Morgunblaðið - 04.12.1976, Síða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 4. DESEMBER 1976
3'"
VlK>
MORöJN--
kafpinu \\ r&

Undrameðal er það ekki, þó að
ég $é undralæknir.
Það er ekki ofsögum sagt af
óstöðuglyndinu. Nú er ég orðin
leið á Binna, en er skotin i
Lolla.
Bflstjórinn þinn getur ekki
komið fyrr en klukkan sjö að
sækja þig, það sprakk á bfln-
um!
Það er maður hér með upp-
brettar ermar og krepptan
hnefa, sem spyr um ritstjór-
ann.
— Kunnið þér esperantó?
— Hvað haldið þér, ég sem
hef verið f mörg ár f Esperantó.
— Kallið þér þetta fflabein?
Það er öllum auðséð, að það er
aðeins eftirlíking.
— Ef til vi11 hefur ffllinn
haft falskar tennur.
Stúdent vekur veðlánara um
miðja nótt.
— Hvað er klukkan? spyr hann.
— Hvernig dirfist þú að vekja
mig upp um miðja nótt með
slfku kvabbi? spyr veðlánarinn
vondur.
Stúdentinn: Jú, úrið mitt er hjá
yður.
— Þér segist hafa fengið yður
afbragðs varðhund og samt seg-
ist þér ekki geta sofið rólega
neina nótt. Hvað er það, sem
heldur fyrir yður vöku?
— Hundurinn.
„Það er ákaflega erfitt verk að
rukka.“
„Hefur þú nokkurn tfman
rukkað?“
„Nei, en það eru svo margir,
sem hafa rukkað mig.“
Mæja: — Svo þú ert búin að
segja Kalla að þú elskir hann
eftir allt saman?
Malla: — Eg ætlaði ekki að
gera það, en — en hann veiddi
það upp úr mér.
Eiginmaðurinn (hvíslar að
Ijósmyndaranum): Blessaður
gefðu mér merki áður en þú
biður konuna mfna um að vera
glaðleg á svipinn. Eg hef ekki
séð það f 15 ár.
— Það er vfsindalega sannað að
konurnar lifa lengur en menn-
irnir.
— Já, ekkjurnar að minnsta
kosti.
Auka þarf örygg-
ið á sjónum
„Ég hef aldrei skrifað í blað
áður, en mig langar til að minnast
örlítið á öryggismál þó oft sé um
þau skrifað, því aldrei er góð vísa
of oft kveðin.
Ég er háseti á rækjubáti við
ísafjarðardjúp. Mér finnst það
fyrir neðan allar hellur hvað er
lítið gert til þess að auka öryggi
fyrir allan þennan flota, sem sigl-
ir um Djúpið, milli 40 og 50 bátar.
Því oft getur verið slæmt veður á
Djúpinu eins og hefur sýnt sig. Ég
vil því skora á þá aðila sem með
öryggismál fara að beita sér fyrir
því að sett verði Ijósbauga við
Brestsker að vestanverðu í djúp-
inu, því það myndi auka öryggið
mjög mikið. Einnig ef sett yrði
„blússaljós" á vitann í Æðey. Svo
er ég alveg undrandi á því hvað
ráðamenn eru kærulausir. Það er
lagður rafmagnsstrengur þvert
yfir djúpið með 5000 volta
spennu. Engin merki eru sett upp
og allir geta ímyndað sér hvað
myndi gerast ef bátur lenti á
strengnum, það yrði fáir til frá-
sagnar. Einu merkin sem eru
sjáanleg eru tveir staurar, svartir
og ber þá í dökka jörð, svo þeir
sjást mjög illa. Það mundi ekki
kosta mikið að setja ljós á þessa
staura bæði við Hafnardal og eins
við Reykjanes. Látið nú sjá að
ykkur sé annt um sjómennina
sem halda þjóðarskútunni á floti.
Virðingarfyllst,
Sigurður Helgason,
Sólgötu 5, Isafirði."
