Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1917, Qupperneq 92

98
Ársrit Ræktunarfjeíags Norðurlands;
að ráða bót á þessu, ættu þeir sem reynslu hafa, að rita
stuttar greinar í blöð eða tímarit og skýra þar greinilega
frá reynslu sinni; lýsingu á landi því, sem vjelarnar eru
notaðar á, því á því geta menn sjeð, hvað við á
hjá sjer. Því miður hefi jeg ekki mikla reynslu fyrir mjer
í þessu efni, en þó vil jeg í sambandi við þetta skýra frá
reynslu minni á sláttuvjelinni »Deering«, er jeg keypti fyrir
fjórum árum síðan. Jeg get ekki notað vjelina, nema á
tún, því engjar mínar eru allar þýfðar. Túnið er að mestu
sljett og hefir meiri partur þess verið sljettaður með
þaksljettuaðferð. Aldrei hefir verið slegið meira en 2h — 3I*
af túninu með vjelinni, sem stafar af því, að partar eru
ekki nógu sljettir, sumt í bratta og svo eru partar svo
snöggir, að ekki er hægt að slá þá með vjel. Þar sem
gott gras er og sæmilega sljett, slær vjelin allvel, eða
nægilega vel fyrri slátt; en seinni slátt hefir mjer ekki
fundist gerlegt að slá með henni. Á engjum, þar sem
væri lin rót og nokkuð hátt gras, slægi vjel þessi sjálf-
sagt mjög vel. Við notkun vjelarinnar álít jeg að hafi
sparast á ári 1 maður í 10—12 daga og kalla jeg það
gott fyrir jafnlitla notkun. Vanalega mun hafa þurft 2
tíma til að slá dagsláttuna.
Hinar aðrar heyvinnuvjelar þekki jeg ekki af eigin reynd,
en hygg að þær geti sparað mjög mikla vinnu, þar sem
góð skilyrði eru fyrir hendi. Væri gott ef að einhver sem
reynt hefir snúnings- eða rakstrarvjelar, vildi skýra greini-
lega frá reynslu sinni á þeim. Pað væri mikill verksparn-
aður ef hægt væri að nota snúningsvjelar alment, því
það er ekki iítil vinna sem gengur til heyþurkunarinnar,
einkum þegar óþurkar ganga. Gæti vjelin snúið smáu
heyi blautu, sæmilega vel, er engum efa bundið, að vjel-
ina mætti nota, á flestum stöðum, til mikils gagns og
vinnusparnaðar, því þar sem engjar eru þýfðar, eða blaut-
ar, mundi best að flytja heyið heim á tún, eða einhvern
góðan þurkvöll og ef það einhverra hluta vegna væri ekki