Morgunblaðið - 19.08.2004, Blaðsíða 39

MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 19. ÁGÚST 2004 39
alholtinu fundum við að okkar á
milli var miklu meir en einungis
orð. Við gátum stundum átt heilu
samræðurnar með augunum.
Kvöldið sem þú bankaðir á svefn-
herbergishurðina mína og baðst
mig að koma fram í næði. Við horfð-
umst í smástund þöglar í augu og
ég fattaði að þú barst þá Glóa. Ljós-
ið mitt. Elsku Ólöf, hann er svo góð-
ur og klár.
Þegar ég kom til Íslands, eftir að
þú fannst, fór ég beint upp í sum-
arbústað þar sem öll fjölskyldan
hafði sameinast á þessari sorgar-
stundu. Glói var þar líka og er ég
kom inn um dyrnar, örmagna eftir
átakanlegt ferðalag, þurfti ég bara
að heyra í honum röddina og taka
utan um hann til að finna nærveru
þína. Ég er svo þakklát að við höf-
um hann til að minnast þín.
Við töluðum alltaf svo mikið um
andlega hluti og hvað kæmi á eftir
þessum heimi og þú sagðir að ef þú
færir á undan mér mundir þú passa
mig. Þú hafðir svo háar vonir til mín
og trúðir að ég gæti sigrað heiminn
með einni hendi, eins og þú orðaðir
það. Ég sagði þér að ég gæti ekkert
án þín og þú minntir mig á að
hvernig sem örlögin færu mundum
við aldrei vera aðskildar. Ég vil trúa
þessu. En hvar sem þú ert núna veit
ég að þú fórst til að þjóna æðri til-
gangi á betri stað.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson.)
Ég bíð eftir að það rigni hvítum
rósum, þá fyrst veit ég að þú ert
virkilega farin. Takk fyrir allt, elsku
ástin mín,
Tinna.
Elsku Ólöf.
Í dag kveð ég þig. Við hófum okk-
ar kynni sem systkinadætur og þró-
uðust þau tengsl út í góðan vinskap.
Ég á með þér margar skemmtilegar
minningar og oft gátum við setið
tímunum saman og spjallað um allt
milli himins og jarðar. Ég þakka
þér fyrir allar gleðilegu samveru-
stundirnar sem við áttum saman og
hugsa til þín með söknuði. Þú hefur
alltaf verið og verður alltaf einstök.
Sárt er vinar að sakna.
Sorgin er djúp og hljóð.
Minningar mætar vakna.
Margar úr gleymsku rakna.
Svo var þín samfylgd góð.
Daprast hugur og hjarta.
Húmskuggi féll á brá.
Lifir þó ljósið bjarta,
lýsir upp myrkrið svarta.
Vinur þó félli frá.
Góða minning að geyma
gefur syrgjendum fró.
Til þín munu þakkir streyma.
Þér munum við ei gleyma.
Sofðu í sælli ró.
(Höfundur ók.)
Elsku Víkingur, Guðjón, Begga
og dætur. Ég votta ykkur mína
dýpstu samúð.
Þín frænka og vinkona,
Jóhanna Björg.
Nú er sá tími kominn að við erum
að kveðja þig, elsku Ólöf. Það er
erfitt að hugsa til þess að við eigum
ekki eftir að njóta fleiri góðra
stunda með þér. Við verðum þér
ævilangt þakklát fyrir að hafa
kynnst þér og átt allar þær góðu
stundir í kringum þig. Allar góðu
minningarnar sem við eigum með
þér. T.d. öll áramótin sem við höf-
um átt saman síðan við munum eftir
okkur, spjallað, hlegið og fíflast.
