Réttur - 01.07.1938, Blaðsíða 49

Listakosning, endurtók oddvitinn.
Ég er orðinn dálítið heyrnarsljór, sagði gamli mað-
urinn afsakandi. Ég skil ekki almennilega hvað þú
segir.
Oddvitinn brýndi raustina og sagði að þessi lista-
kosning væri í því fólgin, að nöfn frambjóðendanna
hér í hreppnum væru prentuð í tveimur röðum á papp-
írsblað, önnur röðin merkt með bókstafnum A, hin
með bókstafnum B.
Nú, það er eins og þegar maður kýs þá stóru, muldr-
aði gamli maðurinn. Já, eins og við alþingiskosningar,
leiðrétti oddvitinn. Helvítis gikkurinn hann Sigurjón
í Partinum heimtaði allt þetta stand, í staðinn fyrir
að kjósa eins og við erum vanir: láta hvern kalla upp
þann sem hann kýs, því þá getur maður alltaf vitað
hverjir eru með manni og hverjir móti.
Hann dró stuttan pípuhólk upp úr vasanum, hand-
lék reyktóbak og eldspýtur, kveikti, og púaði þykkum
mekkjum út í loftið.
Það er sem sé meiningin hjá honum, sagði hann
(og átti við þennan margbölvaða Sigurjón í Partin-
um), að bola mér úr hreppsnefndinni og komast sjálf-
ur að. Þessi maður, sem afneitar öllum kristidómi og
aldrei sækir kirkju, þykizt vera kjörinn til forustu
hér í sveitinni, bæði sem andlegur og veraldlegur
leiðtogi.
Kannske hann hafi guðsorð um hönd í heimahús-
um, ræxnið, sagði gamli maðurinn vorkunnlátur.
Biddu fyrir þér, hrópaði oddvitinn og vissi ekki
hvert hann átti að komast. Nei, þetta er hundheiðinn
andskoti, og mesta ofstopamenni í þokkabót. Það yrði
svei mér falleg útkoma eða hitt þó heldur, ef svoleiðis
afhrak og landeyða tæki við stjórninni á fjármálum
hreppsins.Þessi lánleysingi, sem spilaði rassinn úr bux-
unum strax á fyrstu búskaparárum sínum og lét víxl-
ana falla á ábyrgðarmennina, hvað eftir annað, og
157