Frjáls verslun - 01.10.1946, Blaðsíða 22

„Skrifstofa Páls Pálssonar", eða
„8719“.
Þegar hringt er og beðið um samband, er góð
regla að kynna sig samtímis. T. d.:
„Er Jónas Jónasson við? Lárus Lárusson tal-
ar“, eða
„Get ég fengið að tala við Björn Björnsson?
Þetta er Ari Arason“.
Samt sem áður vanrækja margir að segja til
nafns síns en láta sér nægja: „Er Sigurður Sig-
urðsson við?“ Þegar þannig er, getur símastúlk-
an svarað:
„Sigurður er ekki viðlátinn í augnablikinu.
Get ég tekið niður skilaboð til hans?“
„Sigurður er upptekinn í svipinn. Hvern á ég
að tilkynna, með Ieyfi?“
„Því miður er Sigurður vant við látinn þessa
stundina. Get ég kannske hjálpað yður eitt-
hvað?“
Ef símastúlkan kemst að raun um að símtal-
ið er áríðandi, þegar „hringjarinn" hefur sagt
til nafns síns, liggur beint við að segja: „Sigurð-
ur Sigurðsson var að koma inn, rétt í þessu. Ég
skal gefa vður samband við hann undir eins“.
Sé símtalið ekki áríðandi og símastúlkan getur
afgreitt það á eigin spýtur, þá er ekkert því til
fyrirstöðu. En hún verður að varast að gefa
nokkrar upolýsinear, nema hún viti nafn þess,
sem hún talar við, og sé viss um að henni er
heimilt að láta þær í té. Ef hún er í vafa um,
hvort hún hafi levfi til að eefa umbeðnar upp-
Ivsingar, eetur liún farið frá símanum stundar-
korn, undir því yfirskini að hún ætli að afla sér
þeirra, en þá spurt einhver ábyrgan mann ráða
um betta.
Þó að flestar bessar símareglur liafi verið stíl-
aðar til símastúlkna, er ekki þar með sagt, að
aðrir afereiðslumenn og skrifstofufólk hafi ekki
not fvrir þær. Það er t. d. ein ókurteisisvenja,
sem er næsta aleeng hiá verzlunarmönnum, sem
liafa í mörg horn að líta. Þeir biðia símastúlk-
una um að ná í tiltekinn mann í símann. Hún
gerir það, en þegar til á að taka er sá, sem sím-
tabð pantaði, hvergi sjáanlegur. Símastúlkan
leitar svo að honum um allar skrifstofurnar, og
á meðan bíður liinn maðurinn í símanum. Þetta
er mikil ósvífni, því að þannig er engu líkara
en að gert sé ráð fyrir að tími þess, sem bíður.
sé ekki eins dýrmætur og hins, sem hvergi finnst.
Þeo-ar svona stendur á, á símastúlkan ekki að
láta hinn bíða í símanum nema fáein augnablik.
Hún verður þá að bera fram afsökun fyrir því,
182
að maðurinn, sem viðtalsins óskaði, er ekki við-
látinn í svipinn og hringja síðan hinn upp að
nýju, þegar hann kemur í leitirnar.
PERSÓNULEG SÍMTÖL.
Persónuleg símtöl ber að forðast sem mest í
verzlunar- eða skrifstofutíma. Auðvitað er stund-
um ógerningur að komast hjá þeim, en þá eiga
þau að vera stutt og gagnorð. Löng og málæð-
isleg símaviðtöl eru aldrei viðkunnanleg, en
einkum eru þau hvimleið í vinnutíma fólks,
þar eð þau eyða verðmætum tíma og útiloka
e. t. v. önnur áríðandi símtöl.
Sá verzlunarmaður, sem fær upphringingu frá
kunningja sínum, er mun verr settur en hinn
síðarnefndi, því að hann getur ekki liaft eins
góðan hemil á lengd samtalsins og ef hann
hringdi sjálfur. Að vísu getur hann látið þess
getið, að hann liafi ekki aðstöðu til að tala urn
alla heima og geima í vinnusímann, en hann
er samt æði mikið háður tillitssemi hins. Þess
vegna er ráðlegt að hringja ekki til vina sinna
í vinnutíma þeirra, nema fyrir liggi ábyggdegar
upplvsingar um, að hann hafi ekki óhagræði af
því. Sé erindið ekki annað en einföld skilaboð,
er hægt að biðja símastúlkuna, að koma þeim
áleiðis.
FYrirkomulag
innflutningsverzlunarinnar....
Framhald aj bls. 163.
misræmi, sem nú er fyrir hendi milli peninga-
tekna innanlands og verð'ags erlendra vara, með
núverandi gengisskráningu. Þá yrði einnig að gera
ráðstafanir til þess að koma í veg fyrir það, að
afnám innflutningshafta verði til þess að auka
stórum innflutning á miður þörfum varningi.
Yrði slíkt vart fyrirbyggt, nema með'áhrifum ;í
tekjuskiptinguna og hækkun tolla á miður þörf-
um vörum. Meðan ráðstafanir í þá átt, er að
ofan greinir, hafa ekki verið gerðar, þvðir ekk-
ert að tala um tilslökun á gjaldeyrishömlunum.
þvert á móti virðist óhjákvæmilegt að herða á
þeim, ef þróun sú, sem átt hefur sér stað um
skeið, með sívaxandi halla á greiðsluviðskiptum
við útlönd, heldur áfrarn.
Ólafur Björnsson.
FRJÁLS VERZLUN