Tölum nú ekki um öll prakkara-
strikinn okkar, þau eru frekar mörg
en það komst alltaf upp um okkur
þar sem ein af okkur sá um að
klaga. Öll ferðalögin okkar. Við vor-
um nú ekki alltaf sátt við uppátækin
sem foreldrar okkar tóku upp á,
þegar við fórum á Snæfellsnesið í
dýrindisveðri og vöknuðum um
nóttina við það að tjöldin voru að
fjúka undan okkur og þurftum
gjöra svo vel að pakka niður um
miðja nótt og fara. Það voru nú ekki
allir sáttir við að þurfa að fara og
vildu bara fá að sofa lengur. Svo
þegar við fórum norður og vorum
þar í heila viku í rigningu og hund-
leiðinlegu veðri (það átti að elta sól-
ina sko). En það átti að hressa upp
á liðið og haldið var til Hríseyjar,
ekki bætti það úr skák. Þvílíkur og
annars eins öldugangur að allir
urðu sjóveikir nema þú. Þér fannst
þetta geggjað. Þegar til Hríseyjar
var komið tók einhver bóndi á móti
okkur krökkunum og bauð okkur
upp á pizzu á meðan fullorðna fólkið
fékk sér steikur. Okkur fannst þetta
rosalegt sport að fá að borða ein á
staðnum.
Elsku Ólöf, þú átt yndislegan son,
það geislar af honum lífsgleði og
hamingja. Um helgina áttum við
notalega stund öll saman upp í sum-
arbústöðum foreldra okkar beggja
og hugsuðum mikið til þín. Víkingur
Glói var með okkur og kom okkur
til að brosa í gegnum tárin. Hann
var að læra nöfnin á okkur öllum og
kallaði óspart á alla til að sýna hvað
hann er duglegur og skýr strákur.
Hann hefur fallega brosið og brúnu
augun þín. Hann var að reyna að
leika við Jón Brynjar og Kára en
það gekk ekki nógu vel. Hann var
frekar hræddur við þessa skæruliða
frændur sína. Að skoða myndir af
þér og hugsa til baka varstu alltaf
gullfalleg og brosandi sama á
hverju gekk í lífi þínu. Við gleymum
aldrei þegar þú sagðir okkur að þú
ættir von á barni, það skein af þér
gleði og tilhlökkun. Þú varst svo
hamingjusöm með bumbuna út í
loftið og þegar Glói kom í heiminn
var hann nr. 1, 2 og 3, enda mikill
mömmukútur.
Elsku Víkingur Glói, Begga, Guð-
jón og fjölskylda, við vottum ykkur
okkar innstu samúð. Þið eruð búin
að standa ykkur vel á þessum erfiðu
dögum.
Elsku Ólöf, hvíl í friði, þín frænd-
systkini,
Ingvar, Kolbrún og
Kristján Brynjar.
Látin er Ólöf Aldís, ung kona í
blóma lífsins. Hún var annað barn
Beggu frænku minnar og kærrar
vinkonu. Ólöf var strax ákaflega
sérstakt barn. Hún var fljót til, hún
var falleg og hún var hraust og
óvenju sjálfstætt barn. Þegar Ólöf
byrjaði í skóla, fannst henni algjör
óþarfi að læra að lesa, hafði engan
áhuga á því. En þegar hún uppgötv-
aði að lestrarkunnátta gerði henni
kleift að fá upplýsingar um eitt og
annað og að geta sjálf lesið
skemmtilegar sögur, lærði hún staf-
ina og að lesa á örskömmum tíma,
mig minnir á einni viku. Ekki nóg
með að hún las alla texta sem hún
komst yfir á íslensku, las hún ensku
og dönsku af krafti, þá á áttunda
ári. Ólöf lét engan segja sér að gera
eitthvað sem var henni á móti skapi
eða nokkuð sem henni fannst óþarfi.
Hún fór oftast sínar eigin leiðir og
var ekki há í loftinu, á þriðja ári,
þegar hún setti hönd á mjöðm og
spurði leikskólastjórann „Hvernig
er það eiginlega, ræður þú öllu
hér?“. Ólöf var gjafmild og það var
einkennandi fyrir hana hve góð hún
var öllum sem áttu bágt. Ég minnist
Ólafar sem geislandi persónuleika,
með ákaflega sterka nærveru.
Við sem þekktum Ólöfu teljum
næsta víst að síðustu árin sem hún
lifði hafi henni oft liðið ákaflega illa.
