Tíminn - 03.11.1974, Blaðsíða 30

30
TÍMINN
Sunnudagur 3. nóvember 1974.
Nú-tíminn
Vetrarfagnaður
í Tónabæ s.l. sunnudag
- l; 'Jt
NU-TIMINN
varð fyrir vaiinu
SAMKEPPNINNI um nafn á
tónlistarsföuna lauk í vikunni,
og bárust okkur um þrjátiu
hugmyndir. Viö viljum þakka
öllum, sem sendu okkur nöfn,
og vonum aö þeir haldi áfram
aö skrifa okkur. Það nafn sem
varö fyrir valinu, er Nú-Tim-
inn. Sá sem stakk upp á þvi
nafni bað um aö nafn hans
kæmi ekki fram, —■ en hann
hefur nú þegar fengið verö-
launin, LP-plötu að eigin vali,
og þaö má geta þess, að hann
valdi sér plötuna So Far,
samansafn af beztu lögum
Crosby, Stills, Nash and
Young.
Til gamans ætlum við að
birta nokkrar aðrar hug-
myndir um nöfn á slðuna:
Trltill, Botnia, Tóni, Popp-
slagur, Lang-siöan, popp-
bylgjur, Sigvaldi (i höfuðið á
honum Sturlaugi), stafnbúi,
popp á topp, pinupopp, hljóm-
kviður, poppbárur, stuttsiðan,
timarúm, Stjáni rokkari,
tónkvisl og I dúr og moll.
Pelican: Bezta „instrumental” hijómsveitin.
SIÐASTLIÐINN sunnudag, þann
27. október, bauð Tónabær upp á
fjórar Islenzkar hljómsveitir,
sem fluttu allar eingöngu (eða
nær eingöngu) frumsamið efni.
Viö lestur auglýsinga( og til-
kynninga um þessa skemmtun
hefði mátt ætla, að popp- og rokk-
unnendum gæfist hér ákjósanlegt
tækifæri til að hlýða á frumsamda
Islenzka popp- og Rokktónlist —
sem þeir myndu óeiað ekki vilja
missa af. Hugmynd forráða-
manna Tónabæjar er góð, og
þetta var virðingarverð tilraun til
að koma hugmyndinni I fram-
kvæmd, gera hana að veruleika.
Ætla hefði mátt, að I Tónabæ
gæfist gott tóm til að gera saman-
burð á þessum fjórum hljóm-
sveitum (Pelican, Júdasi, Eik og
Roof Tops) og ungir sem aldnir
poppaödáendur myndu flykkjast
upp I Tónabæ á þessa fyrirfram
ágætu tónleika.
■ Það er skemmst frá þvi að
segja, aö þessi vetrarfagnaður
(en svo nefnist þessi dagskrá)
brást öllum þeim vonum, sem við
hann voru bundnar. í fyrsta lagi
bauð húsið ekki upp á neina
raunverulega hljómleika. Sæti
voru engin, utan þessir venjulegu
básar, sem rúma aðeins um 10%
gesta, — og það var vart hægt að
ætlast til að gestir þyldu
við á gólfinu mest allan tim-
ann, jafnvel þótt maðurinn
I diskótekinu bæði fólk um að
setjast betur...?? Gestir þessa
kvölds virtust skiptast mjög
I tvo hópa, annars vegar voru
þeir, sem héldu að hér yrði boð-
iö upp á hljómleika, þar sem
eingöngu yrði hlustað á hljóm-
sveitirnar. Hins vegar voru þarna
gestir, sem héldu, að vetrar-
fagnaöurinn væri bara venju-
legur dansleikur.
Þessi skemmtun þróaðist út i að
vera sambland að hvoru tveggja,
sumir stigu dansspor, meðan aðr-
ir hlustuðu. í öðru lagi voru 90%
af gestum kvöldsins Tónabæjar-
kynslóðin, unglingar sem þarna
Plata Roof Tops lofar góðu.
eiga heima og lita á þessi Jiúsa-
kynni sem þeirra eign.
Hljómsveitin Pelican var fyrst
á dagskrá. Hún átti að hefja leik
sinn klukkan átta, en byrjaði
aðeins fyrir klukkan hálf niu.
