Morgunblaðið - 07.11.2007, Blaðsíða 25

MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 7. NÓVEMBER 2007 25
MINNINGAR
✝ Ástráður Helg-fell Magnússon
fæddist á Uppsölum
í Eiðaþinghá hinn
19. desember 1930.
Hann lést af slysför-
um 29. október síð-
astliðinn. Foreldrar
hans voru Ásthildur
Jónasdóttir, f. á
Helgafelli í Helga-
fellssveit á Snæfells-
nesi 10. nóv. 1888, d.
7. desember 1968,
og Magnús Jóhanns-
son, f. á Innri-
Drápuhlíð í Helgafellssveit 6. des-
ember 1887, d. 21. janúar 1982.
Þau fluttust búferlum vestan af
Snæfellsnesi árið 1923 og hófu
búskap á Uppsölum 1924. Ástráð-
ur var yngstur þrettán systkina
en hin eru Þormóður Helgfell, f.
1917, lést í bernsku, Jóhann, f.
1918, Ingveldur, f. 1919, Þor-
móður, f. 1920, lést í bernsku,
Matthildur, f. 1922, Ásmundur, f.
1924, Þórsteinn, f. 1925, látinn,
Þórleif Steinunn, f. 1926, látin, Jó-
hanna, f. 1927, Jónas Helgfell, f.
1928, og Ingibjörg og Ástríður, f.
1929, létust í bernsku.
Ástráður kvæntist 25. desem-
ber 1963 Sigrúnu Júníu Einars-
dóttur handmenntakennara, f. 25.
febrúar 1938, d. 26. apríl 1983.
Þau byggðu sér hús að Hörgsási 4
á Egilsstöðum og bjó hann þar allt
til æviloka. Börn þeirra eru: 1)
Sigríður Júnía, f. 22.8. 1963, gift
Birni Björnssyni, börn þeirra eru
Helena Rut, f. 8.11. 1988 og Grét-
ar Már, f. 8.9. 1994. 2) Magnús
Ási, f. 19.9. 1965,
kvæntur Huldu Rós
Sigurðardóttur,
börn þeirra eru Ótt-
ar Steinn, f. 8.2.
1989, Ástráður Ási,
f. 3.7. 1992, og Sig-
urður Óli, f. 26.7.
1995 3) Jóhanna
Birna, f. 1.7. 1967,
gift Ævari Bjarna-
syni, börn þeirra
eru Sigrún Júnía, f.
19.10. 1987, Ey-
steinn Bjarni, f. 4.5.
1995, og Elvar Veig-
ur, f. 28.6. 2000. 4) Fyrir átti Ást-
ráður soninn Elvar, f. 7.8, 1955,
kvæntur Guðrúnu Bóasdóttur
Sambýliskona Ástráðs er Rósa
Kristín Björnsdóttir, f. 31.1. 1942.
Hún á fimm uppkomin börn.
Á sínum yngri árum stundaði
Ástráður ýmis störf til sjós og var
í byggingavinnu. Hann nam húsa-
míði hjá Sigurði Gunnarssyni og
árið 1967 fékk hann húsasmíða-
meistararéttindi og á því ári
stofnaði hann í félagi við aðra
Húsiðjuna hf. og starfrækti hana
til ársins 1990. Á þessum árum
kom hann að mörgum fjölbreytt-
um verkefnum og má þar nefna
margskonar stór verkefni á veg-
um hins opinbera, virkjanir og
jarðgangnagerð. Ástráður var
húsvörður við Menntaskólann á
Egilsstöðum frá 1990 til 2000.
Hann var virkur í félagsstarfsemi
og í kórastarfi á Héraði.
Útför Ástráðs verður gerð frá
Egilsstaðakirkju í dag og hefst at-
höfnin klukkan 14.
Elsku Ástráður, 29. október sl.
mun seint líða mér úr minni. Nýstig-
in inn úr góðum göngutúr með Helga
og Emilíu, og einkenndist veðrið af
komandi fréttum, slyddurigningu og
napurt. Hulda systir hringir, og seg-
ir mér að það hafi orðið slys, Ástráð-
ur sé dáinn. Svona fréttir af sínum
allra nánustu býst maður aldrei við
að fá, það á bara við um aðra, hugsar
maður.
En mikið er ég þakklát fyrir allar
þær stundir sem við áttum með ykk-
ur mömmu, þó svo í dag finnist mér
þær of fáar. Alltaf svo glaður og hlýr
þegar við mættum á svæðið eftir
mislöng og stundum söguleg ferða-
lög, sem alltaf var hægt að hlæja að
eftir á. Sú síðasta, stuttu eftir versl-
unarmannahelgina var með alltof
stuttu stoppi, en þetta kennir okkur
líka að horfa ekki alltaf á magnið
heldur gæðin, og njóta stundarinnar.
