Réttur - 01.07.1938, Blaðsíða 12

dregur þá sterkum litum. En við komumst að þeirri
niðurstöðu, að einmitt svona eru þeir. Það þurfti að-
eins skáldlega næmt auga til að sjá það, það þurfti
hinn snjalla rithöfund til að draga myndirnar svo
skýrt fram. Þarna rísa atburðir og persónur sem ó-
gleymanlegir minnisvarðar þessa tíma. Nú eru það
ekki hinar ákveðnu persónur með skírnarheitum sín-
um, er vekja athygli sem einstaklingar, heldur allar
í innibyrðis bandalagi sem fulltrúar fyrir liðinn ald-
aranda. Nú vekja þær athygli, sem drættir í svip
horfins tíma, er við rifjum upp í forviða hlátri og
söknuði, eins og sjálf æskuárin, hvað allt gat verið-
vitlaust og þó skemmtilegt. Og er við höfum horft dá-
lítið lengi á myndina, og öll hin smávægilegu atriði
sem trufla hverfa burt, þá kemur aftur að því, að okk-
ur finnst þessi tími, finnst fslenzkur aðall, vera-engu
fjarri en hinni sannorðu dagbók með réttum veður-
lýsingu, engu nær en skáldskapnum og listinni. Fram-
hjá henni komumst við ekki með þessa dagsönnu bók„
Þórbergur ætlaði að skrifa vísindarit, honum hefir
kannske tekizt það, en menn líta á það sem skáldskap
og ailur kjarni þess stendur ób'rotgjarn sem list.
Hugo Huppert
Ferð til Odessa.
Sjóferðin frá Suchum til Odessa tók þrjá daga og-
þrjár nætur. Hafið svaf og dreymdi saklausa sumar-
drauma. Sól og tungl skiftust þegjandi á vökum, með
jafnmikilli reglusemi og ró og verðirnir á skipsbrúnni.
Maður gat horft frá sér numinn, stundum saman, á
breytilegt útsýnið til strandarinnar, sem lá til hægri
handar. Ef maður hallaði sér fram á borðstokkinn, var
hægt að finna volduga skelli diesel-vélarinnar um allt
skipið. Hinar óviðjafnanlegu. fjarvíddir kákasisku
120