Hún talaði ekki um það, en ein-
hvern veginn var það eins og hún
væri að fara burt. Hún varð fjarlæg
og var ekki með okkur þegar fjöl-
skyldan safnaðist saman eins og áð-
ur. Ég man eftir Ólöfu í fermingar-
og jólaboðum sem þeirri sem var
hvað glæsilegust af unga fólkinu.
Hún gat verið klædd eins og drottn-
ing, leikið við hvern sinn fingur og
verið hrókur alls fagnaðar. Öll
fylgdumst við með Ólu og mikið var
gaman að heyra þegar hún fékk
draumavinnunna sína við flug-
freyjustörf. Þá vann Ólöf hjá Geð-
hjálp um stundarsakir og lagði sig
alla fram og virtist njóta sín vel að
geta hjálpað öðrum.
Sólargeislinn í lífi hennar var
Víkingur Glói sem hún eignaðist
fyrir rúmum tveimur árum. Stuttu
eftir fæðingu barnsins veiktist hún
og gat lítið verið með drenginn. En
með góðri hjálp Beggu og Guðjóns
sem eru foreldrar Ólafar og Grétari
Má Bjarnarsyni föður barnsins,
tókst Ólöfu að hafa barnið hjá sér
og hugsaði vel um það, veitti því ást
og blíðu.
Það var sennilega enginn sem
vissi betur en Begga hvernig Ólöfu
leið og hve lítið var hægt að hjálpa
henni. Við skulum bera virðingu
fyrir ákvörðun Ólafar og erum þess
fullviss að móðurhjartað var heilt
og hún bar hag barns síns fyrir
brjósti vitandi að faðir þess og for-
eldrar hennar mundu hugsa vel um
son hennar. Ef til vill ættu þeir sem
vinna við að hjálpa fólki sem á við
andlega vanheilsu að stríða, að
hlusta betur á nánustu aðstandend-
ur og finna leiðir með foreldrum til
lækningar og hjálpar.
Ég bið góðan Guð að styðja og
styrkja Beggu og Guðjón í sorg
þeirra og söknuði. Guð blessi systur
hennar og fjölskyldur þeirra.
Guð blessi minninguna um móður
fyrir litla sólargeislann Víking Glóa.
Sigrún Hv. Magnúsdóttir.
Hér í Grímsnesi hefur fjölskyldan
verið saman komin í sorginni og
minnst Ólafar og stutt við bakið
hvert á öðru.
Er þessi tími okkar dýmætur eins
og okkar óteljandi samverustundir í
gegnum tíðina. Þegar við horfum
um öxl hlaðast upp minningar frá
uppvexti Ólafar og systra hennar,
sem samtvinnast uppvexti okkar
barna.
Frá fyrstu tíð hafa fjölskyldur
okkar systra ferðast mikið saman
um allt land.
Upp í hugann kemur ferð til
Hríseyjar. Vorum við búin að vera í
10 daga í sumarhúsi í Vaglaskógi
með öll börnin í rigningu og voru
allir orðnir þreyttir, búið var að
leika leikrit hvert kvöld. Var þá
ákveðið að eyða kvöldstund úti í
Hrísey.
Flest börnin urðu hrædd í bátn-
um því öldugangurinn var mikill,
rok og rigning. En Ólöf sat bros-
andi og óhrædd.
Svo kom að því að þið dætur okk-
ar fóruð að taka virkan þátt í sam-
verustundum okkar frænkuhóps.
Eftir eina góða helgi í bústað með
frænkunum fórum við Ólöf í morg-
ungöngu og áttum við gott spjall um
liðin ár. Ólöf átti þá von á barni og
var að vonum spennt og glöð. Þessi
tími var henni mjög góður og naut
hún þess að vera móðir.
Líka vil ég minnast á öll áramótin
sem við vorum saman, einnig var
farin ferð á nýársdag með nesti.
Síðustu áramót voru þér erfið
Ólöf mín en alltaf vildirðu vera með
okkur.