Islenzk stundvisi það.
Hljómfæraieikur Pelican var
óaðfinnanlegur og frumlegur á
köflum. Björgvin Gisiason var
einstaklega afslappaður, og unun
að heyra til hans. Hér sýndi
Björgvin mun meiri tilþrifená
plötunni „Uppteknir”, þar sem
gltarleikur hans var allur mjög
þvingaöur. Hér var hann ferskari
og hljóðfæraleikararnir allir
mjög öruggir.
Söngurinn háir Pelican
tilfinnanlega, og sýnist mér, að
Pelican nái ekki öllu iengra án
nauðsynlegra breytinga. Þá vant-
ar tilfinnanlega bakraddir i
hljómsveitinni, — hins vegar var
allur hljóðfæraleikur góður, og
Pelican er nú áreiðanlega bezta
„instrumental” hljómsveitin á
tslandi.
HLJÓMPLÖTUDÓAAAR
★ ★ ★
★ ★
DOAAARI: GUNNAR GUNNARSSON
★ ★ ★
Þá eru Jethro Tull komnir aft-
ur á kreik eftir nokkurt hlé, og
hefur Ian Anderson greinilega
gert það upp við sig, að annað
Passion-play-ævintýri borgar
sig ekki, — þvi þessi plata
minnir á margt af þvi gamla,
sem hljómsveitin gerði. War
Child er nokkurs konar tengi-
liður á miiii Aqualung og
Thick as a Brick. Meö
Aqualung á hún sameiginlegt
hinn þunga rafmagnsgitar-
hljóm og nokkuö þungiamaleg
lög, en frá Thick as a Brick
léttleikan i sambandi við
kassagitarinn. (Hlustið á
byrjunina á Thick as a Brick).
War Child er ekki það bezta,
sem Tull hafa sent frá sér, en
platan lofar góðu um að Ian
Anderson og félagar séu að ná
sér aftur á strik.
Lou Reed varð allt I einu popp-
stjarna á siöasta ári, þegar
„Take a Walk on the Wild
Side” klifraði upp á hæstu
tinda' vinsældalista, og var
slðan kosin bezta 2ja laga
platan. Með LP-plötunni
Berlin (haust ’73) sannaði
Reed, aö hann er einn af
fremstu tónlistarmönnum
poppsins, platan fékk lofsam-
lega dóma, textarnir lofaðir
upp I hástert.
Berlin er heilsteypt plata, —
en það er meira en hægt er að
segja um nýju plötuna. Að
vlsu örlar á skemmtilegum
tilþrifum bæði i lögum og text-
um. Gagnrýnendur
hafa farið hörðum orðum um
plötuna, of hörðum að mlnum
dómi, — þvi þeir sem þekkja
tónlist Lou Reed munu hafa
ánægju af plötunni, þótt
hnignun hafi óneitanlega átt
sér stað, þegar litið er á
plötuna I heild.
Flestir kannast við lagiö Wild
Thing, er hljómsveitin Troggs
gerði frægt á sinum tima og
Fancy endurvöktu nýlega, en
færri kannast við höfund
lagsins, sem heitir Chip
Taylor og er country-söngvari
vestur I Ameriku.
Chip Taylor er að visu eng-
inn venjulegur country-söngv-
ari, þvi lög hans eru nokkrum
gæðaflokkum fyrir ofan það
countryvæl, sem við eigum að
venjast frá t.d. Charlie Rich
eða Johnny Cash, — en hvaö
um það.....þessi nýja plata
hans er bráðskemmtileg og á
eflaust eftir að koma mörgum
I gott skap nú i skammdeginu.
Meira að segja harðsoðnir
rokkaðdáendur munu hlusta á
Taylor og hafa gaman af.
Some of Us er plata fyrir
flesta, ef ekki alia.
John Sebastian er einn af
upphafsmönnum hijómsveit-
arinnar Loving Spoonful, sem
gerði garðinn frægan fyrir all-
mörgum árum. Siöan hefur
Sebastian flakkaðum og lciiið
inn á nokkrar plötur, og er sú
nýjasta Tarzana Kid.