Þetta getum við lært af börnunum,
því hvorki Helgi né Emilía voru há í
lofti þegar þau voru farin að biðja um
að fara í heimsókn til Ástráðs afa og
ömmu Rósu á Egilsstöðum, þó svo
stoppin væru stutt og langt á milli
heimsókna til ykkar.
Heima varstu iðulega raulandi lag-
stúfa úr kirkjukórnum sem þú varst
í, og er nú stórt skarð höggvið í þann
hóp, þar sem þú hafðir svo kraft-
mikla og góða rödd. Ef bækur og
blöð hefðu sál, myndi þín verða sárt
saknað þar í framtíðinni, enda varstu
fróður um allt milli himins og jarðar.
Trivialið góða Pursuit var iðulega
tekið í gagnið um jólin, og höfðu aðr-
ir yfirleitt ekkert í þig þegar skrið
var komið á þig í þeim leik, mikið
hlegið og galsast langt fram á nætur.
Er ég viss um að vel hefur verið
tekið á móti þér af okkar fólki sem
farið er á undan.
Guð geymi þig og varðveiti.
Ástarkveðja,
Helena Birkis Víðisdóttir,
Helgi Birkis og Emilía Birkis
Huginsbörn.
„Dáinn, horfinn“ – harmafregn!
hvílíkt orð mig dynur yfir!
En eg veit að látinn lifir;
það er huggun harmi gegn.
Hvað væri annars guðleg gjöf,
geimur heims og lífið þjóða,
hvað væri sigur sonarins góða?
Illur draumur, opin gröf.
Nei, eg vil ei hæða hinn
lifanda föður allra anda,
ástina þína, verkin handa,
dýrðina þína, drottinn minn!
Fast eg trúi: Frá oss leið
vinur minn til vænna funda
og verka frægra, sæll að skunda
fullkomnunar fram á skeið.
(Jónas Hallgrímsson.)
Elsku afi, þín er sárt saknað og
bjuggumst við bræður alls ekki við
svo skyndilegri kveðjustund.
Í huga okkar eru til ótal minn-
ingar um góðar stundir með þér,
alltaf varstu svo hress og kátur.
Við bræðurnir nutum þess að
brasa með þér í hinum ýmsu verk-
efnum og alltaf varst þú tilbúinn að
hafa okkur með. Fjölmargar ævin-
týraferðir, tengdar hestamennsku
og sveitinni almennt. Oftar en ekki
vorum við misgáfulegir í verkunum,
en þú, elsku afi, brostir bara út í
annað og leiðbeindir okkur svo. Allt-
af mættum við hlýju og blíðleika.
Elsku besti afi, við munum sakna
þess að geta ekki heimsótt Hörgsás,
ævintýraland í okkar huga.
En fyrst og fremst erum við þakk-
látir fyrir þær stundir sem við feng-
um með þér.
Þú varst stór hluti af heimilinu og
nú hefur stórt skarð verið höggvið í
fjölskylduna.
Elsku afi, þó að þú sért fallinn frá
okkur mun minning þín lifa með
okkur sem vorum svo heppin að
kynnast þér á lífsleiðinni og verða
ljós á vegi okkar til framtíðar,
Óttar Steinn, Ástráður Ási
og Sigurður Óli.
Kæri Ástráður. Þín mun verða
sárt saknað og er ekkert sem fyllir
það skarð sem þú skilur eftir þig.
Það var alltaf fjör þar sem þú varst,
trallandi og hress – alltaf til í að
spjalla um heima og geima.
Við vorum heppin að kynnast þér
og fá að eyða tíma með þér á góðum
stundum. Guð blessi þig og varð-
veiti. Þú munt ætíð lifa í hjörtum
okkar.
Kær kveðja,
Þórunn, Pétur, Víðir og Daníel.
Komið er að kveðjustund. Við
horfum yfir farinn veg og fyllumst
þakklæti fyrir vináttu, góðvild og
samverustundir sem spanna ríflega
tvo áratugi.
„Eruð þið komin, elskurnar mín-
ar!“ var upphrópun sem iðulega
hljómaði þegar við komum á Hörgs-
ásinn eftir langt ferðalag austur á
land. Stórt og mikið faðmlag og hlýir
kossar fylgdu fast á eftir. Ástráður
var elskulegur og gestrisinn maður
og vildi gjarnan sitja yfir góðum
kaffibolla, spjalla um þjóðmálin og
heimsmálin af innsýn og húmor.
