Morgunblaðið - 16.11.1976, Blaðsíða 30

30
MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 1976
Dregið í happdrætti
S j álf stæðisf lokksins
DREGIÐ var hjá borgarfóg«ta í happdrætti Sjálfstæöisflokksins s.l.
laugardag.
Upp komu eftirtalin vinningsnúmer:
Nr. 33616 Austin Allegro fólksbifreið
Nr. 58863 Úrvalsferð fyrir 2 til íbíza
Nr. 31954 Kenwood hljómflutningstæki
Nr. 50216 Sanyo útvarps- og kassettutæki
Nr. 6964 Sanyo útvarps-og kasettutæki
Nr. 53222 Sanyo útvarps-og kassettutæki
Nr. 68447 Sanyo útvarps- og kassettutæki
Nr. 15745 Sanyo útvarps- og kassettutæki
Eigendur ofantaldra vinningsmiða framvisi þeim í skrifstofu Sjálf-
stæðisflokksins, Valhöll, Bolholti 7, Reykjavík.
Sjálfstæðisflokkurinn þakkar öllum þeim fjölmörgu, sem þátt tóku i
stuðningi við flokkinn með kaupum á happdrættismiðum.
(Fréttatilkynning)
— Úthlutun
Framhald af bls. 36
sagði að lóðaúthlutanir yrði að
miða við að leysa vanda smáiðn-
fyrirtækja sem annarra. Björgvin
sagði að viðbótarlóðaúthlutun
Iðngarða h.f. væri gerð til að
hygla máttarstólpum Sjálfstæðis-
flokksins f Reykjavík. Markús
örn Antonsson (S) sagði að mjög
mikilvægt væri í þessu máli að
lita yfir sögu Iðngarða. Hún
sannaði að Iðngarðar h.f. hefðu
beitt ýtrustu hagkvæmni við
byggingu húsanna. Frágangur og
uppbygging væri nú til fyrir-
myndar. Hann sagði að borgar-
yfirvöldum bæri skylda til að taka
tillit til stækkunaróska iðnfyrir-
tækja við lóðaúthlutanir. Bent
hefði verið á að núverandi lóðir
væru ekki fullnýttar. Augljóst
væri að landsvæði það sem ekki
er nýtt undir hús nú er ætlað
fyrir 3ja hæða forhús. Þau eru
mjög óhentug enda sýnir það sig
best að iðnfyrirtæki óska helst
eftir að reisa einnar hæðar hús.
Markús örn sagði að af máli
borgarfulltrúa minnihlutans
mætti halda að nú myndu Iðn-
garðar hefja senn þarna mikið
lóða- og húsabrask. En menn yrðu
nú að hugsa svolítið lengra. Hann
sagði að miklar lfkur væru á að
nokkuð stór hluti starfsfólks í
Skeifunni byggi f ibúðarhverfum
umhverfis iðnaðarhverfið. Ef
fyrirtækin stækka nú við sig
þarna er miklu heppilegra að
halda því sérþjálfaða starfsfólki
sem þarna væri á staðnum heldur
en að neyðast til að flytja burtu
og eiga á hættu að missa þetta
sérþjálfaða starfsfólk. Kristján
Benediktsson sagði að sér væri
ekki kunnugt um að neitt annað
fyrirtæki en Völundur þyrfti
aukið rými nú. Sjálfsagt væri að
greiða úr því en Kristján sagðist
jafnframt lýsa furðu sinni á með-
ferð málsins. Siðan var gengið til
atkvæða. Tillaga Björgvins
Guðmundssonar um að borgar-
sjóður byggi iðnaðarhúsnæði var
felld með níu atkvæðum gegn
fjórum, borgarfulltrúar Fram-
sóknarflokksins sátu hjá og
Kristján Benediktsson gerði grein
fyrir atkvæðum þeirra og sagðist
ekki telja timabært að borgin
legði í þessa byggingu meðan ekki
væri fyrir hendi nægilegt fé til að
ljúka ýmsu öðru sem brýnt væri.