Ég get ekki annað en spurt mig í
dag: Ef Ólöf hefði greinst með ein-
hvern annað sjúkdóm hefðum við
fjölskyldan haft meiri kunnáttu til
að styðja við bakið á henni? En það
er eins og þessi sjúkdómur sé svo
falinn og okkur skorti þekkingu á
honum svo að við getum stutt okkar
unga fólk í sínum veikindum.
Hvíldu í friði og megi góður guð
og bænir vernda þinn yndislega son
sem er svo líkur þér.
Halldóra og Bjarni.
Elsku Ólöf.
Okkur þykir vænt um þig. Við
elskum þig og söknum þín. Við
kveðjum þig með þessum ljóðlínum:
Og því varð allt svo hljótt við helfregn þína
sem hefði klökkur gígjustrengur brostið.
Og enn ég veit margt hjarta, harmi lostið,
sem hugsar til þín alla daga sína.
(Tómas Guðmundsson.)
Þínar frænkur
Elísa og Sonja.
Kæra vina.
Íslands þúsund ár …
Lendur hugans eru víðátta.
Ör hugsun og hvatvísi einkenndu
þig frá fyrstu tíð.
Þú ögraðir veröldinni fallega
frænka mín.
Bara að við hefðum talað saman.
Í hugarheimi sálsjúkra getur trú-
in á fórnina borið fólk af leið.
Vitar verða að lýsa hvert augna-
blik, líka á björtum sumardögum.
Ef til vill var hún Óla að bjarga
Gullfossi frá glötun, eða þyrstum
sálum úti í hinum stóra heimi.
… sem dropi breytir veig heillrar
skálar …
Hvíl í friði. Guð blessi og leiði
drenginn þinn og fjölskyldu alla.
Ester H. Magnúsdóttir.
Elsku Ólöf.
Ég trúi því ekki að þú sért farin
og að ég fái aldrei að sjá þig aftur. Í
síðasta skiptið sem ég sá þig fékk
ég örlítið hugboð um það að ég ætti
að líta vel á þig, því þetta yrði í síð-
asta skiptið sem ég myndi sjá þig,
en mér datt aldrei í hug að það yrði
virkilega raunin.
Þau 5 ár sem ég hef þekkt þig
hafa svo sannarlega verið viðburða-
rík og full af hamingju, ást og gleði
en því miður var síðasta eina og
hálfa árið erfitt fyrir þig vegna
veikinda þinna, þeim fylgdu miklir
erfiðleikar og sorg. Þér tókst þó
stundum að brosa þínu fallega brosi
í gegnum tárin og áttum við góðar
stundir saman, ég, þú og Linda, það
er mér dýrmætt. Ég er svo heppin
að hafa fengið að kynnast þér og átt
þig fyrir vinkonu, ég er svo rík af
fallegum minningum um þig, þú
varst einstök.
Þú varst svo ótrúlega orkumikil,
falleg, skemmtileg og fyndin. Það
var hins vegar eins og þú næðir
ekki alltaf að nota alla þessu orku á
jákvæðan hátt eða nýta hæfileika
þína sem voru fjölmargir. Þú lifðir
hratt og þú vildir alltaf prófa allt og
kynnast öllum sem þú hittir, sem
var kannski ekki það hollasta fyrir
þig. Þú varst svo ólík mér og Lindu,
en það var það skemmtilega við þig,
þú sást heiminn með öðrum augum
en flestir sem ég þekki. Þú varst
alltaf glæsileg til fara og leist alltaf
vel út, sama hvert tilefnið var eða
hversu illa þér leið.
Þú varst Glóa yndisleg móðir og
settir hann alltaf í forgang. Hann er
frábært barn og það sést á honum
að hann hefur fengið ástríkt og gott
uppeldi. Hann mun þurfa mikla ást
áfram, en hann á góða að og er í
góðum höndum.
Ég er svo fegin að hafa getað
sagt við þig hve mikið mér þótti
vænt um þig og mér finnst ég hafa
náð að kveðja þig með öllum hrein-
skilnu samtölunum sem við áttum
síðasta eina og hálfa árið sem þú
varst veik.
Nú ertu komin á góðan stað og
þér líður betur, ég efast ekki um
það. Þetta er hins vegar sárt fyrir
mig og alla aðra sem þekktu þig,
elskuðu og umgengust þig. Takk
fyrir allt, elsku Ólöf.
