Réttur - 01.07.1938, Blaðsíða 17

átta sólarhringa undir lömpum með mörg hundruð
kerta ljósstyrkleika. Þar var alls enginn skuggi, eins
og þið getið skilið, og hann gat ekki sofið“. „Ég veit
að þeir kvelja ykkur með myrkri“, sagði eldri maður-
inn frá tJral. „En að hugsa sér að pynta fólk með
ljósi! Það er hræðilegt!“
Verkamennirnir þrír fylgdu okkur að skipshlið.
Um leið og við Steingrub gengum niður landbrúna,
réttu þeir upp hnefana í kveðjuskyni. Jalta, hin ham-
ingjusama borg, með hreinum, lokkandi húsum,
teygði sig upp á við, upp fjallshlíðina, móti ljósinu.
Er hægt að misþyrma fólki með ljósi? Maðurinn með
sólgleraugun stóð hátt uppi á þilfari og endurgalt
kveðju verkamannanna.
Við fórum hjá Livadia, hinu konunglega heilsu-
hæli bænda, Oreanda, Todorhöfða, Simeis og Foros,
syðsta odda skagans. Sólin gekk til viðar. En hitinn
óx þrátt fyrir það, því þetta var um hásumarið. Bala-
klava-fjörðurinn kom í ljós, iðandi, eins og hann sæist
gegnum brætt gler, og loks sáum við vitann á Kher-
soneshöfða. Klukkan fjögur komum við til Sevastopol.
,,Grúsía“ sigldi inn fjörðinn j stórum boga milli borg-
arinnar og kastalans. Við gengum gegnum borgina til
hins fræga „fjórða múrvígis“, en þar á hæðinni gnæf-
ir nú ramger, hringmynduð bygging, sem er kölluð
„Hringsjáin“. Þar fyrir handan, á „sögulega víggarð-
inum“, standa minnismerki, sem gefa til kynna hvar
rússneska stórskotaliðið hafði bækistöðvar sínar í
Krímstríðinu. Og inni í hinu hringmyndaða musteri er
heljarmikið málverk, 1770 fermetrar á stærð, sem
málarinn Roubard frá Munchen gerði fyrir löngu, til
þess að gera ódauðlega „Árás Englendinga og Frakka
á Sevastopol 5. júní 1855“. Á okkar dögum heimsækja
franskir og enskir ferðalangar ,,Hringsjána“ á hverju
sumri. Myndin er feykilega raunsæiskennd. Blóð og
eldur hvar sem litið er. En stíllinn er samt næstum
grátbroslega gamaldags.
125