Morgunblaðið - 07.11.2007, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2007 15
MENNING
Á HÁSKÓLATÓNLEIKUM í
Norræna húsinu kl. 12.30 í dag
leikur Íslenski saxófónkvart-
ettinn Saxófónkvartett í B-dúr
eftir Alexander Glazunov og er
þetta í fyrsta sinn sem verkið
er flutt hér á landi. Íslenska
saxófónkvartettinn skipa Vig-
dís Klara Aradóttir, Sigurður
Flosason, Peter Tompkins og
Guido Bäumer. Í kvartettinum
er eins og Glazunov líti til baka
á tónlistarsöguna. Ýmislegt í fyrsta þætti minnir á
Dvorak, Wagner og Brahms. Annar kaflinn, rúss-
neskt sálmalag með tilbrigðum, vísar í Chopin og
Schumann.
Tónlist
Saxófónkvartett
í söguskoðun
KÓMEDÍULEIKHÚSIÐ
frumflytur ljóðaleikinn Ég bið
að heilsa á veitingastaðnum
Við pollinn á Ísafirði í kvöld kl.
20. Tilefnið er 200 ára fæðing-
arafmæli listaskáldsins góða,
Jónasar Hallgrímssonar. Flutt
verða yfir 20 ljóð í tali og tón-
um, allt frá Móðurást til Ég
ætlaði mér að yrkja og allt þar
á milli. Elfar Logi Hannesson
flytur ljóðin og með honum
verður Þröstur Jóhannesson sem flytur frum-
samin lög við ljóð Jónasar. Þess má geta að Þröst-
ur vakti mikla athygli fyrir sinn fyrsta geisladisk,
Sálmar, sem kom út fyrir nokkru.
Bókmenntir
Ljóðaleikurinn
Ég bið að heilsa
Jónas
Hallgrímsson
KRISTJANA Stefánsdóttir
söngkona, Kjartan Valdemars-
son, píanóleikari, Gunnar
Hrafnsson bassaleikari og Pét-
ur Grétarsson trommuleikari
koma fram á tónleikum Múlans
á Domo í kvöld kl. 22. Þau leita
í smiðju Richards Rodgers og
leika valin lög í eigin útsetn-
ingum af þeim rúmlega 900
sem hann samdi. Frá upphafi
djassins hafa listamenn tekið
vinsæl dægurlög og spunnið á þau nýja búninga.
Lög Richards Rodgers hafa náð slíkri fótfestu
meðal djassleikara að ekki verður framhjá þeim
litið þegar djasssagan er skoðuð.
Tónlist
Spunnið í Richard
Rodgers í Múlanum
Kristjana
Stefánsdóttir
Eftir Bergþóru Jónsdóttur
begga@mbl.is
NÝTT verk eftir Gunnlaug Eg-
ilsson, dansara og danshöfund við
Konunglega ballettinn í Stokk-
hólmi, verður frumsýnt á stóra
sviði Konunglega leikhússins þar í
borg á föstudagskvöld.
„Í fyrra samdi ég dansverkið
Ossuarium fyrir minna svið leik-
hússins. Síðan þá hef ég verið að
vinna workshop-sýningar, til að
prófa mig áfram með smærri verk.
Þetta hefur undið upp á sig, þar til
stjórnandi leikhússins bað mig að
semja verk fyrir þessa sýningu,“
sagði Gunnlaugur í samtali við
Morgunblaðið í gær. Hann er
yngstur fjögurra danshöfunda sem
eiga verk á sýningunni og segist
vera „byrjandi“ í samanburði þá.
„En það er gaman að fá tækifæri
til að skapa þetta verk.“ Gunn-
laugur byrjaði að skissa verkið í
júní, en sjálf danssmíðin tók um
mánuð. Gunnlaugur kveðst láta
ballerínurnar sex sem dansa í verk-
inu dansa í táskóm, og spurningin
er hvað það þýði fyrir verkið. „Það
er ákveðin fagurfræði í því að
dansa á táskóm. Þeir tilheyra róm-
antíska tímabilinu frá 18. öld.
Klassískur ballett reynir að vinna á
móti þyngdaraflinu og ballerínur
eiga að vera eins og svífandi dísir.
