Morgunblaðið - 16.11.1976, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 16. NÓVEMBER 1976
39
Olafur Ingimunds-
son—Minning
Fæddur 9. ágúst 1885.
Dáinn 15. október 1976.
Góður og gegn Meðallendingur
er genginn, Ólafur Ingimundsson
frá Langholti og sfðar Nýjabæ.
Hann lést I Landakotsspítala
föstudaginn 15. október. Fæddur
var hann á Eystri-Lyngum í
Meðallandi, nú eyðijörð, 9. ágúst
1885 og hefur þvi orðið rúmlega
91 árs. Foreldrar hans voru hjón-
in Ingimundur Ólafsson (Sveins-
sonar á Staðarholti, Ingimunds-
sonar; sú ætt var komin I Meðal-
land frá Nesi I Skaftártungu, og I
henrji voru ýmsir þrifabændur,
hagleiks- og listamenn svo sem
Sveinn Ólafsson, bróðir Ingi-
mundar á Langholti, og Jóhannes
Kjarval) og Vilborg Sverrisdóttir,
þess er bjó á Grfmsstöðum,
Bjarnasonar. (Móðir Sverris var
Vilborg, systir Eirfks Sverris-
sonar sýslumanns I Kollabæ). Var
Ólafur þvf af Sverrissensættinni,
er var fjölmenn og landskunn og í
hefur verið margt ágætra manna
— og Ólafur enginn ættleri. Hann
erfði höfuðeinkenni þeirra ætt-
menna, sem næst honum stóðu:
skyldurækni, dugnað og trygg-
lyndi.
Frá Eystri-Lyngum fluttist
hann barn að aldri með foreldrum
sfnum og yngri bróður, Ingi-
mundi, og afa og ömmu að Lang-
holti skömmu fyrir 1890. Hefur
sfðan ekki verið byggð á Eystri-
Lyngum. A þvf nýja heimkynni
misstu þeir ungu bræður móður
sína fljótt. en Ingimundur, faðir
þeirra, kvæntist f annað sinn
Jóhönnu Halldórsdóttur, duglegri
konu og umhyggjusamri, sem
gekk þeim í móðurstað. —
Blómgaðist bú þeirra vel á Lang-
holti enda að þvf unnið með miklu
atfylgi og vandvirkni að þvf er
umhirðu snerti. Að koma í hlöðu
til Ingimundar á Langholti gat
verkað á mann eins og í „stáss-
stofu“ væri komið, og heyhripin,
sem hann hafði látið f, hefðu vel
getað sómt sér á þjóðminjasafni.
Fénaðurinn, einkum ungviði, var
sérstaklega vel fóðraður og hey-
birgðir jafnan miklar. Ekki dró
faðir Ingimundar úr fylginu við
búskapinn þótt blindur væri.
Hann lifði þar fram til ársins
1909, og Guðrún kona hans lést
þar um aldamótin.
Þau Langholtshjón, Ingimund-
ur og Jóhanna, eignuðust eina
dóttur barna, Vilborgu, efnilega
stúlku en misstu hana um það bil
uppkomna. Var það þeim og
heimilinu tilfinnanlegur missir.
Svo kom að þvf að Langholts-
heimilið dreifðist. Ólafur kvænt-
ist frændkonu sinni, Árbjörgu
Árnadóttur frá Kerlingardal, og
fór að búa sér, fyrst í hús-
mennsku að Langholti og fluttist
sfðan að Nýjabæ. Ingimundur
bróðir hans kvæntist og fór að
búa sér. Ingimundur á Langholti
hélt áfram búskap til æviloka
1925. Jóhanna kona hans lifði
lengur og fór til Ólafs, stjúpsonar
síns, að Nýjabæ og fylgdist svo
með fjölskyldu hans til Reykja-
víkur og dvaldi hjá henni til
dauðadags, en var svo flutt til
greftrunar hjá manni sfnum og
nánustu ættmennum.
í Nýjabæ bjó Ólafur góðu búi
og gekk vel um, bætti jörð sína og
húsaði æði vel að þeirrar tíðar
hætti, átti myndarlega konu og
var heimila þeirra skemmtilegt.
