Morgunblaðið - 21.12.1976, Blaðsíða 39

MORGUNBLAÐIÐ, ÞRIÐJUDAGUR 21. DESEMBER 1976
39
Olafur Ingólfur
Tómasson -Mmnmg
Fæddur 26. sept. 1896.
Dáinn 6. nóv. 1976
Ólafur var dæddur að Gilhaga,
Bæjarh reppi, Strandasýslu.
Hann fluttist með foreldrum
sínum frá Gilhaga að Gillastöðum
I Laxárdal í Dölum vorið 1898, og
þaðan að Lambastöðum I sömu
sveit vorið 1900. Þar vann hann
til ársins 1943. Hann var i
unglingaskóla séra Ólafs próf.
Ólafssonar í Hjarðarholti vetur-
inn 1912—1913. Árin 1916—1918
var hann við trésmíðanám hjá
Ólafi Jónssyni trésmið á Borðeyri.
Ólafur var mjög hneigður til
náms á þvi sviði og þótt að náms-
timinn væri ekki lengri en tvö ár,
átti hann ekki erfitt með að vinna
að alls konar smíði, bæði ibúðar-
húsa, fénaðarhúsa og ýmiss konar
húsgagna. Eftir að smíðanáminu
lauk, vann hann á búi foreldra
sinna milli þess sem hann byggði
4 íbúðarhús í Laxárdalshreppi, og
auk þess allmikið af búfjárhús-
um, og ýmiss konar viðgerðum og
endurbótum á húsum, bæði- I
Laxárdalshreppi og viðar. Vorið
1943 fluttist hann til Búðardals og
vann þar einkum við smiðar alls
konar. Hann mun hafa verið þar
að smíði fjögurra íbúðarhúsa.
Auk þess vann hann þar að
viðgerðum og endurbyggingum á
allmörgum öðrum húsum.
Ég sem þessar linur skrifa
kynntist Ólafi fyrst fyrir 14 árum.
Þá lést sonur minn, Bogi Stein-
grímsson, búsettur i Búðardal.
Steingrimur gekk á fund Ólafs og
spurði hann hvort hann ætti til
likistur. Hann játti þvi.
Steingrímur tók upp peninga til
greiðslu. Gamli maðurinn tók
ekki við þeim og mælti: „Bogi var
mér hlýr og notalegur, í okkar
kynnum og viðskiptum. Ég tek
ekki við peningum. Kistan á að
vera hinsta kveðja frá mér til hins
!átna.“ Þessum orðum gat ég
aldrei gleymt. Mér fundust þau
lýsa svo vel hlýhug og höfðings-
lund gamla mannsins.
Siðar fluttum við hjónin til
Búðardals, til tengdadóttur
okkar, Unu Jóhannsdóttur, og
höfum dvalið þar siðan. Stein-
grímur lézt fyrir tveim árum.
Kynni okkar Ólafs áttu eftir að
verða nánari, þvi hannbjó í næsta
húsi við okkar. Hann var þá hætt-
ur húsasmiði, og stundaði aðrar
smiðar, allt frá finustu skrifborð-
um og kommóðum að ógleymdum
taflborðunum frægu. Tvö þeirra
eru nú I eign Friðriks
stórmeistara. Stokkar fylgdu
hverju borði til að geyma tafl-
mennina. Ég bað hann eitt sinn að
smiða litla kistu I stil við gömlu
fatakisturnar. Ég keypti af hon-
um þrjár, og hann smiðaði margar
slikar, sem seldust vel.
Það mun fátítt nú, að eins marg-
ar tegundir af smiðisgripum hafi
verið framleiddar af einum
manni. — Öll var smíði hans
vönduð og fallegur frágangur.
Hann var svo fljótur að geirnegla,
og gerði það svo vel, en hún er nú
að týnast úr sögunni, geirnegling-
in.
Ólafur smiðaði sér hús I Búðar-
dal og heitir það Vellir. Meðan á
smíðtnni stóð, hafðist hann við i
tjaldi hér uppi I dalverpi, fram i
snjóa, og vildu margir fá hann
heim til sin, en hann sinnti eng-
um fortölum og svaf í sínu tjaldi,
þar til Jóhanni Bjarnasyni tókst
að fá hann heim til sfn og lánaði
honum herbergi til vors. Engan
vin átti Ólafur betri en Jóhann,
enda var sá maður dáður af öllum
sem þekktu sakir mannkosta og
manngæða, sem öllum Dalamönn-
um er kunnugt o.fl.
Ólafur lauk sinni húsbyggingu
og flutti í nýja húsið. Aldrei gekk
hann endanlega frá innréttingu
þess. Verkstæðið var stórt og
bjart. Hann unni sér aldrei hvfld-
ar, vann alla daga frá morgni til
kvölds. Hann var maður vel
greindur og stálminnugur, las
mikið og sagði afburðavel frá.
Hann lærði á bil og keypti sér
fólksbíl, ók fólki á skemmtistaði,
fékk sér snúning, tók þátt í
dansinum, en bragðaði ekki vin
væri hann á bil, en gat lyft glasi I
góðvinahópi. Söngrödd hafði
SVAR MITT
EFTIR BILLY GRAHAM
Eg giftist manni, sem hefur gefið mér allt. Við eigum
heima i fallegri fbúð utan við ys miðborgarinnar. Við eigum
tvo bfla, bát, iitasjónvarp og njótum töluvert mikils álits.
Samt vantar eitthvað. Eg er eitthvað leið og döpur oftast nær.
Getið þér sagt mér, hvað að er?
Eg leit á Heimilistimaritið nýlega og renndi aug-
