu ef hún er ekki sam-
keppnishæf.
Ragnar Sigurðsson bæjarverkstjóri:
Það skil ég varla. Er ekki best aö
kaupa bara íslenskt, það veitir ekki
af að halda peningunum í landinu.
Guðmundur Jónsson söngvari: Nei,
það myndum við aldrei gera. Allra
síst magaríniö sem hélt uppi íslensku
menningunni, það er sjálfsagt að>
kaupa íslenskt.
Valgerður Eyjólfsdóttir húsmóðir:
Auðvitað, það er ódýrara og ég efast
um að það sé lakara.
ur vel farið svo - ég er ekki ákveö-
inn. Gæðin athuga ég fyrst. Annars
vekur þetta mann til umhugsunar
um hvort verð innlendrar fram-
leiðslu geti ekki lækkað.
„Eins konar“ höfuðborgir:
Amsterdam eða Haag,
Bonn eða Bremen?
Pétur Einarsson skrifar:
Það komu upp deOur við kaöiborð
mitt á vinnustaðnum í morgun eftir
að einhver vísaði tíl þess að hann
hefði lesiö í Víkverja Mbl. hugleið-
ingar um hvort höfuðborg HoRands
héti Haag eða Amsterdam. Urðu um
þetta fjörugar umtæður.
Okkur hér á íslandi hefvu- verið
kennt í skólum að höfuðborg Holl-
ands heiti Haag en samkvæmt uppl.
aðalræðismanns HoUands hér er
Amsterdam höfuðborg HoUands. Þá
ætti máUð að vera leyst - eða hvað?
En hvers vegna erum við íslend-
ingar að ergja okkur út af höfuð-
borgarvandamáli í Hollandi? Er það
bara vegna spumingakeppni á rás 2
þar sem spurt var um nafn höfuð-
borgarinnar í HoUandi og eitthvað
var óljóst hvor borgin það væri? -
Nei, áreiðanlega ekki. Hér liggur aUt
annað að baki. NefnOega innibyrgð
meinloka okkar um að höfuðborg
hljóti ávaUt að vera sú borg sem hýs-
ir aðsetur ríkisstjómar og helstu
stjómarstofnana ríkisins.
Þetta er oft raunin en ekki nærri
aUtaf. Og margar borgir sem kaUaðar
em „höfuðborgir" í viðkomandi
löndum era langtum minna þekktar
en sumar aörar sem era þá jafnframt
stærri og umsvifameiri. Þannig
mætti nefna dæmi frá Þýskalandi,
þar sem Bonn (höfuðborgin) skiptir
landsmenn mun minna máU en t.d.
Frankfurt, Hamborg, Múnchen,
Bremen o.fl. Á Spáni gegna borgir
eins og Barcelona, Valencia, SevUla
o.fl. mun mikUvægari hlutverkum
en höfuðborgin Madrid. Sama er að
segja um margar borgir í löndum
Suður-Ameríku og jafnvel Banda-
ríkjunum. í BrasiUu er höfuðborgin,
BrasiUa, nánast óþekkt borg miðað
við margar gamlar og grónar iðnað-
ar, verslunar- og hafnarborgir (t.d.
Sao Paulo, Ríó o.fl.) í Bandaríkjunum
er höfuðborgin, Washington, hjóm
eitt miðað við stórborgir aðrar þar í
landi.
í HoUandi er Amsterdam langum-
svifamest á sviði verslunar og við-
skipta. Rotterdam er einnig lang-
stærsta hafnarborg Evrópu og það
er því að líkum að HoUendingar sjálf-
ir telji báðar þessar borgir mun
merkOegri en Haag þótt þar sé aðset-
ur ríkisstjómar og hafi því kosið
Amsterdam sem eins konar höfuð-
borg. Ég segi „eins konar“ því að það
er ekki lengur eins mikOvægt í aug-
um landsmanna hinna grónu og iðn-
væddu landa hvaöa borg er höfuð-
borg. Þetta hugtak er að verða úrelt
og skiptir fáa miklu máU, kannski
helst hina stöðnuðu í kerfinu, þá sem
sitja í einhverri stjómarskrifstof-
unni í miðri skjalahrúgu opinberra
plagga. En það er ekki lífið og sálin
í umsyifum neinnar þjóðar nema
okkar íslendinga sem búum enn við
stjómlynt, sívaxandi og umlykjandi
bákn ímyndaðs velferðarkerfis frá
hveiju fólk æskir ríkisforsjár frá
vöggu tO grafar.
„Höfuöborgir landa eru ekki alltaf stærstar eða umsvifamestar." - Frá Sao
Paulo i Brasilíu.
Bréfritari vill láta reyna á neyslustöóvun á kjúklingum og halda áskorun
um hana til streitu.
Áskorun um neyslustöövun:
Hættið ekki við
Reykvíkingur skrifar:
Eg var að lesa um það að hugsan-
lega myndu Neytendasamtökin
hætta viö að skora á fólk að stöðva
neyslu á kjúklingum vegna verðlags
á þeim. Þetta tel ég mjög misráðiö,
einmitt þegar almenningur er farinn
að líta tíl Neytendasamtakanna sem
hins eina afls sem gæti stutt viö bak-
ið á íslenskum neytendum í stríðinu
gegn því okri sem viögengst á mat-
vörumarkaöi hér á landi - í öUum
greinum.
