Skagfirðingabók - 01.01.2011, Síða 158

SKAGFIRÐINGABÓK
það fyrir sið að sofna í kaffitímanum
frá klukkan tvö til hálf­þrjú á nótt­
unni. Átti ég þá að vekja hann. Svo var
það eina helgina að kappreiðar voru á
Vallabökkum og mikil hátíð. Ég fór
þangað með kunningjum mínum og
var að slugsa þar fram á sunnu­
dagsmorgun og því ekki beint vel
fyrir kallaður að fara að vinna á sunnu­
dagskvöldið. Því segi ég við Varða að
nú ætli ég að fá að sofna í kaffitíman­
um um nóttina. Þannig hagaði til að
það var stórt vinnuborð í bakaríinu. Á
miðju borðinu var umfangsmikið
franskbrauðsdeig og sátum við Varði
hvor sínum megin við það. Varði
samþykkti að ég mætti sofna. En ekki
vildi betur til en svo að við sofnuðum
báðir. Um sexleytið um morguninn er
barið allhressilega á útidyrahurðina.
Var þá dagvaktin mætt til vinnu. Við
vorum þá búnir að sofa frá því klukk­
an tvö um nóttina og áttum erfitt með
að hreyfa okkur því franskbrauðs­
deigið var búið að hefa sig yfir okkur.
Það var komið upp í háls á okkur,
niður um hálsmálið, í hárið, yfir hend­
ur og fingur og niður í skóna. Deigið
var orðið mjög súrt og slímkennt og
því erfitt að hreinsa það burt. Gárung­
arnir sögðu að við hefðum verið stál­
heppnir að kafna ekki í deiginu.
Guðjón var ekki par ánægður að koma
að okkur í þessu ástandi því allt sem
við höfðum lagað var orðið ofhefað og
ónýtt. Við vorum því heldur framlágir
þegar við fórum heim um morguninn.
Heimsókn á næturvaktina
Eitt sinn þetta sama sumar vorum við
sem jafnan á næturvakt. Milli klukk­
an eitt og tvö um nóttina er barið á
útidyrnar og eru þar fyrir utan Stefanó
Íslandi óperusöngvari og Eyþór Stef­
áns son tónskáld. Þeir eru talsvert við
skál, eru svangir og biðja um eitthvað
til að seðja hungur sitt. Þeir koma inn
og segir Varði við þá að þeir fái ekkert
að eta hér nema þeir syngi eitt lag
fyrir okkur. Það verður úr að þeir stilla
sér upp á mitt gólfið, kveða saman
eina Hólastemmu og gera það listavel.
Varði lét þá hafa eitt rúgbrauð sem var
nýkomið úr ofninum og með það fóru
þeir. Þetta var eftirminnilegt og
skemmtilegt og gleymist ekki.
Bræðurnir Helgi og Siggi í Salnum
Á Króknum voru bræður tveir sem
hétu Sigurður og Helgi Guð­
mundssynir. Þeir voru sjómenn, ætíð
kallaðir Helgi og Siggi í Salnum. Þeir
áttu heima í sal af skipinu Víkingi,
sem strandaði rétt við Sauðárkrók á
gamlársdag 1899. Áttu þeir heima í
þessum vistarverum í tugi ára. Þeir
byggðu við salinn skúr sem þeir
geymdu í veiðarfæri. Í stýrishúsinu
svaf öll fjölskyldan og þar var einnig
eldað.
Helgi var mjög veðurglöggur maður
og þegar mannskaðaveðrið mikla gekk
yfir 14. desember 1935 harðbannaði
hann Sigga bróður sínum að róa. Í
Sögu Sauðárkróks III, bls. 80, segir
Hólmar Magnússon svo frá:
Kvöldið fyrir þennan eftirminnilega
dag (þ.e. 14. desember) vorum við
mættir til beitingar í skúr Sigga í
Saln um (Sigurðar Guðmundssonar).
Hann var formaður á Blíðfara, trillu­
bát, sem í daglegu tali var kallaður
Bjarnagrænn, kenndur við Bjarna
158