um yfir efnisyfirlitið. Þar voru greinar um skreyt-
ingu, gólfábreiðuefni, matargerð, garðyrkju, nýja
bíla á árinu, innkaup, gæludýr og hvernig ætti að
skera út önd. En eg fann enga grein um samskipti
manna, um raunveruleg vandamál heimila eða um
siðgæði. Eg hlaut að álykta, að það væri skoðun
ritstjórans, að allt, sem við þyrftum til þess að verða
hamingjusöm, væru góðir garðar, gott sjónvarpsloft-
net, góðar máltíðir og gjáandi, nýr bíll. Því miður
hafa margir landar okkar tileinkað sér þessa efnis-
hyggju. En Jesús sagði að líf mannsins væri ekki
tryggt með eigum hans. Mér er óskiljanlegt, hvað
menn erfiða í þeirri blekkingu, að „hlutir“ veiti þeim
hamingju. Þetta er yðar mein. Þér eigið fullt hús af
eftirsóknarverðum munum, en ekkert raunverulegt
takmark með lífinu. Leiðindi yðar og þunglyndi stafa
af sektarkennd, og þér finnið yður seka, af því að þér
njótið alls konar lífsþæginda, meðan heimurinn er
að deyja úr hungri, af því að hann vantar raunveru-
legt og andlegt brauð. Biblían segir: „Enginn lifir af
sjálfum sér“. Við erum ekki sköpuð til þess að liggja
í dái i allsnægtum og einangrun, heldur til þess að
veita öðrum hlutdeild í trú okkar og nægtum.
hann góða og söng f kór um tíma.
Og fjölhæfur var hann I höndun-
um. Slikur maður getur vænt sér
nokkurs I lifinu. En það fór á
annan veg. Hann var einbúi alla
tíð. Hver skilur þá mannssál, sem
lokar sig frá mönnunum og
umhverfi sinu, heyr sina baráttu
einn og óstuddur. Það hlýtur að
vera margt sem leitar á hugann,
margt sem undan sviður. Er þá
undarlegt þótt beiskja myndist
hið innra, sem stöku sinnum
leitar út.
En hann Ólafur Tómasson gerði
hvorki að bogna né blása i kaun.
Hann bar sínar byrðar einn, og lét
aldrei hugfallast. Hann var með
afbrigðum barngóður. Þau sóttu
til hans og hann gaf þeim gjafir.
Það yljaði honum að vera í návist
barna.
Eitt sinn sem oftar kom hann út
til okkar. Ég var ein heima. Við
tókum tal saman um bækur og
menn, eins og oft áður. Þá sagði
hann mér sögu. Og söguhetjan var
ungur maður og margt til lista
lagt. En hæfileikar hans nýttust
ekki. Hann kvæntist ekki, og bjó
einn í sinu húsi. Þar vann hann að
hugðarefnum sinum, varð ómann-
blendinn og einrænn. Og að lok-
um stytti hann sér aldur.
Mér varð litið á Óla, eins og við
kölluðum hann i daglegu tali.
Svipur hans var lokaður. Hann
rauf þögnina og mælti: „Á ég ekki
að lána þér bókarkornið,
Steinunn." — „Nei, þakka þér
fyrir Óli minn. Ég ætla heldur að
eiga og geyma hjá mér frásögn
þina. Ég bæti engu um þó að ég
lesi sjálf."
Ég varð hugsi um stund. Svo
var tekið upp léttara hjal.
Óli gaf Blindavinafélainu
tvisvar gjafir. Veit ekki hve há
upphæð sú fyrri var. Seinni gjöf-
in var 100 þúsund kr. Hann sendi
lika marga kassa af smlðisgripum
sínum, sem kunningi hans í
Reykjavik ætlaði að selja fyrir
hann, og átti ágóðinn að renna til
vangefinna. Hann lést áður en
hann fékk að heyra frá þeim
þakkarorð.
Hann unni mikið einu
systurinni sem hann átti. Hún
reyndist honum lfka mjög vel til
hinstu stundar.
Hann átti við mikla vanheilsu
að striða 3 siðustu árin og dvaldi
oft á sjúkrahúsum En oft dvaldi
hann heima langa tíma og vann
þá af sama kappi og áður þó sár-
lasinn væri. Vinnan var honum
allt. Una nágrannakona hans var
honun> sönn hjálparhella, enda
mat hann hana mikils, eins og
föður hennar, Jóhann. Systir
hans, Guðlaug tjáði mér, að eitt
sinn, skömmu fyrir andlát hans,
en hún átti margar ferðir til hans
á sjúkrahúsið á Akranesi, þá hafi
hann fallið I mók, en hreyft sig
fljótlega og sagt: Ert þú þarna,
Jóhann? — Mig hefir sennilega
verið a dreyma, mælti hann svo.
Að endingu þakka ég Óla góð
kynni og margar fræðandi sam-
verustundir. Og að leiðarlokum
óska ég að það verði hann Jóhann
Bjarnason, vinur hans, sem réttir
honum sfna hlýju vinarhönd yfir
móðuna miklu.
Steinunn J. Guðmundsdóttir.
CASIO FX — 102
heimsins fyrsta tölva með
almennum brotum. brotabrotum
og skekkjureikningi
GASIO tx 102
tPDUCCnO-QO
i.l -t n ju i a jj