Ég vildi fara þá leið að hafa þær í
táskóm, en líka rúlla sér á gólfinu.
Ég er að reyna að finna leið til að
blanda því klassíska og hefðbundna
við nútímadans, án þess að það
verði árekstrar, og að það renni
saman.“
Afturför eða úrkynjun
Nafn verksins er Degenerator,
sem getur þýtt afturför, og jafnvel
úrkynjun, og hefur vísun í hug-
myndina að baki verkinu, sem
Gunnlaugur segist vera að sýna
form sem myndast og verða klass-
ísk, þar til þau fara að hrörna og
eyðast, meðan ný myndast. „Ég
heyrði tónlist eftir jafnaldra minn
Marcus Fjällström. Verkið er skrif-
að fyrir sinfóníuhljómsveit og bygg-
ist á klassískum formum þar til það
fer að veikjast og detta í sundur.
Hann notar hljóðheim sem maður
þekkir úr klassískri tónlist en snýr
upp á hann þar til allt bráðnar
saman, trompetleikarar blása lofti
og allt hrynur, – þar til það rís aft-
ur og breytist aftur í rómantíska
prógrammtónlist.“ Gunnlaugur seg-
ir að þegar hann semji dans fyrir
konunglega ballettinn í Stokkhólmi
verði hann að nýta þá kunnáttu
sem er til staðar. „Maður verður
samt að þora að taka hana einu
skrefinu lengra, þannig að dansinn
höfði til dagsins í dag.“
Gunnlaugur dansar ekki sjálfur í
verkinu og segir gott að prófa
vængina sem danshöfundur. „Það á
vel við mig. Í allri list er alltaf
hægt að finna eitthvað að – og eng-
inn fyrirmyndarstaður til. Það get-
ur orðið listrænn ágreiningur um
allt. En þegar ég er sjálfur að
semja fæ ég sjálfur að skapa minn
heim á sviðinu og líka þá stemn-
ingu sem ég vil hafa í æfingastúd-
íóinu sem mér finnst að eigi að
vera þegar fólk iðkar listina.“
Gunnlaugur hannar einnig leik-
mynd verksins.
Gunnlaugur hefur bloggað á vef
Konunglega leikhússins um verkið
frá því að æfingar hófust.
Nýtt verk eftir Gunnlaug Egilsson frumflutt hjá Konunglega leikhúsinu í Svíþjóð
Með og á móti
þyngdaraflinu
Degenerator Frá æfingu á verki Gunnlaugs. „Ég vildi fara þá leið að hafa
þær í táskóm, en líka rúlla sér á gólfinu,“ segir hann um ballerínurnar.
TENGLAR
.............................................
http://www.operan.se/
SKILABOÐASKJÓÐAN eftir Þor-
vald Þorsteinsson verður barna-
sýning leikársins á Stóra sviði
Þjóðleikhússins og verður frum-
sýning í kvöld.
Verkið var fyrst flutt í Þjóðleik-
húsinu árið 1993, en nú býðst nýrri
kynslóð ungra áhorfenda að hverfa
inn í ævintýraheim höfundarins.
Sagan er bæði skelfileg en líka
mjög yndisleg, því eins og í góðum
ævintýrum endar allt vel. Putti litli
býr í sjálfum Ævintýraskóginum,
þar sem öll ævintýrin gerast,
ásamt mömmu sinni, henni Möddu-
mömmu saumakonu.
Nátttröllið rænir Putta þegar
hann laumast út í nóttina í leit að
alvöru ævintýrum en Snigill njós-
nadvergur heyrir orðalykilinn sem
opnar hellinn. Nú þarf bara að
safna öllum íbúum ævintýraskóg-
arins saman til að kalla orðalyk-
ilinn og bjarga Putta áður en sólin
hverfur bak við Sólarlagsfjall.
En þegar illþýðið í skóginum;
úlfurinn, nornin og stjúpan, neita
að leggja góðum málstað lið,
versnar heldur en ekki í því. Það
er þá sem Dreitill skógardvergur,
eigandi Skilaboðaskjóðunnar, fær
bestu hugmynd sem hann hefur
fengið á allri sinni löngu en smá-
vöxnu ævi.
