Morgunblaðið - 21.03.1974, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, FIMMTUDAGUR 21. MARZ 1974
15
Hinn kunni útvarpsmaður
Örn Petersen heimsótti
Kaupmannahöfn ekki
alls fyrir löngu í
því skyni að kynna
sér stjórn dægurlaga-
þátt hjá danska
útvarpinu.
Á meðan Örn dvaldi
í Kaupmannahöfn komu
bandarísku systkinin
Carpenters til
borgarinnar og átti
hann þá viðtal við þau,
systkinin sem hér fer
á eftir, örlítið stytt
Örn Petersen ræðlr vlð Carpenters
mjög vel með Elton John, en fleiri
eru þeir vart.
Ilvað með Phi 1 Spector?
R: (stuna) Phil Spector var að
minum dómi snillingur, hann
gerði margt gott með hljómsveit-
um eins og Ronettes, Christals
o.fl. á sinum tíma, en það, sem
hann gerði við albúm Bítl-
anna „Let it be“ var hrein-
asta hörmung. Sú plata var
stökk niður á við frá fyrri
plötu þeirra „Abbey Road“,
sem George Martin stjórnaði upp-
töku á, það mátti bara heyra, að
hann vantaði. Ég veit, að margir
eru annarrar skoðunar, en það
var einmitt við upptöku albúms-
ins „Let it be“, að Bítlarnir fóru
að missa áhugann á samstarfinu.
RICHARD Carpenter hámar i sig
stóran skammt af ís með súkku-
laðisósu og lítur ekki upp, þegar
ég geng inn í svítu hans í
Hotel Roya í Kaupmanna-höfn.
Fast við hlið Richards situr
ung stúlka, sem mun vera unn-
usta hans, en öllu lengra frá situr
systir hans Karen, sæt og kyn-
þokkafull stúlka. Mér er boðið
upp á bjór, og ég fæ mér sæti og
kveiki á segulbandinu — allt
klárt...
Hvenær komuð þið fyrst fram
opinberlega?
(Richard er ekki búinn með ís-
inn sinn, þannig að Karen verður
fyrir svörum). — Við byrjuðum
árið 1965 og þá sem tríó ásamt
bassaleikaranum Wes Jacobs, síð-
ar breýttum við tríóinu í sex
manna hljómsveit með nafninu
Spectrum, en það gekk eiginlega
ekkert fyrr en við komumst á
samning hjá Herb Alpert 1969, og
þá bara tvö.
Nú leikur þú á trommur, — er
það ekki dálftið óvenjulegt af
stúlku að vera?
K: Nei, það eru margar stúlkur,
sem spila á trommur, og það með
góðum árangri t.d. trommuleikar-
inn i hljómsveitinni Fanny, sem
er betri en margur karlkyns-
trommarinn.
Hvernig fékkst þú áhuga á
trommuleik?
K: Eg hef verið hrifin af
trommum frá því að ég man eftir
mér, byrjaði t.d. tiu ára sem
trommuleikari í skólahljómsveit-
inhi heima í Downey og mfnir
uppáhalds tónlistarmenn eru allir
trommuleikarar, eins og t.d.
Buddy Rich og Joe Morello.
Ertu rauðsokka?
K: (hlær) Já, það er víst eitt-
hvað rauðsokkueðli i öllu kven-
fólki.
Nú er Richard búinn með isinn
sinn og hallar sér makindalega
aftur í sófanum.
Nú eruð þið búin að vera f
bransanum í tæp tfu ár, og ýmis-
legt hefur breytzt á þessum tíma í
popp-tónlistinni, — hvert er álit
þitt á þessari þróun?
R: Þegar The Beatles komu
fyrst fram á sjónarsviðið var
popptónlistin í mikilli lægð, eða
afturför — innihaldslaust rokk
var þá helzt ríkjandi, en þó að
The Beatles væru ekki menntaðir
tónlistarmenn komu þeir með
eitthvað nýtt og stórkostlegt. Tón-
list þeirra opnaði dyrnar fyrir
öðrum tónlistarmönnum, sem
annars hefðu ekki þorað að
breyta til. Tónlist þeirra hafði það
sterkt aðdráttarafl, að fólk, sem
venjulega hlustaði ekki á popp-
tónlist.fór að hlusta, nægir þar að
nefna hið klassíska meistaraverk
þeirra Sgt. Pepper. Tónlist þeirra
var hrein bylting í Bretlandi eins
og tónlist Beach Boys var bylting
fyrir vestan — þeir voru sömu-
leiðis ómenntaðir tónlistarmenn,
með nýja tónlist, sem hafði áhrif
á hljómsveitir eins og Mamas &
Papas.Loving Spoonful o.fl.