LJ
"Xf.
LJ
LJ
LJ
LJ
iö LJ LJ
LJ LJ
LJ LJ
U LJ
U LJ
LJ LJ
u
Verðkr: 11.995-
STÁLTÆKI
Vesturveri, simi 2 7510
Jólagjöfín
sem allir reikna með er
vasatalva frá Texas
Instruments með Minni,
Konstant og Prósentu
Verzlunarfólk
Vasatölvan ykkar er loksins komin
1.200 kbt.
notkun á sömu
rafhlöðum

Verð aðeins /
9.960-

5f

^O
Tegund
LC 810
^Oóhíha
Brautryðjendur í tölvutækni.
Vþlin er ‘með fljótandi kristal leturborð,
rafhlöðurnar endast í 1 200 klst.
Þetta er sannkölluð vasatölva.
Mál lengd 13,4x7x0,9 cm.
EINAR FARESTVEIT & CO. HF.
BERGSTADASTRÆTI I0A - SlMI 16995
CHARLES WILUAMS
SUÐRI
Desmond Bagley lauk ekki það snemma við nýju
söguna sína að hún gæti komið út á íslensku í ár og því
kemur hún út næsta haust. En þess í stað gefur Suðri
nú út spennandi og ævintýralega sögu eftir amerískan
höfund, Charles Williams. Allar sögur hans gerast á
sjó og þetta er sú fyrsta sem út kemur á íslensku.
Charles Williams er tvímælalaust í fremstu röð
þeirra sem skrifa spennandi bækur og nýja bókin eftir
hann heitir ELDRAUN Á ÚTHAFINU.
Tryggið yður eintak í tíma.
Saya um ofsafengna v*ðurergn á Kyrrahafi
SUORI