Réttur - 01.07.1938, Blaðsíða 21

hans kom svo óvænt yfir hann, að hann lifði margar
vikur eins og heillaður, frá sér numinn af hrifn-
ingu. Þannig hófst þessi óþekkta ástarsaga, sem myndi
hafa fengið alveg venjulegan enda, hefðu ekki viss-
ir eiginleikar komið í ljós hjá stúlkunni, sem voru al-
veg ósæmandi ástmey nokkurs liðsforingja. Það voru
fullgildar ástæður fyrir því, að Tamara hafði ekki yf-
irgefið borgina um haustið, með hersveitum þeim, sem
héldu tryggð við Kerensky, eins og faðir hennar og
bróðir höfðu gert. Sennefeld gamli, ekkjumaður og
starfsmaður hins opinbera, var ákveðinn áhangandi
Rússlands keisarans og stórveldastefnunnar, og það
var Vassily sonur hans líka. Það var borið blákalt
fram, að Tamara hefði haldið hljómleika fyrir ungt
verkafólk á dögum lýðveldisins. En Steingrub vissi,
að hún hafði hafði gert meria en það. Það var engin
tilviljun, að litli píanókennarinn hafði tekið vandlega
eftir öllu á heimilum höfðingjanna. Þetta sumar, sem
var tími rangrar hernaðarlistar og ákafrar hollustu,
hjálpaði Tamara verkamönnunum til þess að skipu-
leggja samtök sín að nýju, á meðan að Steingrub
sprengdi kletta í loft upp og byggði strandvígi úr
steinsteypu. Steingrub tók eftir því, að aginn í þýzka
hernum var farinn að linast. Flugritum var útbýtt.
Fimmtán menn voru dæmdir af herrétti og skotnir á
kolabryggjunni. Tamara var sjaldan heima. En væri
hún heima, var hún vön að sitja tímunum saman við
píanóið og tala við hann eða leika fyrirhann.Þaðhlaut
að verða mjög ervitt að koma á varanlegum friði.
Kósakkahöfðingi sá, sem þýzka herforingjaráðið hafði
hafið til tignar, var dauðhræddur við Bolsévika og var
strax farinn að mæna vonaraugum til franska flotans.
Hann hlaut að koma. En hann myndi líka hafa Marty
og Badina innanborðs. í ágústmánuði, þegar georgín-
urnar spruttu út í litla garðinum við hús Sennefelds,
hafði Tamara gerzt meðlimur leyninefndar. Það voru
geigvænlegir tímar. Hún bað liðsforingjann að útvega
129