Tillaga um að lóðin verði auglýst
var felld með átta atkvæðum gegn
sjö. Á sama veg féll atkvæða-
greiðsla um fundargerð borgar-
ráðs frá 2. nóv.
— Heilsugæzlu
stöð
Framhald af bls. 37
heimilislæknaþjónustu varðaði.
Ennfremur töldu borgarfulltrúar
að ef sama ástand ríkti einhvers
staðar úti á landsbyggðinni myndi
heyrast hljóð úr horni frá þing-
mönnum kjördæmisins. Þetta
ásamt fleiru kom t.d. fram í máli
Alfreðs Þorsteinssonar sem og
annarra borgarfulltrúa er stigu í
ræðustól og lýstu stuðningi sinum
við tillöguna. Sumir borgarfull-
trúar töldu jafnvel að þingmenn
Reykjavfkur gættu ekki ætíð
hagsmuna hennar sem skyldi.
Tillagan var síðan samþykkt
með 15 samhljóða atkvæðum. En
hún hljóðaði á þessa leið: Borgar-
stjórn getur ekki unað þv(, að nú
þegar húsnæði fyrstu heilsu-
gæslustöðvarinnar I borginni er
loks tilbúið, skuli ekki vera hægt
að opna stöðina, vegna þess að
heimild hefur ekki fengizt til þess
að ráða lækna og hjúkrunarfræð-
inga eins og lög um heilbrigðas-
þjónustu gera ráð fyrir. Borgar-
stjórn skorar því á heilbragðis-
málaráðherra að beita sér fyrir
því án tafar að heimilt verði að
ráða lækna og hjúkrunarfræðinga
að heilsugæslustöðinni í Arbæ.
Jafnframt skorar borgarstjórnin
á alþingi að veita fé á fjárlögum
til þess að mannastöður við þær
heilsugæslustöðvar í borginni
sem áformað er að taki til starfa
nú fyrir áramót og á næsta ári.
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Þér segið, að menn geti öðlazt vissu um eilfft líf, en í
Jobsbók 24,22 er talað um þá, sem eru farnir að örvænta
um Iffið. Utskýrið þetta.
Job er að sjálfsögðu að tala um lífið hér. Hann er
alls ekki að ræða þarna um eilífa lífið. Samt getum
við mikið lært af þessum orðum. Ef enginn maður
getur öðlazt vissu um lífið hér, þá ættum við ekki að
binda hug okkar og hjarta við þá hluti, sem eru á
þessari jörð. Jesús sagði: „Safnið yður ekki fjársjóð-
um á jörðu.“ Og Páll postuli talaði um, að föðurland
okkar væri á himnum. Lífið getur gengið okkur úr
greipum á andartaki.
Annað getum við líka lært af þessum orðum, og
það er að nota tímann sem bezt, meðan lífið varir.
Biblían segir, að við eigum að fara á fætur og vinna.
Nóttin getur skollið á. Biblían hvetur okkur til að
nota hverja stundina.
En um eilífa lífið segir Biblían í 1. Jóh. bréfi 5,13:
„Þetta hef ég skrifað yður, til þess að þér vitið, að
þér hafið eilíft líf, yður sem trúið á nafn Guðs
sonar.“ í allri Biblíunni er það boðað, að þér getið
öðlazt fullvissu um hið eilífa heimili yðar.
James S. Cusack.
Islendingar
drekka í einrúmi
— segir forstödumadur endurhæfingar-
stödvar alkóhólista í New York
EINN af meginkvillum nútfma-
þjóðfélags er ofdrykkja eða
alkóhólismi, sem er alþjóðlega
orðið yfir þennan sjúkdom. Á
tslandi er vandamðlið alltaf að
færast f aukana og aldur þeirra
er neyta áfengis orðinn lægri
en nokkru sinni fyrr. I Banda-
rfkjunum er alkóhólismi á skrá
yfir þriðju algengustu dánaror-
sök þar. Frakklakd á þó heims-
met, en þar er mest drykkjan,
þótt afleiðingarnar og vanda-
málin séu ef til vill af öðrum
toga spunnin en t.d. á tslandi.
