Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Qupperneq 68

beitieski (Equisetum variegatum), krummalyng (E. hermafroditum),
hálmgresi (Calamagrostis neglecta), og fjallasveifgras (Poa alpma).
Næstar þeim eru stinnastör (Carex Bigeloivii), kornsúra (Polygonum
viviparum), grasvíðir (S. herbacea), túnvingull (Festuca ruhra) og kló-
elfting (Equisetum arvense), nokkru sjaldgæfari eru aftur bláberjalyng
(V. uliginosum), brjóstagras (Thalictrum alpinum) og lambagras
(Silene aculis).
63. Grdvíði-krœkilyngs hverfi (Salix glauca-Empetrum hermafroditum
soc.) (Tab. XXIIL A-B 5, XXVI. A-B 7-8).
Allir blettirnir eru á Gnúpverja- og Bárðdælaafréttum. Á hvorugu
því svæði er hverfi þetta útbreitt. Á það hefir verið bent, að hverfi
þetta sé einkum austanlands, og hafa ýmsar athuganir styrkt þá skoð-
un, en eins og ég hefi tekið fram (Steindórsson 1945, p. 443) nær hverf-
ið hvergi þroska, þar sem foksands gætir að nokkru ráði, og mun það
vera orsök þess, hversu sjaldgæft það er á móbergssvæðinu. En vel má
vera, að það sé útbreiddara á vesturheiðum, þótt ég yrði þess lítt var á
Holtavörðuheiði.
Allir blettirnir liggja þar sem snjór er alldjúpur, svo að þar koma
fram snjódældategundir eins og mosalyng (Cassiope hypnoides).
Krummalyngið (E. hermafroditum) er allt að því eins áberandi og
grávíðirinn (S. glauca), enda þótt liann sé með stórvaxnasta móti eftir
því sem verður í víðiheiðinni. Bláberjalyng (V. uliginosum) er þar
óvenjulega mikið. Á tveimur blettunum er all mikið af sauðamerg
(Loiseleruia procum bens). Sýnilegt er, að þetta hverfi er skyldast kræki-
lyngsheiðinni af öllum hverfum víðiheiðarinnar. Tegundir eru all-
margar. A% er í hærra lagi innan víðiheiðarinnar, og Ch ná hér há-
marki í hverfum víðiheiðarinnar eða um 46% að meðaltali.
Einstakir blettir:
Blettur XXIII. 5 er á Gnúpverjaafrétti. Grávíðir (S. glauca) er hér
í minna lagi, hinsvegar er hálmgresi (Calamagrostis neglecta) áberandi,
enda er hér fremur raklent.
Blettir XXVI. 7-8 eru úr Öxnadal á Bárðdælaafrétti í 560-580
m hæð í brekkum gegnt S eða SV, þar sem staðhættir benda til mikilla
snjóþyngsla. Bláberjalyng (V. uliginosum) stendur einkennistegundun-
um jafnfætis í gróðursvip og fleti.
66 Flóra - tímarit um íslenzka grasafræði