Hér með er þessari beiðni og
ábendingu komið á framfæri og
það er sennilegt að viða sé pottur
brotinn í öryggismálum. Á mörg-
um vinnustöðum er þó gert ýmis-
legt til að bæta öryggi starfs-
manna og við getum haft það í
huga að það þarf ekki sizt að sjá
um öryggi þeirra sem sækja sjó-
inn. Þar er tilkynningaskyldan
sennilega einn merkasti áfang-
inn, enda er mun betur hægt að
fylgjast með ferðum hvers og eins
eftir að hún kom til sögunnar.
% 'Kúabóla?
— Bólusótt?
Mjög er algengt að þessu
tvennu sé ruglað saman þannig,
að kúabóla — í stað bólusóttar eða
stórubólu — sé talin hættulegur
sjúkdómur, nú síðast í Þjóðviljan-
um þ. 25/11 á bls. 10. Þar stendur
með stórri fyrirsögn:
„Kúabólu útrýmt i heiminum á
næstu vikum og við það sparast
1.3 milljarðar dollara." 1 sömu
grein má m.a. lesa þetta:
BRIDGE
I UMSJÁ PÁLS
BERGSSONAR
BRIDGEFÉLAG Borgarness hélt
nýlega uppá 25 ára afmæli félags-
ins. 1 því tilefni fékk félagið
nokkra spilara frá Reykjavik til
að taka þátt í sérstöku afmælis-
móti. Höfundur þessa þáttar
minnist ekki að hafa séð jafn-
sterka hendi og suður hélt á í spili
dagsins en hún kom einmitt fyrir
í fyrrnefndu móti.
Suður gefur, allir utan hættu.
Norður
S. 54
H. 86532
T. KD5
L. K32 Austur
S. 32
H. 4
T. 9762
Suður E. ÁG10954
S. ÁKD98
H. ÁKDG1097
T. 3
L. —
Spilið kom fyrir í sveitakeppni.
t lokaða herberginu sátu leik-
menn i norður-suður og sögðu
hratt og örugglega á spil sfn.
Suður Vestur Norður Áustur
I lauf Ttfgull 1 hjarta 4 tfglar
6 hjörtu pass pass pass
Opnun suðurs var samkvæmt
nákvæmnis-laufinu, sem nú fer
eins og eldur i sinu um allar jarð-
ir. Spilarinn í suður hefur líklega
orðið hissa þegar félagi hans
sagði 1 hjarta og norðri hefur
örugglega orðið bilt við þegar
honum var skellt í slemmuna.
Austur spilaði eðlilega út laufás
og sennilega hefur spilari aldrei
lagt upp eins sterka hendi. Spilar-
arnir störðu á spil blinds en norð-
ur jafnaði sig fljótlega, lagði upp
og fékk aila slagina.
í opna herberginu sátu meistar-
ar frá Réykjavík í sætum norðurs
og suðurs. Eftir margar og vfs-
indalegar sagnir enduðu þeir I 7
hjörtum. Spilarinn í vestur bjóst
við, kannski eðlilega, að ekki
þýddi að spila út ás í alslemmu
gegn þessum mönnum. Hann spil-
aði út laufi. Sagnhafi trompaði
nfuna, tók fjóra slagi á hjarta og
fékk alla slagina því vestur uggði
ekki að sér og lét spaða of
snemma. Þetta fljótfærnislega af-
kast vesturs gaf gestunum þannig
II stig, mjög óverðskuldað.
Vestur
S. G1076
H. —
T. ÁG1084
L. D876
Maigret og þrjózka stúlkan
Framhaldssaga eftir Georges
Simenon
Jóhanna Kristjónsdóttir þýddi
26
getað gifst syni skipasmfða-
stöðvareiganda....
— Já, þvf trúi ég, Felicie....
En þér hafið ekki víljað hann?
— Eg þoli ekki rauðhært fólk
.... og svo var pabbi hans lfka
vitlaus f mig.... Karlmenn eru
meiri svfnahestin....
Það er furðulegt, en þegar
horft er á hana gleymist að hún
er tuttugu og fjögurra ára og á
að heita fullorðin stúlka.
Maður sér f reynd aðeins kvfða-
fullt barnsandlit og hann er
sjálfum sér gramur fyrir að
hann gat látið hana ergja sig
jafn mikið og raunin hafði
-verið...