Hafi einhver ykkar, lesendur
góðir, aldrei séð skilaboðaskjóðu,
þá er það skjóða sem gleymið fólk
getur sett skilaboð í, en Dreitill,
sem er afspyrnugleyminn, notar
hana undir skilaboð og saumapant-
anir sem eiga að fara til Möddu-
mömmu.
Morgunblaðið náði tali af Putta
litla í gær til að forvitnast um af-
drif hans í þessum hremmingum.
Ertu nokkuð hræddur við ljótu
verurnar í ævintýraskóginum?
„Já, ég er hræddur. Þetta eru
vondar verur eins og Nátttröll.
Ekkert sérstaklega huggulegar
verur. Nátttröllið fer með mig í
hellinn sinn og lokar mig þar inni.“
Hvernig kanntu við þig í hell-
inum hjá Nátttröllinu?
„Það er ekkert sérlega skemmti-
legt. Ég reyni að sleppa út og
kalla á hjálp til vina minna, en þeir
heyra bara ekkert í mér.“
Hverjir eru bestu vinir þínir?
„Dreitill er besti vinur minn, en
Snigill njósnadvergur er næstbesti
vinur minn.“
Hvers vegna í ósköpunum geng-
ur þeim svona illa að finna þig í í
helli Nátttröllsins?
„Sko, þau þurfa að kalla orða-
lykilinn, en geta ekki kallað hann
nógu hátt. Þau verða að finna alla,
alla í skóginum nema Nátttröllið,
til að geta opnað hellinn.“
Hvernig fara vinir þínir að því
að fá Nornina og úlfinn til að
hjálpa til að leita að þér, þegar
þau vilja það ekki?
„Þeir reyna og reyna, og Dreitill
fær þá bestu hugmyndina sína, að
plata úlfinn og nornina til að segja
orðalykilinn, og setur hann svo í
skilaboðaskjóðuna.“
Putti, ég held að ég viti orðalyk-
ilinn. Er það ekki: Harka parka
inn skal arka? Getum við í salnum
notað hann til að hjálpa vinum þín-
um að finna þig?
„Já, með því að öskra orðalyk-
ilinn með okkur eins hátt og allir
geta.“
Af hverju eru allir svona góðir
við þig?
„Ég er bara krakki, og það eru
allir bara svona góðir vinir mínir.“
Leikstjóri Skilaboðaskjóðunnar
er Gunnar Helgason, Hrafn
Bogdan Haraldsson er í hlutverki
Putta, Ólafía Hrönn Jónsdóttir er
Maddamamma, Friðrik Frið-
riksson er Dreitill og fjölmargir
aðrir leikarar koma fram í sýning-
unni.
Helena Jónsdóttir sér um dansa;
Frosti Friðriksson gerir leikmynd;
Garðar Borgþórsson og Lárus
Björnsson sjá um lýsingu; Þórunn
María Jónsdóttur er búningahönn-
uður sýningarinnar og Jóhann G.
Jóhannsson er höfundur tónlistar-
innar og stjórnar flutningi hennar
í sýningunni.
Skilaboðaskjóðan frumsýnd í Þjóðleikhúsinu í kvöld
Putti litli „Ég er bara krakki og það eru allir bara svona góðir vinir mín-
ir,“ segir góði strákurinn Putti sem býr í Ævintýraskóginum.
Harka parka inn skal arka
Eftir Bergþóru Jónsdóttur
begga@mbl.is
TRESCA Weinstein, dansgagnrýn-
andi bandaríska dagblaðsins Albany
Times Union, fer lofsorðum um sýn-
ingu Íslenska dansflokksins í Egg
listamiðstöðinni í borginni Albany.
Umfjöllunin hefst á orðunum: „Ís-
lenski dansflokkurinn, hvar hefur þú
verið allt mitt líf?“. Sýning flokksins
á verkunum Maðurinn er alltaf einn,
Critićs Choice og Practice Paradise,
hafi verið fersk og alþýðleg, klikkuð
en þó hárbeitt. ÍD sé gullmoli. Á
heildina litið sé sýningin sæt og súr
og veiti mikla ánægju „líkt og íslensk
pönnukaka með kardimommudrop-
um og sykri.“ Dansferð ÍD um
Bandaríkin endar á laugardaginn
með sýningu í Brooklyn í New York.
Eins og
pönnukaka