Hér á landi er nú staddur
bandariskur maður að nafni
James S. Cusack ásamt konu
sinni Sue, en þau hjón véita
forstöðu endurhæfingarstöð
fyrir alkóhólista f New York,
sem ber nafnið Villa Veritas.
Cusack er hér í boði samtaka
Islendinga, sem dvalið hafa
vestanhafs til meðferðar, bæði
á Freeport-sjúkrahúsinu í New
York og svo endurhæfingarstöð
Cusack-hjónanna.
„Villa Veritas er rekin í sam-
ráði við ýmis stórfyrirtæki í
New York, sem senda þangað
starfsmenn sína til endurhæf-
ingar. Við viljum ekki kalla þá
sjúklinga, þó svo að alkóhólismi
sé sjúkdómur og ekkert annað,
heldur köllum við þá gesti. Það
eru líklega rúm tvö ár sfðan við
tókum á móti fyrstu Islending-
unum til meðferðar," sagði
Cusack í stuttu samtali við
Morgunblaðið.
„Alls tel ég að um fimmtíu og
sex íslendingar hafi komið til
meðferðar á Freeport og síðan
til okkar á Veritas. Núna eru
sex manns þar. Dvalartiminn er
stytztur tvær vikur og lengstur
einn mánuður. Eftir meðferð
hjá okkur hvetjum við fólk ein-
dregið til að ganga í AA-
samtökin. Endurhæfingu
byggjum við á grundvelli AA-
samtakanna, það eru hin tólf
sitg alkóhólismans. Mér virðist
vandamál alkóhólismans hér i
tslandi álfka gffurlegt og í
B:ndaríkjunum.
Endurhæfingin á Villa
Veritas er aðallega í því fólgin
að gera fólki Ijóst hvað alkóhól-
ismi er og að það sé sjúkdómur,
sem til dæmis alveg eins og
sykursýki er hægt að lækna. En
til þess að hægt sé að lækna
alkóhólisma verður fólk að gera
sér grein fyrir því, að það þjáist
af honum. Það er mergurinn
málsins,“ sagði Cusack. „Sjálfs-
blekking er ein aðalorsökin.
Fólk vill ekki trúa því, að það
sé alkóhólistar. Það bendir á
drykkjumanninn á götunni og
segir: Hann er fyllibytta, sem
er búinn að missa allt út úr
höndunum á sér. Kannski er
þinn nánasti samstarfsmaður
alkóhólisti, án þess að þú hafir
hugmynd um það,“ hélt Cusack
áfram. „Það fólk, sem við höf-
um haft til meðferðar, er ekki
eignalausi drykkjumaðurinn á
götunni, heldur oft fólk f góð-
um stöðum, sem hvorki hefur
misst eignir sínar né fjölskyld-
ur. Það er miðstéttin í Banda-
ríkjunum og líklega svipuð
stétt manna hér á landi. Þetta
fólk kemur til meðferðar sjálf-
viljugt, að sjálfsögðu. En fæst
af því veit hve djúpt vandamál-
ið ristir eða þorir nokkurn tíma
í byrjun að viðurkenna að það
sé alkóhólistar sjálft.
Á Freeport-sjúkrahúsinu
ganga alkóhólistar undir lækn-
ismeðferð og lyfjakúr. Það eru
yfirleitt tiu dagar, sem sjúkl-
ingar dvelja á Freeport. Þegar
til okkar kemur eru þeir ekki á
neinum lyfjum og okkar hlut-
verker andlega hlið málsins og
ef til vill sú veigamesta. Það er
uppbygging mannsins á nýjan
leik. Alkóhólistinn verður að
læra að lifa með fortiðinni. Það
er tilgangslaust að reyna að
gleyma gærdeginum. Alíka til-
gangslaust og að ásaka sjálfan
sig fyrir það, sem liðið er. Alkó-
hólistinn verður að læra að lifa
án víns og horfast f augu við
sjálfan sig, lífið og vandamálin
án drykkju. Okkar aðferð á
Veritas er ekki fólgin í þvi að
setja blátt bann við áfengi og
segja: Nú drekkur þú aldrei
framar, vinur. Heldur setjum
við markið fyrir einn dag f
einu. Einbeitum okkur að tutt-
ugu og fjórum klukkustundum
án áfehgis. Að láta hverjum
degi nægja sín þjáning er ein-
faldasta lausnin.