Platan er anzi tvlskipt að
gæðum, — en þó er á henni að
finna nokkur góð lög, þar sem
bregður fyrir hnitnum og
skemmtilegum köflum, er
minna á Loving Spoonful.
önnur lög eru anzi þurr og
gjörsneydd allri tilfinningu,
sem einkenndi verk hans áður
fyrr.
Tarzana Kid er plata, sem
ég tel að aöeins sanntrúaður
Sebastian-aðdáendur gætu
fellt sig viö, — og þarf hann að
taka sig verulega á, ef hann á
ekki alveg að faila I haf
gleymskunnar.
Hljómplötudeild FACO hefur lónað síðunni þessar plötur til umsagnar
Keflvlska hljómsveitin Júdas
átti næsta leik:
Allur leikur Júdasar var yfir-
vegaður og nákvæmur, enda bar
hún af á þessu kvöldi. Ég tel, að
þaö sem Júdas er að gera, sé
vafalaust eitthvað það merkasta,
sem islenzk popphljómsveit er að
gera um þessar mundir. Lög
þeirra eru mörg hver mjög
skemmtilega unnin, en rödd
Magga Kjartans nýtur sln hins-
vegar mjög illa, þegar þeir ieika
á sviði, og kom söngurinn þvi
freikar illa út, sérstaklega þar
sem hann þurfti að beita röddinni
verulega. Þrátt fyrir þennan
galla skai Júdasi þakkað fyrir sitt
framlag, án þeirra hefði veriö
hægt að sjá litið jákvætt við þessa
hljómleika.
Þegar Júdas hafði lokið leik
sinum kom langt hlé. Plötusnúð-
urinn hafði á orði, að sumir væru
orðnir stirðir i fótunum, og þvi
var danslögum brugðið á fóninn
og dans stiginn. Þegar stirðleik-
anum var loks náð úr fótunum,
birtist hljómsveitin Eik, og var
beðið með nokkurri eftirvæntingu
eftir að heyra til hennar.
Öli lög Eikar voru „instrumen-
tal”, en þeir urðu söngvaralausir
I vikunni fyrir hljómleikana.
Fyrsta lag þeirra lofaði mjög
góðu, og maður fékk það á
tilfinninguna, að þeir væru að
gera árans merkilega hluti. En
það stóð ekki lengi, þvi öll lög
þeirra voru keimlik, og þegar á
framlag þeirra er litiö sem heild,
kemst maður að þeirri niðurstöðu
að lögin voru mjög einhæf. (Það
má geta þess, að Eik flutti eitt
tónverk i mörgum þáttum). Sem
hljóðfæraleikarar eru þeir mjög
góðir, en ef þer ætla að halda
áfram söngvaralausir, hygg ég að
þeir verði að gera einhverjar
breytingar, bæði i lagavali og
hljóðfæraleik.
Roof Tops kom siðast fram og
lék nokkur lög af nýju plötu sinni,
sem er að koma út.
„Roof Tops lék langt undir getu
á þessum hljómleikum. Þeir voru
I vandræðum með söngkerfið,
virtust mjög taugaóstyrkir, og
náðu engan veginn saman. Hins
vegar virtust lög þeirra vera
mjög snotur, og þvi lofar plata
þeirra góðu. Gunnar Ringsted
gltarleikari var sá eini, sem bar
af.
Þegar samkomunni var lokið,
tókum við nokkra gesti tali og
spurðum þá, hvaða hljómsveit
hefði að þeirra dómi verið bezt.
Svörin voru mjög mismunandi,
eins og þetta sýnishorn sannar:
— Mér fannst Júdas áberandi
beztir.
— Pelican voru beztir, og Eik
kom mjögá óvart. Júdas og Roof
Tops voru hvorki betri né verri en
ég bjóst við.
— Roof Tops voru beztir, —
þeir báru af.
— Júdas og Eik voru beztir, en
ég á erfitt með að gera upp á milli
þeirra. Þó fannst mér lög Eikar
vera betri.
Pelican voru beztir, þar á eftir
komu Júdas.
Pelican og Roof Tops voru
áberandi beztir. —Gsal—G.G.—