Réttur - 01.07.1938, Blaðsíða 39

franska verklýðsins sér í því, að hann gat ekki staðið
saman, heldur voru jafnan margir verkalýðsflokkar
eða flokksbrot í landinu, og gekk mikill hluti af orku
þeirra í innbyrðis baráttu,
Á síðasta áratug hafa orðið stórfeldar breytingar
á stjórnmálaástandinu í Frakklandi, því um það leyti
sem heimskreppan byrjaði, eða um 1930, harðnaði
stéttabaráttan mjög og Kommúnistaflokkur Frakk-
lands setti það á stefnuskrá sína að mynda eina sam-
fylkingu, og síðar einn flokk, úr öllum sósíalistiskum
flokkum í landinu, sem svo skyldi starfa í nánu sam-
bandi við aðra róttæka flokka. Til að byrja með urðu
harðar deilur um samfyllcingarmálið innan verka-
lýðshreifingarinnar, sem enduðu með því, að Sósíal-
istar og Kommúnistar gerðu með sér samfylkingu og
unnu við kosningarnar 1934 glæsilegan sigur og hafa
nú, í sambandi við sósíalradikala-flokkinn, sterkan
meirihluta í neðri málstofu franska þingsins, og hafa
Kommúnistar síðan verið stuðningsflokkur stjórnanna,
sem samanstanda af Sósíaldemókrötum og Sósíal-
radikölum.
Eítir þessar kosningar hefur það komið betur í Ijós
en nokkru sinni áður, að stjórnskipulagið er óþolandi
fyrir meirihluta þjóðarinnar, og það hefur meir og
meir gengið upp fyrir allri alþýðu, að einungis örlítill
minnihluti ræður lögum og lofum í landinu. í raun
og veru eru það aðeins nokkur hundruð miljónamær-
ingar, sem eiga hinar stóru peningastofnanir og iðn-
aðarfyrirtæki, sem ákvarða stefnu stjórnarinnar sjálf-
um sér í hag, enda þótt hagsmunir þeirra séu á þýð-
ingarmiklum sviðum í andstöðu við hagsmuni almenn-
ins.
Eftir kosningarnar hóf stjórnin miklar framkvæmd-
ir til viðreisnar atvinnuvegum þjóðarinnar og til hags-
bóta fyrir almenning og þó sérstaklega verkalýðinn,
og margvísleg endurbótalög gengu í gildi, þar eð efri
deild treysti sér ekki til að veita mótspyrnu. En bæði
147