Alþýðublaðið - 24.12.1943, Side 29

Jólablað AlþýÖublaðsins 29
s
s
s
s
i
s
N
s
s
S
s
s
s
s
s
s
\
s
s
s
s
s
s
V
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
i
V
b
s
s
s
$
b
*
*
s
s
s
s
s
s
s
*
s
s
S
s
S
s
s
s
s
s
s
$
s
s
s

Helgi Sæmundsson
Til móður minnar
Hrjósturströndin taldist harðbýl löngum.
Hafið duldi feigð og björg í senn.
En fremd og sæmd sér gátu í störfum ströngum
stórlátar konur, hraustir afreksmenn.
Til eru peir, sem kjósa í kjörum þröngum.
kóngsíki dáða og starfs að hljóta enn.
Af leiti dagsins lítur þú til baka,
í Ijúfum draumi gistir forna slóð.
Ennþá munu minningarnar vaka
í muna þér og vermast helgri glóð.
Þær sýnir hljóta fanginn hugann taka,
sem hópa$t fram á sviðið, móðir góð.
Þú lítur ótal sýnir sagnafróðar, s
þótt sumar kunni að minna á harm og þraut,
sem birtust þér á foldu gadds og glóðar
í gæfuleit á hálli ævibraut, ‘ '■%
og sérð % reynsluspegil þeirrar þjóðar.
sem þetta land um aldir byggja hlaui
I ...
Manstu, þegar sólin skein á sæinn
um sumardag, og gróður prýddi svörð,
veitti yl og Ijós í litla bæinn,
leysti úr dróma vetrar Móður Jörð?
Lézt þú á slíkum stundum blíðan blæinn
bera til himna varma þákkargjörð?
Manstu þig líta ferleik hafsins hranna,
sem hrundu að klettum marga næturstund,
elskhuga vita meðal fiskimanna
á miðum úti, þegar lukust sund?
Veittist þá drottning erfiðleika og anna
örðugt að festa hvíldarþurfi blund?
Ég geymi í minni glaða bernskudaga,
en get ei munað þeirra frost né él,
því forðum gerðist hugljúf sólskinssaga,
er saklaus drengur lék að öðuskel.
Jafnan verður bjart um Baldurshaga.
Á barnsins vísu ann ég Háamel.
Er lítill drengur heima draumsins gisti,
þá dagur feigur rann í svalan mar,
mamma léttum kossi soninn kyssti,
kærleikshönd að fölum vanga bar.
Vf hann í raunum leiksins móðinn missti,
il mömmu sinnar jafnan leitað var.
Ég man, er fullgert var mitt fyrsta kvæði,
ég flutti mömmu það í eldhúsreyk.
En snáðann raunar skorti skáldafræði.
Skapandi snilli óðarsmiðinn sveik.
Að kvæðislokum mæðgin brostu bæði.
Það bar mér vitni um þökk og feginleik.
Árin liðu. Skilja leiðir hlutu.
Löngum hefur skipzt á sæld og tál.
En flestum verður þeim, sem brýrnar brutu
\ að baki sér, að vernda leyndarmál.
Þeir, sem mildrar móðurástar nutu,
nunu vermast þákkarkennd í sál.
í muna þínum minningarnar váka,
og minning hver er vörm og reynslufrpð.
Fagrar sýnir fanginn hugann taka.
Farinn vegur líkist rósaslóð.
Af leiti dagsins lítur þú til baka.
XJm leiksvið starfans skyggnist, móðir góð.

S
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
s
$
s
s
s
5
s
s
s
s
S
s
S
s
s
s
s
s
*
I
!
s
*
s
s
s
s
s
s
s
s
s
S
s
I
s
s;
i
i