Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Qupperneq 89

Ársrit Ræktunarfjelags Norðurlands.
95
húsráðendur færir um að leiðbeina heimilisfólki sínu í
þessu efni og gerðu það með lipurleik og skilningi á
því, hvaða gildi það hefir að velja vel bækur til lestrar,
þá mundi þetta atriði Ijettara að framkvæma en margur
hyggur:
Einstöku bændur hafa það fyrir nær því fasta reglu
að fara með heimilisfólk sitt í stutta skemtiferð einusinni
á sumri. F*á leggja þeir því til hesta og fararbeina. þetta
er mætur siður og ætti að verða almennur. Sje fólkið
margt og ókunnugt kaupafólk, sem hleypur saman eftir
atvinnu, þá er nauðsynin á þessu enn þá meiri. Og Ije-
legt er innræti þess starfsmanns, sem ekki virðir þetta
við vinnuveitandann og sýnir árangur ferðarinnar í verki,
og tollir heima nokkra helga daga á eftir. Pessar ferðir
tapa auðvitað tilgangi sínum þegar úr þeim verður slark,
sem ekki er samboðið siðtign mannsins.
Hver starfsmaður þarf að hugfesta það að árs- eða
sumarkaupið er ekki eini ávöxturinn sem hann hefir af
starfinu. Tækifærið til að vaxa af iðjunni og verða æ
fullkomnari við verkið er annar aðalávöxturinn af henni.
Margur ber þar skarðan hlut frá borði af því hann
setur aldrei á odd það sem hann getur. Hver verkamað-
ur þarf að minnast þess, að verkið, sem hann vinnur,
ber ætíð með sjer nokkurt vitni um hans eigið mann-
gildi. Pað er ekki svo óalgengt að sjá menn líta þess
oftar á klukkuna, sem lengra líður á daginn. Er þetta
framferði ekki vel fallið til að vekja traust húsbóndans á
verkamanninum, eða skipa honum til virðingarsætis í á-
liti þeirra, sem með honum vinna.
Peir menn, sem hafa margþættum opinberum störfum
að gegna, eru oft að heiman. F*egar þeir koma heim aft-
ur, finst þeim alt vera í ólagi. F*eir verða, margir hverjir,
uppstökkir og hótfyndnir. Heimilin steypast á endann
fyrir þeirra sök.
F*etta gerir ekki sá, sem hefir stjórnarhæfileika. Hann