Hann hafði áhuga á fólki og líðandi
stund og aldrei var komið að tómum
kofunum hjá honum ef spurt var,
enda var hann bæði fróður og vel
lesinn. Glaðvær og glettinn og gat
alltaf hlegið að góðri sögu. Það var
óvíða drukkið meira kaffi en í eld-
húsinu á Hörgsásnum og oftar en
ekki þurfti að bæta á uppáhellinguna
áður en staðið var upp frá eldhús-
umræðunum. Morgunstundirnar
urðu oft langar og skemmtilegar og
sjaldan lágstemmdar. Það var nán-
ast skylda að hafa skoðanir á mál-
unum í spjalli við Ástráð. Hann fór
ekki leynt með sínar en var tilbúinn
til að hlusta á ný sjónarmið enda for-
vitinn og áhugasamur um alla hluti.
Við minnumst þess með brosi
hvað var gaman að gefa Ástráði að
borða. Hann elskaði góðan mat og
vel heppnuð grillsteik gat gert góð-
an dag enn betri. Það er fátt sem
gleður gestgjafa meira en gestir sem
taka hraustlega til matar síns og
sýna það með orðum og gjörðum að
vel hafi tekist til. Ástráður var ekki
spar á hrós og hvatningu og hafði lag
á að gera samverustundirnar sjarm-
erandi og skemmtilegar.
Minningarnar eru margar eftir
langa samfylgd og munu fylgja okk-
ur svo lengi sem við lifum. Þær get-
ur enginn tekið frá okkur. Við erum
þakklát fyrir að hafa gefið ást okkar
í faðmlag og kossa þegar við kvödd-
um Ástráð á heimili okkar fyrir
skömmu og vonum að góðar óskir og
kveðjur sem fylgdu úr hlaði fylgi
honum áfram á nýjar slóðir. Við
fáum víst aldrei skilið af hverju al-
mættið ákvað að lífsganga Ástráðs
tæki enda á þessu afdrifaríka augna-
bliki, svo stutt frá áfangastað, en
verðum að trúa því og treysta að það
hafi verið úthugsað af brýnni þörf
fyrir góðan liðsmann.
Við fjölskyldan þökkum Ástráði
gefandi og trygga vináttu sem aldrei
bar skugga á. Elsku mamma, enn á
ný stendur þú frammi fyrir miklum
missi. Megi Guð leiða þig og styrkja
á þessum erfiðu tímum. Ástvinum og
aðstandendum öllum sendum við
okkar innilegustu samúðarkveðjur.
Guð blessi minningu Ástráðs H.
Magnússonar.
Björn Svanur, Halla,
Bergur Leó og Rósa Kristín.
Látinn er frændi og vinur, Ástráð-
ur Magnússon smiður frá Uppsölum
í Eiðaþinghá. Við urðum þeirrar
gæfu aðnjótandi að kynnast Ástráði
og njóta aðstoðar hans og fé-
lagsskapar á nýliðnum árum. Lífið
kennir okkur að það að eiga góða að
er verðmætara en svo að það verði
metið til fjár. Þetta veit fjölskylda
Ástráðs og þetta fengum við líka að
reyna. Það vill nefnilega þannig til
að það er honum að þakka að lítið og
hrörlegt kot austur á fjörðum er orð-
ið að fallegu og vinalegu húsi. Af
miklum hagleik, áhuga og virðingu
fyrir viðfangsefni sínu hjálpaði Ást-
ráður okkur að láta draum okkar
rætast og lagfæra litla og hrörlega
kotið og bjarga þannig hluta af sögu
okkar og arfleifð og verðum við hon-
um ævinlega þakklát fyrir það. Hver
fjöl ber natni hans og handverki fag-
urt vitni og það er ekki hægt að
hugsa sér betri innviði í nokkru húsi.
Ástráður var kominn hátt á átt-
ræðisaldur þegar kallið kom og það
má ef til vill segja að það sé nokkuð
hár aldur en hann var ekkert gamall,
bara vitur og reyndur. Alltaf kvikur
eins og ungur maður, skýr og skarp-
ur. Hann var maður sem var gott að
vita af á tímum neyslu- og skyndi-
gróðahyggju; jafnaðarmaður og
náttúruverndarsinni í hjarta sínu,
réttsýnn maður sem bar virðingu
fyrir öllu sköpunarverkinu. Það er
sárt að hugsa til þess að eiga ekki
eftir að hitta hann aftur og eiga við
hann heimspekilegar og mannbæt-
andi samræður, gantast við hann og
spinna og láta hugann reika.
Ástráður Magnússon er nú horf-
inn á braut og heimurinn er fátækari
fyrir vikið en minningin um mætan
mann lifir áfram á meðal okkar sem
þekktum hann. Við kveðjum hann
með söknuði en jafnframt með miklu
þakklæti. Hvíl í friði, kæri vinur.