Naut líka öruggrar aðstoðar hálf-
systkina húsfreyjunnar.
Ólafur lifði tvenna tímana. Er
hann var í föðurgarði gekk hann
oft til útvers til Suðurnesja með
pokann sinn á bakinu, óð óbrúuð
vötnin á leiðinni. Mun hann þá
hafa reynst öðrum nokkuð erfið-
ur samferðamaður, vildi halda
áfram svo að sumum veittist erfitt
nokkuð að fylgja honum, en hann
þrekmikill og mörgum þolnari.
En öllu kappinu var samfara létt-
lyndi og glaðværð, og því vel tek-
ið. Og er hann var sjómaður í
Grindavík og bera þurfti byrðar
þangað að og frá Keflavík, var
hann ekki ánægður með annað en
skila þyngstu byrðunum (eftir
sögn skilrfkra manna), — svo
mikið var kappið.
Ég á margar minningar um
Ólaf, þó ekki sé nema göngurnar í
eldhraunin. Eru þær allar á eina
lund: kappsemi, þrek, glaðværð
og trygglyndi. Heyrt hef ég og að
hann hafi notið álits og trausts
hjá þeim, sem hann vann hjá, og
er slfkt að vonum.
Til Reykjavíkur fór hann 1935.
Þau Ólafur og Árbjörg hafa
eignast einn son barna, Ingi-
mund, sem stundaði nám í héraðs-
Vilborg Jónína Jóns-
dóttir — Minning
F. 26. 3. 1894.
D. 18. 10. 1976
„Hverjum gjalda hlut margfaldan
hlaut þfn valda manndómsást
öðrum taldir tfmann sjaldan.
Tryggð þfn aldrei vinum brást.“
Þorskabftur (Nokkur kvædi)
Jónína Jónsdóttir var fædd í
Hafnarnesi við Hornafjörð. Hún
ólst upp í stórum og glaðværum
systkinahópi. Á efri árum leitaði
hugurinn oft til hinna björtu
æskudaga og hennar sfðasta ósk
var, að jarðneskar leifar hennar
fengju hvíld í Bjarnarneskirkju-
garði við hlið foreldra sinna.
Ung að árum yfirgaf Jónína
æskubyggð sína. Hún dvaldist um
tíma í Reykjavík og nam fata-
saum. En Jónfna hafði ekki langa
viðdvöl i höfuðstaðnum að þessu
sinni. (Jtþráin heillaði hana, og í
Danmörku hóf hún nám í mat-
reiðslu, sem varð hennar ævi-
starf. Þar sem annars staðar gat
Jónina sér mjög gott orð fyrir
frábæran dugnað og kunnáttu.
Jónína dvaldist í áratugi
erlendis, en sneri heim til islands
að loknu sfðara stríði. Eftir heim-
komuna hóf hún stcrf hjá Ingi-
björgu Karlsdóttur og Steingrími
Karlssyni, sem nú reka Skfðaskál-
ann í Hveradölum. Hjá þeim vann
hún í mörg ár. Einnig starfaði
hún við fleiri veitingarhús meðan
kraftar entust.
Mér er minnisstætt er við
Jónfna störfuðum saman við mat-
reiðslu. Þó aldursmunur væri ára-
tugir, tókst brátt með okkur
óvenju góð vinátta. Lifsgleði
hennar dreifði birtu og yl til
þeirra sem hún starfaði með eða
umgekkst. Það er hverjum manni
lán að kynnast slíku fólki.
Blessuð sé minning hennar.
Samúðarkveðjur sendi ég fjöl-
skyldu hennar á Hornafirði.
,.Llfs frá Krunni Ipiddur kraflur,
loks ókunnum bylgjum af.
sem er runnlnn ú(í aftur
alverunnar meginhaf?“
Þorskabftur (Nokkur kvæði)
Kristfn Eggertsdóttir
skólanum að Laugarvatni og
kennaraskólanum í Reykjavík og
hefur nú alllengi kennt á einum
barnaskóla Reykjavíkur og auk
venjulegrar kennslu haft áhendi
smíðakennslu barna, listrænn
eins og sumir frændur hans, fyrr
og nú. I húsi hans hafa svo for-
eldrar hans dvalið síðari árin.
