Frjáls verslun - 01.10.1946, Blaðsíða 35

Ilnötturinn — þrœtueplif).
úr greipum Clemenceaus gegn loforði um vernd-
un franska lýðveldisins. Meira að segja fannst
honum ekki ómaksins vert að senda samninginn
öldungadeildinni til afgreiðslu. Árið 1939, þegar
Frakkland var í bráðustu lífshættu, brugðust
Bandaríkin öðru sinni, er þau gátu ekki komið
til hjálpar. F.r við því að búast að Frakkar kæri
sig kollótta um árásarhættuna að austan, þótt
Bandaríkin og Bretland gefi góð heit um lið-
sinni? Næsta hæpið.
Sama máli gegnir um Ítalíu. Einnig þar er
kommúnistaflokkurinn næstöflugasti stjórnmála-
flokkur landsins, og framhald örðugra tíma get-
ur hæglega fengið þeim trompin í hendur. Ital-
ir ásaka Breta og Bandaríkjamenn, engu síður
en Rússa, fyrir andstöðu gegn kröfum þeirra
til Trieste og stuðning við afsal ítalskra land-
svæða til handa Frökkum. Enn fremur er yfir-
stjórn Breta í Afríkunýlendum Ítalíu þeim mik-
ið skapraunarefni, sem hlotizt getur af fullur
fjandskapur.
Því skyldi ekki vera gleymt að það voru brezk-
ar og amerískar hersveitir, sem gerðu innrás í
landið og óðu eftir því endilöngu. Hversu hættu-
legir sem Rússar eru í augum ítala, er þó litið
FRJÁLS verzlun
á Breta og Bandaríkjamenn sem þá, er sigur-
inn unnu, árásina gerðu og eyðingunni ollu.
Hvers er að vænta af smærri ríkjum Evrópu?
Það væri hámark fávísinnar, að láta sér til hug-
ar koma að nokkurt þeirra vogaði að hætta á
herárás frá Rússum fyrir tvísýnan ávinning af
samvinnu við Bandaríkin. Finnland er liafið yf-
ir allan slíkan efa. Svíar þorðu ekki að koma
Finnum til hjálpar 1939, þrátt fyrir vinfengi
þjóðanna. Norðmenn hætta ekki einu sinni á
að bjóða Churchill heim. Danir hafa ekki
gleymt hersetu Rússa á Borgundarhólmi, og
þeim er fullljóst að hún getur janfauðveldlega
endurtekið sig.
Eigi Þýzkalancl ekki að fá að rétta sig úr kútn-
um, skiptir litlu um fylgi þess fyrir lýðræðis-
samtökin. Ef það hins vegar verður voldugt og
sterkt, mun það ske fyrir áhrif Rússa og að þeirra
vilja. Því aðeins getum við reiknað með stuðn-
ingi Hollands og Belgíu, að Þýzkaland verði
máttlaust áfram og að Frakkland gangi í lið
með vesturveldunum — annars ekki. Óþarft er
að ræða um afstöðu Tékkoslóvakíu og Austur-
ríkis, svo augljós er áhætta þeirra af andstöðu
við Rússa, vegna legu landanna.
195