(Ég er ekki ánægður með þetta
svarog reyni aftur).
En nú hefur popp-tónl istin tek-
ið miklum breytingum á þessum
tfu árum, tæknin spilar æ stærra
hlutverk f tónlistinni, er þetta
rétt þróun?
R: Nei alls ekki, það er þörf
nýrrar byltingar.
Og Karen bætir við. Margir tón-
listarmenn i dag virðast leggja á
það mesta áherzlu að klæðast sem
afkáralegast, mála sig sem villi-
menn (þó svo að þeir reyni að
líkjast kvenmanni sem mest),
skreyta sig með glingri og þess
háttar og afbaka í þokkabót göm-
ul lög á hryllilegan hátt.
Er leikhúsrokkið þá ekki bylt-
ing?
R: Nei það er hrein stöðnun, að
vísu byrjaði David Bowie vel,
hann gerði margt ágætt til að
byrja með, t.d. plötuna „Space
Oddity", en hann þróast ekki eins
og Bítlarnir, hann er staðnaður
núna.
Og Karen æsir sig upp, — og
sjáðu, hvað hann hefur gert, f
Bandaríkjunum höfum við hljóm-
sveit, er heitir New York Dolls,
þeir spila eins og hreinir byrjend-
ur, en hafa náð frægð eingöngu
vegna ógeðslegs klæðaburðar
sins, (ef klæði má kalla).
Hvað með Elton John?
K: Jú, hann kryddar hljómleika
sína gjarnan með smá sýningum,
en hann býður þó upp á miklu
betri tónlist.
R: Já, miklu betri. — Sjáðu til,
Bítlarnir komu þessu af stað, þ.e.
góðri popp-tónlist og f fótspor
þeirra fetuðu margar góðar
hljómsveitir, og þetta þróaðist
ágætlega á árunum 1963—’69. En
eftir þetta hefur ekkert merkilegt
gerzt. Sjáðu þekktustu hljóm-
sveitir okkarl dag. Eru þær ekki
flestar að afbaka tónlistina frá
árunum 1956—'65?
En nú er önnur hlið albúms
ykkur Now and Then nærri ein-
göngu gamlir slagarar?
R: Já, en ég er heldur ekkert að
leyna því, að þetta séu gamlir
slagarar.
Leggur þú mikla áherzlu á, að
tónlistarmenn séu menntaðir?
R: Já, í dag er það skilyrði, en
ég efast um, að menntaðir tónlist-
armenn eins og t.d. í hljómsveit-
inni Chicago hefðu náð langt á
árunum 1960 — 1965. En í dag er
það skilyrði, þá er von til þess, að
hægt verði að koma i veg fyrir, að
menn geti vaðið upp með hvaða
garg sem er.
Hvernig tekur þú gagnrýni
þeirra tónlistargagnrýnenda, sem
sætta sig ekki við tónfist ykkar?
R: É& hef eiginlega ekki hugsað
út í það, hvort ég sætti mig við
hana eða ekki, ég er jú ekki að
semja tónlist fyrir þá eina. Maður
getur aldrei gert (Slum til hæfis,
aðalatriðið er að vera ánægður
með það, sem maður er að gera,
og að það gleðji aðra. Við vitum
þetta, annars værum við ekki bú-
in að selja tuttugu og fimm
milljón plötur í dag. Þessir ná-
ungar, sem eru að gagnrýna tón-
list okkar, eru í flestum tilvikum
rokkarar, en við spilum ekki
rokk, ekki einu sinni „soft-rokk“,
við erum á ,,easy-listening“ (þæg-
indatónlistar) línunni. Fólkið,
sem kaupir plötur okkar og kem-
ur á tónleika okkar er á öllum
aldri, og við leggjum ekki áherzlu
á neinn sérstakan aldursf lokk.
