Flóra: tímarit um íslenzka grasafræði - 01.04.1966, Page 79
18. mynd. Gróðurhverfi d roftorfu við Svartá á Kili. Skýring i texla.
þekur álíka mikið og allar hinar tegundirnar til samans, enda eru þær
allar strjálar nema vallelfting (Equisetum pratense) og túnvingull (F.
ntbra). Bláberjalyngs (V. uliginosum) gætir nokkuð. Þetta gróðurlag
er hér undantekningarlaust meðfram rofbörðum heiðasvæðanna. í
belti 2, sem liggur nokkru lægra er bæði minni sandur og skýlla. Þar
er blettur XXV. 5. Ríkjandi tegundir: gvávíðir (S. glanca) og þursa-
skegg (K. myosnroides). Loks er blettur XXV. 1 í belti 3 í allbröttu
halli niður að ánni. Þar gætir sandfoksins miklu minnst og jarðvegur
er rakur. Þar ríkja grávíðir (S. glauca) og stinnastör (C. Bigelowii).
Blettir XXVII. 1 Sellönd, 370 m, 5 Grafarlönd vestri, 480 m, 7,
Suðurárbotnar 460 m eru allir á sviplíkum stöðum og undanfarandi
blettir.
Blettir XXVII. 2—4 Króksdalur 450 m, 6 Hafursstaðaeyrar 400 m
eru á gróðurtorfum, sem liggja á eyrunum fram með Skjálfandafljóti.
Jarðvegur er þar rakari en á áðurnefndum stöðum, og minni sandur
í rót. Blettur XVII. 3 er framarlega á fljótsbakkanum, þar hefir dregið
úr vexti loðvíðis (S. lanata), en meira verður um krummalyng E.
hermafroditum). Annars ríkir loðvíðir svo í gróðursvip á þessum stöð-
um, að landið er silfurgrátt tilsýndar. Verður liann stundum svo há-
vaxinn, að hann nálgast kjarr, hæstu runnarnir um 40 sm háir og furðu
beinvaxnir. Annarra tegunda gætir lítið nema túnvinguls (F. rubra).
Þó ná skriðlíngresi (Agrostis stolonifera), týtulíngresi (A. canina) og
þursaskegg (K. myosuroides) allhárri tíðni.
TÍMARIT UM ÍSLENZKA GRASAFRÆÐI - FlÓm 77