— Segið mér Felicie... Var
húsbóndi yðar.... ég á við
herra Lapie afbrýðisamur?
Hann er áhægður. Hann
hefur séð fyrir skyndilegar
hreyfingar hennar sem bera
vott um undrun og kvfða f senn
og hann sér einnig reiðiglampa
f augum hennar.
— Það hefur aldrei verið neitt
á milli okkar....
— Eg veit það, Felicie mfn...
En þó svo gæti hann hafa
verið afbrýðissamur.... Þér
vitið hvernig það er.... Eg gæti
tii dæmis fmyndað mér að hann
hefði bannað að þér færuð til
Poissy á dansleiki á sunnudags-
kvöldið og að þér hafið neyðzt
til að lætaðst út....
Hún svarar ekki. Hún er
sjálfsagt steinhissa yfir þvf að
hann skuli hafa getið sér til um
þessa einkennilegu afbrýði-
semi gamla mannsins, sem beið
eftir henni á sunnudagskvöld-
um, þegar hún kom heim af
dansleikjum og hafði þá f
hótunum við hana I hvert sinn,
ef þetta endurtæki sig.
— Þér létuð hann skílja að þér
ættuð ástmcnn?
— Hvað hefði átt að hindra mig
f að eiga elskhuga?
— Nei, þó ekki væri. Og svo
hafið þér sagt honum frá þvf og
hann hefur brugðist hinn versti
við og kallað yður öllum illum
nöfnum. Kannski hefur hann
lagt hendur á yður....
— Ég hefði aldrei leyft honum
að snerta á mér.
Hún er að skrökva. Maigret
getur afar vel séð þau tvö fyrir
sér. Þau eru jafn einangruð f
nýja húsinu sfnu f miðri
Jeanneville sem væru þau á
eyðieyju. Frá morgni til kvölds
eru þau saman, njósna hvort
um annað, rffast eins og vitlaus
væru, en samt þurfa þau hvort
á öðru að halda, tvö mynda þau
sinn eigin heim.
En ef Staurfótur hverfur úr
þessum heimi þeirra ð
ákveðnum tfmum til að fá sér
slag á Gullhringnum er Felicie
æst f að gera eitthvað lfka.
Hann varð að loka hana inni
og standa á verði við gluggann
hennar, ef hann ætlaði að varna
henni þess að fara á dansleik f
Poíssy á sunnudögum, þar sem
hún var f prinsessuleiknum
sfnum. Og jafnskjótt og hún á
lausa stund hleypur hún til vin-
konu sinnar Leontien og eys af
leyndarmálum hjarta sfns yfir
hana.
Þetta er svo sára einfalt. All-
ir sem koma inn f veitingahúsið
til að snæða hádegisverðinn
sinn og lesa blaðið sitt geta
ekki stillt sig og stara furðu-
lostnir á þessa annarlegu sjón
sem blasir við augum, þar sem
, Felicie er. Ekki einn einasti
lætur undir höfuð leggjast að
hvarfla til hennar augum öðru
hverju og gefa þjóninum sfðan
bendingu.
Og þó er hún bara kona
... Barnsleg kona að vfsu.
. . . Það hefur Maigret skilið
núna og þess vegna er hann í
senn vingjarnlegur og um-
burðarlyndur f framkomu sinni
við hana.
Ef Lapie gamli væri enn á Iffi
er Maigrct viss um að hann
myndi segja við hann:
— Þér eruð afbrýðisamur.
Afbrýðissamur. Hann sem var
ekki einu sinni ástfanginn af
henni. Gamli Lapie hefur
sjálfsagt aldrei á ævinni verið
ástfanginn ... En afbrýðis-
samur vegna þess að hún var
hluti af tilveru hans og sér-
sköpuðum heimi. Heimi sem
var svo þröngur og afmarkaður
að innilikunarkenndin hlaut
stundum að hafa verið þrúg-
andi fyrir bæði.
Seldi hann grænmetið? Seldi
hann ávexti úr garðinum ? Ætli
hann hafi nokkurn tfma gefið
neitt? Neí. Þetta var hans eign.
Hann hefur sjálfsagt einnig
litið þeím augum á Felicie.