Tímarit lögfræðinga - 01.11.1985, Blaðsíða 38

mjög varasamt að setja ítarleg lagaákvæði, sem ætlað er að sjá við öll-
um tilbrigðum á þessu sviði. Getur það hæglega orðið mönnum fjötur
um fót í hraðri tækniþróun nútímans.
Almenn lagaákvæði um höfundarrétt starfsmanna og vinnuveitenda
geta því varla orðið nákvæmari en leiðbeiningarreglurnar tvær, sem
fræðimenn hafa talið gilda um efnið. Með því að lögleiða þær ásamt
ákvæði um, að aðilar mégi semja um höfundarréttinn sín á milli á ann-
an veg, er skýrum tilmælum komið á framfæri við hlutaðeigandi um að
ganga frá málum sínum með samningum. Ef slíkt lagaákvæði er heppi-
lega orðað, væri það sennilega mjög til bóta.
En hafa verður í huga, að ekki er aðeins verið að vernda rétt höfund-
arins, heldur einnig þarfir atvinnulífsins, og hagsmuni þessara aðila
gétur verið erfitt að samrýma, svo að allir verði ánægðir.
TILVITNUÐ RIT OG AfiRAR HEIMILDIR:
Alþingistíðindi, A-deiId 1971, bls. 1271 o. áfr.
Arbeidstakers opphavsrett, NOU 1985:6.
Bergström, Svante: Larobok i upphovsrátt, Uppsölum 1980.
Gaukur Jörundsson: Um höfundarrétt, Tímarit lögfr. 2. hefti 1985, bls. 80-114.
Gaukur Jörundsson: „Helstu viðfangsefni við endurskoðun höfundalaga nr. 73/1972“, grein-
argerð formanns liöfundaréttarnefndar 1981.
Godenhielm, Berndt: „Arbetstagares upphovsrátt", NIR 3. hefti 1978, bls. 321-351.
Karnell, Gunnar: „Arbetstagares upphovsratt", NIR 1. hefti 1969, bls. 54-67.
Knoph, Ragnar: Andsretten, Oslo 1936.
Lund, Torben: Ophavsretten og fotografiloven, Khöfn 1961.
Olsson, Agne Henry: Copyright, 2. útg. Uddevalla 1978.
Peyron, U.: „Sveriges Radio-företagens nya avtal 1983 om förfoganderátten till anstálldas
upphovsratt", NIR 1. liefti 1984, bls. 1-7.
Upphovsmannarátt till litterára och konstnárliga verk, SOU 1956:25.
Weincke, Willi: Ophavsret, Reglerne — Baggrunden — Fremtiden, Khöfn 1976.
176