Nanna Geirsdóttir.
Elsku Ólöf.
Mér finnst svo erfitt að trúa að
þú sért dáin. Að ég eigi aldrei fram-
ar eftir að sjá þig eða tala við þig í
þessu lífi.
Við kynntumst fyrir um fimm ár-
um þegar við vorum að vinna saman
á sjúkrahúsinu á Selfossi. Þótt við
værum mjög ólíkar urðum við fljótt
góðar vinkonur og við gengum í
gegnum ótrúlega margt saman á
þessum stutta tíma.
Þú varst alltaf sérstök. Sálin þín
var svo falleg, þú hafðir svo margt
til brunns að bera og hefðir getað
svo margt. Skrif og erlend tungu-
mál voru þér óvenju vel til lista
lögð. Þú varst hlý, opin, glaðlynd,
fyndin, dugleg og röggsöm. Sömu-
leiðis hafðir þú til að bera mikla feg-
urð, þokka og fágun þannig að það
geislaði af þér. En einhvern veginn
náðir þú ekki að njóta þín til fulls.
Þú áttir erfitt með að fóta þig al-
mennilega í þessu lífi. Leið þín í leit
að hamingjunni var þyrnum stráð
og oft villtist þú af leið.
Þú áttir yndislegan son, Víking
Glóa, sem kom eins og sólargeisli
inn í líf þitt. Ég veit að þú elskaðir
hann af öllu þínu hjarta. Þú varst
honum svo blíð og góð móðir. Svo
kynntist þú stóru ástinni þinni, hon-
um Said. Þú varst svo hamingju-
söm. En svo dó Said skyndilega. Við
fráfall hans var eins og eitthvað
brysti innra með þér. Þú varðst
aldrei aftur söm. Eftir þetta lá leið
þín bara niður á við. Ekkert og eng-
inn virtist geta hjálpað þér út úr
vanlíðan þinni. Ég reyndi að styðja
þig eftir bestu getu í veikindum þín-
um. En það dugði ekki til. Ekkert
dugði. Ég vildi að ég hefði getað
gert meira fyrir þig. Mér þótti svo
vænt um þig og það var svo erfitt að
horfa á þig svona veika. Þú hvarfst
mér smátt og smátt. Að lokum
sástu enga aðra leið en að yfirgefa
þetta líf.
Elsku Ólöf mín. Ég vona að þér
líði vel núna. Að þú sért á góðum,
fallegum stað með honum Said þín-
um. Þú munt lifa áfram í hjörtum
okkar hinna. Ég gleymi þér aldrei.
Mínar innilegustu samúðarkveðj-
ur til fjölskyldu og vina Ólafar.
Megi Guð gefa ykkur styrk í þessari
miklu sorg.
Megi Guð geyma þig. Hvíl í friði.
Þín vinkona
Linda Rós Pálsdóttir.
Hjartans þakkir til allra, sem sýndu okkur
samúð og hlýhug við andlát og útför elskulegs
eiginmanns míns, föður okkar, tengdaföður,
afa og langafa,
STEFÁNS ÞORGRÍMSSONAR,
Keldulandi 17,
Reykjavík.
Starfsfólki deildar 2B á Landspítala Fossvogi
færum við þakkir fyrir góða umönnun.
Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Þórunn Erna Jessen, Peter Winkel Jessen,
Guðjón Haukur Stefánsson, Ingibjörg Guðjónsdóttir,
Bryndís Stefánsdóttir, Lars Thøgersen.
barnabörn og barnabarnabörn.
Þökkum auðsýnda samúð og vinarhug við
andlát og útför
JÓNS ÞÓRS JÓHANNSSONAR,
Prestastíg 6,
Reykjavík.
Jóhann Hallvarðsson,
Jóhann Davíð Snorrason, Valdís Ólafsdóttir,
Ingvi Pétur Snorrason, Ásdís Erla Jónsdóttir,
Snorri Ingvason,
Sigríður Ósk Óskarsdóttir.