Lengi mun Ólafur Ingimunds-
son hafa haft sæmilega heilsu eða
allgóða og vinnudagurinn var orð-
inn býsna langur, og ekki var
slakað á starfinu, meðan nokkrir
möguleikar voru, en að lokum
brustu starfskraftar alveg, sjón
þvarr og kraftar brustu að lokum
og ýmsir kvillar sóttu á. Tók þá
spitalavist við og hnignun fór vax-
andi, uns yfir lauk.
Er hann nú kvaddur og honum
óskað fararheilla yfir á eilífðar-
landað. Eftirlifandi ekkju hans og
syni sendast hlýjar samúðar-
kveðjur og árnaðaróskir.
Eyjólfur Eyjólfsson.
Kveðja:
Jón Valur
Magnason
F. 1. apríl 1957
D. 19 október 1976
Dáinn, horfinn. — Harmafregn.
Hvflfkt orð mig dynur yfir. En ég veit að
látinn lifir.
Það er huggun harmi gegn.
(J.H.)
Þannig hugsum við oft við missi
ástvina og 'félaga. Og sú varð
raunin er við heyrðum um andlát
góðs vinar okkar og félaga, Jóns
Vals Magnasonar.
Ungur maður, sem fellur frá f
blóma lffsins á ekki fjölbreytta
lífssögu. En í hugum okkar vin-
anna hefur hann reist sér óbrot-
gjarnan bautastein. Góðvild og
hjálpfýsi var alltaf til staðar er
við leituðum til Jóns Vals. Að
eðlisfari var hann fáskiptinn og
rólyndur, en undir niðri blundaði
góðlátleg kímni, enda var hann
ávallt hrókur alls fagnaðar í vina-
hópi. En sá þáttur f eðlisfari Jóns
Vals sem við mátum livað mest
var einstakt trygglyndi hans. Þó
að leiðir skildu um stundarsakir,
annaðhvort vegna vinnu eða
náms hans, voru vináttuböndin
alltaf treyst að nýju er heim vár
komið. Svo góður vinur sem hann
var okkur, reyndist hann þó móð-
ur sinni og systkinum sínum eins-
taklega góður sonur og bróðir.
Söknuéfur okkar er mikill, en
mestur er hann þó fyrir móður
hans og systkini. Huggun er þó
harmi gegn að fyrir þau sem okk-
ur eru allar minningar sveipaðar
birtu og yl þar sem hvergi fellur
skuggi á.
Biðjum við góðan Guð um styrk
móður, föður og systkinum hans
til handa um ókomna tfma.
Flýt þér, vinur, f fegra heim.
Krjúptu ad fótum friðarboóans,
og fljúðu á vængjum morgunroðans
meira að starfa guðs um geim.
/ <JH.)
Siggi, Gunni, Óli og Einar.
Simca 1307/1508 nýjasti og glæsilegasti bíllinn frá Chrysler
f Frakklandi, var valinn bíll ársins í Evrópt) 1976.
Simca 1307/1508 hefur ekki fengist afgreiddur
til íslands fyrr en nú, vegna gífurlegrar eftirspurnar á
meginlandinu. Bíllinn er fimm
manna og með fimm hurðir,
þannig að breyta má hönum í
stationbíl á nokkrum sek-
úndum. Þú getur valið um
1294 cc eða 1442 cc
vél, sem hefur vakið
athygli fyrir litla
benzín notkun,
en mikinn kraft.
í bílnum er glæsi-
leg innrétting.
hituð afturrúða, kraft-
mikil miðstöð, elektrónísk kveikja,
og ýmislegt fleira er fáanlegt eins og t.d.
rafmagnsrúðu-upphalarar, litað gler, framljósaþurrkur
og stereo-hátalarakerfi. Fyrstu sendingarnar uppseldar, tryggið yður bíl úr næstu sendingu.
5imiB 1307SimtB 1508
Pú ert besti dómarinn í gæðamáli Simca 1307/1508 —
aðrir hafa sagt að þetta sé bíll morgundagsins.
\ifökull hf.
ÁRMÚLA 36, Símar 84366 - 84491