Georg og Hilda.
Kveðja frá
Lionsklúbbnum Múla
Stórt skarð hefur verið höggvið í
fámennan hóp okkar félaganna í
Lionsklúbbnum Múla á Fljótsdals-
héraði. Góður og gegn félagi í
klúbbnum, Ástráður Magnússon,
hefur kvatt þessa jarðvist og hans
verður sárt saknað af okkur öllum.
Ástráður hafði gegnum árin gegnt
öllum þeim trúnaðarstörfum sem
hægt er að sinna innan eins lions-
klúbbs. Honum hafði einnig verið
veitt æðsta viðurkenning Lions-
hreyfingarinnar með því að gera
hann að Melvin Jones-félaga í Múla
árið 1992, sú viðurkenning er aðeins
veitt þeim félögum sem skara fram-
úr í starfinu.
Ástráður var alltaf léttur í lund og
sannkallaður gleðigjafi innan
klúbbsins og hann því oftar en ekki
valinn til að undirbúa skemmtanir
þær sem Lionsklúbburinn Múli stóð
fyrir enda var hann líka fyrsti mað-
urinn til að skrá sig ef einhver til-
breyting var á döfinni. Ef rifja þurfti
upp eitthvað í sögu, skipulagi eða
stjórnun klúbbsins var oftar en ekki
sagt: ,,Spyrðu bara Ástráð, hann veit
þetta örugglega“. Þetta tvennt lýsir
því vel hve mikilvægur klúbbfélagi
Ástráður var.
Við Múlafélagar sendum fjöl-
skyldu Ástráðs Magnússonar okkar
innilegustu samúðarkveðjur og
þökkum honum af heilum hug fyrir
óeigingjarnt starf í þágu Lions-
hreyfingarinnar. Minningin um góð-
an dreng lifir um ókomna tíð.
Jóhann G. Gunnarsson
formaður.
Ástráður Helgfell
Magnússon
✝
Elskulegur maðurinn minn, faðir okkar, tengdafaðir,
bróðir, afi og langafi,
ÁSGEIR JÓHANN ÞORLEIFSSON,
fv. flugstjóri,
frá Þverá,
lést þriðjudaginn 30. október.
Útförin hefur farið fram í kyrrþey að ósk hins látna.
Guðrún Guðnadóttir,
Stefán Ásgeirsson, Hlíf Geirsdóttir,
Halldóra Ásgeirsdóttir, Sigþór Óskarsson,
Þorleifur Ásgeirsson, Sigurbjörg Pétursdóttir,
Kristín Þorleifsdóttir,
Jóhann Ingi, Þórunn Elfa, Aðalheiður Stella Stefánsbörn,
Óskar Bragi, Ásgeir, Ásta Björk Sigþórsbörn,
Albert Þorleifsson
og langafabörn.
✝
Okkar ástkæra og yndislega,
ÞÓRLAUG KRISTINSDÓTTIR
Grundargötu 7,
Dalvík,
lést sunnudaginn 4. nóvember á Dvalarheimilinu
Dalbæ, Dalvík.
Jarðarförin fer fram frá Dalvíkurkirkju laugardaginn
10. nóvember kl. 13.30.
Arnfinnur Friðriksson, Steinunn Pálsdóttir,
Jóna Kristín Friðriksdóttir, Stefán A. Magnússon,
Gunnar Magni Friðriksson, Sigrún K. Júlíusdóttir,
Friðrik Reynir Friðriksson, Marín Jónsdóttir,
Irma Ingimarsdóttir, Bjarmi Fannar Irmuson,
Silja Pálsdóttir, Freyr Antonsson
og fjölskyldur.
✝
Elskulegur eiginmaður, besti vinur, faðir, tengda-
faðir og afi,
EÐVALD GUNNLAUGSSON,
lést þann 5. nóvember.
Útförin fer fram frá Fossvogskirkju mánudaginn
12. nóvember kl. 15.00.
Málfríður Egilsdóttir,
Edda Eðvaldsdóttir, Þór Þorvaldsson,
Eðvald, Brynjar og Þórdís,
Halldór Eyjólfsson.
✝
Ástkær móðir mín, tengdamóðir, amma, langamma
og systir,
HJÖRDÍS ANTONSDÓTTIR,
Hraunbúðum,
Vestmannaeyjum,
áður Gyðufelli 10,
Reykjavík,
andaðist á Heilbrigðisstofnun Vestmannaeyja
mánudaginn 5. nóvember sl.
Fyrir hönd aðstandenda,
Jóhannes Ólafsson og Svanhildur Guðlaugsdóttir.