K: Jú, aldursflokkinn 10—80
ára.
R: Það er annars merkilegt með
þessa blaðamenn, hvað þeir geta
gert mikið úr engu. Síðast, er ég
vissi, var Karen gift Alan Os-
mond, ég held að þau hafi hitzt
þrisvar eða svo.
Og til að fá þetta alveg á hreint
bætir Karen við, við erum bara
góðir vinir.
Richard, ef þú lítur yfir farinn
veg, hvaða atburður er þér þá
minnisstæðastur á ferli ykkar?
R: Ja, þeir eru tveir, sem við
eigum velgengni okkar að fagna,
annars vegar þegar við vorum
kynnt fyrir Herb Alpert, og hins
vegar þegar við vorum kynnt fyr-
ir laginu „Close to you“, sem varð
okkar fyrsta „hit-lag“. Ég held, að
það hafi verið sex vikur samfleytt
f fyrsta sæti heima. Einnig fannst
mér gaman að vinna að fjórða
albúmi okkar „A song for you“,
sem mér persónulega finnst vera
bezta albúm okkar.
Nú sérð þú um útsetningar og
stjórnun upptöku allra platna
ykkar, og hefur góða tónlistar-
menntun. Er mikið um góða upp-
tökustjórnendur í dag?
R: Jú þeir eru nokkrir, og þetta
eru mikilvægir menn, sem gegna
stóru hlutverki í popp-tónlistinni,
sjáum t.d. George Martin, hvað
hefðu Bítlarnir orðið án hans,
hann var í raun og veru fimmti
Bitillinn. í dag eigum við marga
góða upptökustjórnendur, menn
eins og Richard Perry, James W.
og Gus Dudgeon, sem vinnur
Er eftirr að finna efni f lög
ykkar?
R: Já mjög svo. Það tekur yfir-
leitt meir en ár að safna þessu
saman, því að ég er mjög svo
gagnrýninn á tónlist og spilar þar
margt inn f, t.d. verða textarnir að
samlagast rödd Karenar bæði í
hljóm og orðum.
Semjið þið ekkert sjálf?
R: Jú, ég samdi „Top of the
world“ og „Yesterday once
more“, en ég hef varla tima til
þess. Við erum að hljómleika-
ferðalögum niu mánuði ársins og
hina þrjá erum við svo í upptök-
um.
(Rúmsins vegna verðum við að
sleppa hér allstórum hluta af við-
talinu — innsk. Slagsiðan).
Hver er þfn uppáhaldstónlist
Richard?
R: Eg hlusta á alla tónlist, jazz,
popp, rokk, blues — þó fer það
mikið eftir aðstæðum og ástandi.
Attu einhverjar uppáhalds-
hljómsveitir?
R: Já, Chicago finnst mér frá-
bærir og eins og Bítlarnir, — það
er ennþá mikill kraftur í þeim og
gaman væri að sjá þá leika saman
á ný. Af öðrum tónlistarmönnum
gæti ég svo nefnt David Gates,
Paul Simon, Elton John, Beach
Boys og enska hljómsveit, sem ég
heyrði nýlega í, Hún heitir 10 c.c.,
— þar eru góðir tónlistarmenn á
ferð.
Og nú þarf Richard Carpenter
að fara í bað og skipta um föt og
vill að sjálfsögðu helzt fá að gera
það án áhorfenda, svo að mér er
ekki til setunnar boðið. Á leiðinni
út spyr ég Richard, hvort hann
geti ekki hugsað sér við að kíkja
við á íslandi einhvern tima. Hann
svarar, að ég verði að eiga um það
við umboðsmanninn, og þar með
er hann horfinn inn í baðherberg-
ið.
Ö. P
Hljóm-
leikarnir
Eins og lesendum Slagsíð-
unnar er kunnugt, var efnt
til heljarmikilla hljóm-
leika í Háskólabíói sl.
þriðjudagskvöld. Þessi
mynd af trommuleikurum
Hljóma, þeim Rafni Har
aldssyni og Engilbert Jen-
sen, er til að minna menn
á, að nánar verður sagt frá
hljómleikunum í opnu á
sunnudaginn n.k. Ljós-
mynd: Markús.