Sagt er aö vegna viöræöna Neyt-
endasamtakanna eða sljómar þeirra
viö kjúklingabændur hafi dregist á
langinn aö boða til neyslustöðvunar
þótt ekkert hafi komiö út úr þessum
viöræöum ennþá og muni sennilega
ekki gera í bráð.
Þótt það sé ekki markmiðið að vera
í striðsátökum við framleiöendur eða
kaupmenn, eins og þaö er orðað, þá
segir það sig sjálft að Neytendasam-
tökin geta ekki gefiö eftir í baráttu
sinni úr því sem komið er og þegar
búið er að fá almenning til að trúa
því að samtökin geti fengiö einhveiju
áorkaö.
Það er mikið í húfi hér hjá okkur
íslendingum að fá því framgengt aö
vöraverð lækki tU samræmis viö þaö
sem annars staöar gerist. Ekki gera
stjómmálamenn neitt í því máU eöa
alþingismenn. Því veröum við að efla
og styðja við bakiö á Neytendasam-
tökunum, en þau veröa þá aö standa
í báða fætur og láta ekki deigan síga
þótt reynt sé að beita „viöræðu" takt-
íkinni til aö draga mál á langinn.
Svar viö lesendabréfi:
FÍB er ekki aðgerðalaust
Jónas Bjarnason, framkvæmdastj.
FÍB, skrifar:
í lesendabréfi í DV þriðjud. 11. apríl
sl. birtist grein frá félaga í FÍB undir
fyrirsögninni „PækUsaltaðir bOar:
FÍB segir ekki neitt!“
Ég vO heOs hugar taka undir gagn-
rýni bréfritara á „átaki“ embættis
gatnamálastjóra gegn nagladekkj-
um. Saltaustur á götur borgarinnar
hefur oft verið slíkur í vetur að erfitt
hefur verið að átta sig á hvaða hags-
munum sé verið að þjóna.
En FÍB hefur ekki veriö aðgerða-
laust. Stjórn FÍB boðaði gatnamála-
stjóra á sinn fund hinn 5. des. sl. þar
sem þessi mál vora rædd og athuga-
semdum félagsins var komið á fram-
færi. í framhaldi fundarins var
gatnamálastjóra ritað bréf hinn 18.
desember sl. þar sem skorað var á
hann að beita sér fyrir markvissari
notkun á salti tU hálkueyðingar og
að stUla magni þess ætíö í hóf vegna
gífurlegs eignatjóns sém ofnotkun
þess veldur.
Næsta skref FÍB var að beita sér
fyrir umfjöUun málsins í Umferðar-
ráði. FuUtrúi FÍB flutti tillögu á fundi
Umferðarráös hinn 25. jan. sl. og var
samþykkt að efnt yrði til heimUdar-
könnunar um neglda hjólbarða og
söltun gatna. - FÍB hefur síðan veriö
boðið að tilnefna fuUtrúa í nefnd þá
sem fjalla mun um máUð.
í opinberri umfjöUun um þessi mál
(t.d. í útvarpsþáttum) hefi ég ítrekað
skýrt afstöðu FÍB gegn saltaustrin-
um sem samfara er „átakinu" gegn
nagladekkjunum. Stefna FÍB hefur
reyndar verið óbreytt allt frá blaða-
mannafundi gatnamálastjóra hinn 2.
okt. 1987 er „átakið“ var kynnt.
Ég er þeirrar skoðunar að FÍB og
þeim sem lagt hafa félaginu Uð muni
takast að ná viðundandi árangri í
þessu réttlætismáU.
K.K. hringdi: verkfeU er mjög slæm fýrir krakk-
Skyldu kennarar gera sér grein ana - ef til vUl góð fyrir kennara,
fýrir hvað þeir gera nemtndum sín- ég veit það ekki. En hafa kennarar
ubi með verkfeUsaðgerðum þeim prófeð að boða tíl verkfalls að
sem nú standa yfir? Varla, þvi ann- hausti tU? Er nokkuð hægt að full-
ars vœri ekki það yfirþynnandi yrða um árangur af siikri tiœasetn-
ástand sem nú er hjá flestum nem- ingu? Það er líka brýnt að semja á
endum í framhaldsskólum lands- þeimtima-enmunurinneraðeins
ins. sá að krakkar geta þáa.m.k. haldið
Nú berast fréttir af þvi að ótrygg- áfram starfi eða athöfn á þeim vett-
ar atvinnuhorfur séu framundan vangi sem þeir voru í yfir sumarið,
fyrir skólafólk og þvi er enn verra a.m.k. mjög margir.
fýrir það að hanga eins og í lausu fir þvi sem komið er legg ég tíl
lofti hvað framtíðina varðar. Þetta að vegna nemendanna verði ein-
ástand leiðir ekki tíl annars en að kunnir þær, sem siðast voru gefh-
drepa krakkana niður sálarlega þvi ar, látnar gilda miUi bekkja eða til
þeir vita ekki hvernig þeir eiga að stúdentsprófs svo að ekki verði
snúa sér í málum sínum, hvort þau skaðinn meiri en hann er þegar
eigi t.d. að gripa atvinnutilboð, sem orðinn. Siðan á að lýsa yfir að nem-
kunna að berast þeim nú, eöa bíða endur séu lausir frá skólaskyldu
átekta. þetta námsárið til þess aö þeir geti
Þessi tímasetning kennara fyrir ráðstafeð sér eins og best gengur.