„Eins og ég sagði áðan,“ held-
ur Cusack áfram, „þá verður
alkóhólisti eingöngu læknaður
af sjúkdóminum, geri hann sér
sjálfur grein fyrir honum. Á
Veritas höldum við fundi dag-
lega, sýnum kvikmyndir um
áhrif og afleiðingar alkóhól-
isma og höldum fyrirlestra.
Alkóhólistinn verður að skilja
það, að hann hefur ekki drukk-
ið vegna vandamála sinna held-
ur hafa vandamál hans orðið til
vegna drykkju hans. Við viljum
ekki tala um orsakir alkóhól-
ismans, þvi þær skapar alkóhól-
istinn sjálfur. Auðvitað er það
alkunna, að menn drekka af
ýmsum ástæðum. Ein sú
stærsta er ef til vill minni-
máttarkennd, en hún getur líka
verið notuð sem afsökun. Eitt
glas til að öðlast sjálfstraust og
vera samkvæmishæfur. Allir
þekkja þessar afsakanir, nema
kannski alkóhólistinn sjálfur.
Alla vega vill hann ekki kann-
ast við það hjá sjálfum sér.
Islendingar þeir, sem komið
hafa til meðferðar hjá okkur,
hafa mér virzt samhentir, stolt-
ir og fljótari að komast yfir þá
tilfinningu að þeir þurfi að
skammast sín eða finnast þeir
niðurlægðir vegna sjúkdómsins
heldur en til dæmis Banda-
ríkjamenn. Möguleikar þeirra
til að komast yfir alkóhólism-
ann eru jafnvel meiri heldur en
Bandaríkjamanna finnst mér á
því, hve óhikað þeir tala um
vandamálið, hversu opinskáir
þeir eru og óþvingaðir við að
þiggja hjálp frá öðrum. En ég
vil taka það fram,“ sagði
Cusack ennfremur, „að þeir
meðhöndla alkóhólismann sem
slfkan eftir meðferð en ekki
áður. Því að af öllu virðist mér,
að íslendingar drekki mikið í
einrúmi, þar eð „vínmenning"
virðist öll önnur hér en víðast
hvar erlendis þar sem fólk
drekkur með kunningjum á
krám eða börum.“
Aðspurður um hvað margir
Islendingar hefðu „fallið" eftir
meðferð á Freeport og Veritas,
svaraði Cusack þvi til, að álitið
væri, að um tuttugu prósent
féllu. Cusack taldi, að ein
ástæða fyrir því væri óþolin-
mæði tslendinga. Þeim fyndust
þeir nýjir menn eftir meðferð
vestanhafs og héldu sig tilbúna
til að takast á við vandann
strax, það er að horfast f augu
við lífið á nýjan og breyttan
hátt. „En allt tekur sinn tíma,“
sagði hann, „og alveg eins og
sjúklingar, sem koma af sjúkra-
húsi, verða alkóhólistar líka að
fara varlega. Mér sýnist á öllu
að tslendingar geri sér fulla
grein fyrir vandamálum
alkóhólismans og sýni þeim
málum mikinn áhuga, sem er
jákvæðasta vopnið í þessari
baráttu. Islendingar virðast
mér mjög einlægir og svo lengi
sem fólk getur talað opinskátt
um vandamálið, gert sér grein
fyrir áhrifum þess og afleiðing-
um og meðhöndlað það, þá er
stór sigur unninn," sagði James
S. Cusack að lokum.
Þess má geta að næstk. laug-
ardag, 20. nóvember, verður op-
inn AA-fundur í Austurbæjar-
bíói kl. 2 siðdegis. Þar verður
James S. Cusack ‘ gestur.
Alanon-samtökin kynna starf-
semi sfna, en þau eru samtök
aðstandenda alkóhólista. Einn-
ig munu nokkrir AA-félagar
ræða efni fundarins: Hvað gera
AA-samtökin fyrir mig?.
— H.Þ.