Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 132

SKAGFIRÐINGABÓK
Leikfélag Sauðárkróks var stofnað
1888 voru haldnar þar leiksýningar
uppi á geymsluloftinu um nokkurra
ára skeið.
Á kreppuárunum lét hreppurinn
inn rétta í þessu húsi íbúðir fyrir efna­
minna fólk, eins og fyrr er getið.
Húsaskipan var í stórum dráttum
þannig: Í efri enda var inngangur og
voru tvær íbúðir á neðri hæðinni með
stofu, eldhúsi og smá geymslukompu
þar inn af. Úr ganginum var stigi upp
á loft en þar voru tvær íbúðir undir
súð. Í neðri enda hússins var ein íbúð.
Gengið var inn í hana á suðurhlið en
þar var stofa, eldhús og geymslu­
komp a. Engin upphitun var í húsinu
og því æði napurt stundum í þessum
vistar verum. Þakið var klætt með
bárujárni og var það orðið mjög lélegt
á þessum tíma. Lak inn um það þegar
sjór gekk yfir húsið í vondum veðrum.
Hús þetta var timburklætt að utan
og hélt klæðningin ekki vatni. Íbúa­
fjöldi hefur að jafnaði verið 30–35
manns, en fjölskyldur voru að koma
og fara. Við áttum heima í þessu húsi
frá 1937–1948. Ári seinna var húsið
rifið en það var látið víkja fyrir nýja
Rafveituhúsinu sem byggt var á sömu
lóð. Mig langar til að fara nokkr um
orðum um fólkið sem átti heima í
Höepfnershúsinu.
Garðar Hansen og fjölskylda
Fyrst nefni ég Garðar Hansen og Sig­
ríði konu hans. Garðar var stór og
myndarlegur maður. Hann vann þau
störf sem buðust hverju sinni. Síðar
meir vann Garðar við múrverk og
ýmsa byggingarvinnu hjá Sigurði Sig­
fússyni eftir að hann flutti á Krókinn
og hóf þar miklar byggingafram­
kvæmdir. Garðar vann í ein tvö ár
suður í Keflavík við að múra blokk
sem Sigurður Sigfússon byggði þar.
Garðar var á yngri árum talsvert fyrir­
ferðarmikill og óreglusamur. Þó held
ég að það hafi ekki haft mikil áhrif á
störf hans. Sigríður kona hans var ætt­
uð vestan úr Húnavatnssýslu, af
Vatns nesinu. Hún var fötluð á hendi,
hafði orðið fyrir slysi kornung. Hún
var að handleika riffilskot sem hún
fann úti á víðavangi. Fór hún að bora í
það með þeim afleiðingum að það
sprakk í höndum hennar. Hún missti
alla fingurna á annarri hendinni. Þessi
fötlun aftraði henni ekki frá því að
hugsa vel um heimilið. Var ætíð
myndar bragur á heimili þeirra.
Garðar og Sigríður áttu fimm börn.
Elstur var Steingrímur eða Steini
Garðars eins og hann var ætíð kall­
aður. Hann var stór og fílhraustur
þannig að við krakkarnir vorum hálf­
hrædd við hann. Aldrei man ég þó
eftir því að hann gerði okkur neitt.
Hann átti jafnan byssur og skaut
mikið af fugli og sel. Steini hefur alla
tíð átt heima á Sauðárkróki og stundað
þaðan sjómennsku. Honum hefur
búnast mjög vel.
Næstur honum í aldursröð er Friðrik
eða Frikki Garðars. Hann var fremur
hár vexti en tággrannur og mjög fylg­
in n sér og hraustur. Hann fluttist
korn ungur til Vestmannaeyja og gift­
ist þar. Stundaði hann framan af ævi
sjómennsku. Eftir Vestmannaeyja­
gosið flutti hann upp á fastalandið,
átti um tíma heima í Grindavík en fór
síðar til Hafnarfjarðar, rak þar verslun
um tíma en varð bráðkvaddur fyrir
10–15 árum.
132