Frjáls verslun - 01.10.1946, Blaðsíða 20

staddur inni hjá honum. Hann á síðan að stuðla
að því, að símtalið verði sem stytzt, og forðast
að tala í varfærnislegum og ófrjálfslegum tón,
eins og mörgum hættir til undir þessum kring-
umstæðum.
ÁKVEÐNIR VIÐTALSTÍMAR.
Það er einföld kurteisisvenja, jafnt frá báðum
hliðum, að vera stundvís til fundar við þann,
sem mót hefur verið mælt við. Það sýnir líka
hugulsemi af hálfu heimsækjandans að tefja ekki
tímann fyrir hinum, umfram brýnustu þörf,
einkum með tilliti til þess, að hann getur hafa
sammælt sig til viðræðna við annan mann á
vissum tíma, þá rétt á eftir.
Ef heimsækjandanum er óhjákvæmilegt að
koma of seint til stefnu, ber honum að hafa tal
af einkaritara eða símastúlku mótaðiljans og
skýra henni í stuttu máli frá orsökinni að töf
lians og reyna síðan að fá nokkurra mínútna frest
eða samkomulag um nýjan heimsóknartíma.
Sjái forstjórinn fram á, að honum verði ókleyft
að halda loforð sitt um viðtal á tilteknum tíma,
ber honum að láta símastúlku sína hringja til
viðtalsbeiðandans og reyna að fá viðtalstíman-
um breytt. Stundum kemur þó fyrir, að forstjór-
inn verður fyrir töfum á síðustu stundu, svo að
engin tök eru á að vara heimsækjandann við
því. Eins getur borið við, að forstjórinn sé ekki
viðlátinn, þegar gesturinn kemur, og engar upp-
lýsingar fyrir hendi um komu hans. í þessum
tilfellum skaltu skýra gestinum frá málavöxtum,
bera frarn afsökun fyrir hönd húsbónda þíns og
reyna að ná samkomulagi um annan viðtalstíma.
Ef þti hinsvegar veizt, hvenær húsbóndans er
von, er rétt að láta gestinn sjálfráðan um, hvort
hann vill heldur bíða en koma aftur að nokkr-
um tíma liðnum. Það er hámark ókurteisinnar
að biðja komumann að bíða óákveðinn tíma eft-
ir húsbónda þínum, vegna þess að með því móti
slærðu föstu, að tíma hans sé sóandi til einskis.
PERSÓNULEG FRAMKOMA.
Þú skalt temja þér mannglöggni, með því að
setja á þig nöfn og útlit skrifstofugestanna, fyrst
og fremst þeirra, sem eiga oft erindi þangað, svo
að þú eigir auðveldara með að heilsa þeim
kunnuglega og með vinsemd. Hver einasti maður
er hrifinn af því, að eftir honum er munað og
hann nefndur með nafni. En ekki máttu ein-
skorða háttvísi þína við þá, sem oftast koma.
Heilsaðu öllum jafn óþvingað og glaðlega.
Reyndu að koma í veg fyrir að komumenn
séu á vakki kringum skrifborð þitt eða símaborð,
með allskonar masi og málæði. Margir ungir
menn halda að þetta sé leiðin til að vinna liylli
símastúlkunnar, en með því að beita lipurð og
einbeittni er þé í lófa lagið að láta þá taka sér
sæti í biðstofunni og á annan hátt draga úr fram-
hleypni þeirra. Þú skalt ekki gefa þig út í langar
viðræður við hina algengu gesti og vanrækja
þannig aðra. Lærðu að taka gullhömrum, með
því að segja brosandi og stillilega: „Þakka yður
fyrir“. Óviðeigandi' er að hlæja hástöfum eða
skríkja, eða láta gestina með öðru móti beina
athygli þinni frá verki þínu, sem er í því fólgið
að koma hæversklega fram við alla.
NOTKUN SÍMANS.
Að því er símanotkun áhrærir, er mikilsvert.
að liafa í huga, að áhrifin, sem þú hefur á mann-
inn í „hinum endanum" fara næstum eingöngu
eftir málhreim þínum, því, sem þú segir, og
hvernig þú segir það. Þótt hægt sé að draga úr
styttingslegum tilsvörum með brosi, þegar þú
stendur augliti til auglitis við þann, sem þú tal-
ar við, þá er það ekki jafn auðvelt í gegnum
símann. Þar nýtur brosið sér ekki, nema að litlu
leyti, og kostir þínir eru metnir eftir tilsvörun-
um einum. Þessvegna leitast verzlunarmaðurinn
við að temja sér skemmtilega framsetningu og
málhreim, svo fremi hann vilji vekja tiltrú, vin-
semd og þægileg áhrif.
RÖDDIN.
Talaðu í venjulegum samræðutón. Þótt um
landsímahringingar sé að ræða, þarftu ekki að
rífa þig upp úr öllu valdi, svo hávaðinn glymji
um alla skrifstofuna. Ef þú snýr þér að símatæk-
inu, heldur símatólinu svo sem hálfum þumlungi
frá vörunum og talar hægt og skýrt, á hlustand-
inn auðvelt með að heyra til þín, jafnvel þó að
þér liggi lágt rómur. Reyndu að brosa öðru
hvoru, alveg eins og þú sætir andspænis viðræðu-
manni þínum, því að líkur eru til að rödd þín
mýkist að sama skapi. Forðastu að tala í einræn-
ingslegum tón, heldur gerðu þér far um að láta
röddina endurspegla einlægni, gott skap, hlýleik
og áhuga. Hafðu ekki blýant eða annað upp í
þér, meðan þú talar, og gerðu hlustandanum á
engan hátt erfiðara fyrir að heyra til þín, hvorki
með því að tala of hratt eða láta draga óhóflega
niður í röddinni.
183
FRJÁLS VERZLUN