Morgunblaðið - 26.08.1978, Blaðsíða 36

36
MORGUNBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 26. ÁGÚST 1978
MORö'Jh/*
KAFr/NU

Við erum farnir að þreytast á
þessum brögðum þínum hér í
boxhringnum!
Það er fleira en peningar í
lífinu. skaltu segja lesendunum
— t.d. listmunir málverk og
þessháttar!
Ekki að undra þótt ég ætti bágt
með svefn í nótt!
Innrásin í
Tékkóslóvakíu
Fögnuður
Það gladdi mig stórlega á
þessum síðustu og verstu sundur-
lyndistímum, þegar fréttist að
ungt fólk í þeim stjórnmálaflokk-
um, sem aðhyllast undirhyggju-
laust lýðræðislega stjórnarhætti,
hefði tekið höndum saman til að
ef menn fá ekki að vera það. Það
verður aldrei of brýnt fyrir
mönnum að taka ekki mannrétt-
indi sem sjálfsagðan hlut, meðan
þau eru fótumtroðin í meginhluta
heimsbyggðarinnar, hvort sem
drottnararnir kalla sig kommún-
ista eða sósíalista, eða þeir eru t.d.
bendlaðir við fasisma eða nasisma.
BRIDGE
Umsjón: Páll Bergsson
I litarsamningi er markmið
sagnhafa venjulega að bjarga
tapslögum sínum. Sé hægt að
trompa þá án þess að fækka
beinum tökuslögum í tromplitnum
þarf ekki að viðhafa sérstakar
bjöfgunaraðgerðir. Enda eru hin
tilfellin fremur umhugsunarefni.
Spilið í dag er dálítið sérstakt.
Norður gaf, austur-vestur á hættu.
Norður
S. Á1074
H. ÁD76
T. 108652
L. -
Vestur
S. D92
H. 54
T. Á
L. KDG9874
Austur
S. G65
H. K1092
T. 3
L. 106532
Suður
S. K83
H. G83
T. KDG974
L. Á
Suður var sagnhafi í fimm
tíglum og vestur spilaði út lauf-
kóngi.
Takið eftir stöðunni. Andstæð-
ingarnir eiga vísan slag á tromp-
ásinn og tapslagir eru sennilegir í
báðum hálitunum. Reyndar má
búa til aukaslag á annan þeirra en
hvorn á að velja?
Sagnhafi leysti vanda þennan á
skemmtilegan hátt. Hann ákveð að
láta andstæðingana leysa þrautina
fyrir sig og trompaði laufásinn í
borðinu. Vestur fékk næsta slag á
tígulás og átti þá ekki mótleik.
Ekki þýddi að spila laufi og í reynd
valdi hann spaðatvist. Austur
neyddist til að láta gosann og fékk
sagnhafi þá fjóra slagi á litinn
með einfaldri svíningu. Gaf síðan
á hjartakónginn — slétt unnið.
Vestur virðist hafa átt betri leik
með því að spila hjarta í þriðja
slag. En það dugir ekki. Lágt úr
borði og austur verður að reyna
níuna. Annars verður hægt að láta
spaða af hendinni í hjarta. Sagn-
hafi fær því á gosann, og þá er
auðvelt að fría þrettánda spaðann
fyrir hjartaafkast.
Fleiri möguleikar leynast í
spilinu og læt ég lesendur um að
finna þá.
7789
COSPER
Blessuð vertu, hann er með peninga eins og sand.
Peningaveskið hans féll ofaná vinstri fót minn í gær!
mótmæla innrás Rússa í Tékkósló-
vakíu í tilefni af 10 ára minningu
þess atburðar. Mönnum er hollt að
gera sér endrum og eins ljóst, að
almenn mannréttindi eru sjálft
fjöregg fólksins og búi menn ekki
lengur í réttarríki við mannhelgi,
er harla lítils virði að heita maður,
Ég er einn þeirra bláeygu
manna, sem er að mörgu leyti
hlýtt til Alþýðubandalagsins og á
marga kunningja og jafnvel góð-
vini í þeirra röðum. Menn ættu þó
að varast að láta rugla sig með
orðaleppum um góðan og vondan
sósíalisma, meðan alls staðar þar
Kirsuber í nóvember
49
Framhaldssaga eftir Maríu Lang
Jóhanna Kristjónsdóttir íslenzkaði
ensson. — ÞAÐ er ég ekki. Eg
hentí honum niður stigann
sunnudagskvöld eitt árið nítj-
án hundruð og fimmtíu og það
hlýjar mér enn um hjartarætur
að rifja það upp.
— Það hefur væntanlega
verið þá sem hann var að gera
upp málin við Judith — daginn
áður en Matti dó, sagði lög-
regluforinginn. — Og eftir
það? Hvað gerðist þá?
Klemens hrukkaði ennið.
— Það gerðist ekkert meira.
Nanna Kasja lokaði sínum
dyrum eldhúsdyramegin og ég
fór upp og skreiddist aftur í
rúmið til að reyna að sofna
aftur.
— Meðan Matti var að þvo
upp og Judith Jernfeldt grét og
grét. Hamingjan veit hvort
ÞAU hafa sagt nokkuð sem
máli skiptir hvort við annað?
— Það hef ég ekki minnsta
grun um, sagði Klemens og
benti á millihurðina sem lá inn
í veitingahúsið.
— Hvcrnig væri þú spyrðir
hana að því.
Hinn nýtrúlofaði forstjóri
hafði þótt undarlegt mætti
virðast ekkert á móti því að
fulltrúi ríkislögreglunnar
kæmi arkandi í miðju trúlofun-
argildinu.
— Komdu. kallaði hann
hjartanlega. — Komdu og
skálaðu við okkur.
Fögnuður Judithar var ekki
cins hjartanlegur, en hún færði
sig ögn til að rýma fyrir
honum. Christer ákvað að
sækja sér stól og settist við
borðsendann.
Judith var smekklega klædd
að venju, frískleg og ekki með
aðra skartgripi en splúnkunýj-
an hring á fingri og gneistaði
af demantinum.
Hún ER falleg, hugsaði hann
og lyfti þegjandi kampa-
vinsglasi sínu.
Vínið var þurrt og kannski
var rödd hans það líka þegar
hann sneri sér að Bo Roland
Norell og sagði eins og ekkert
væri sjálfsagðara.
— Svo þú fékkst eignina
þfna að iokum.
— Það gcrði ég.
Ilann glotti ánægður með sig.
En Christer hafði ekki hugsað
sér að eyða tímanum með
innantómu snakki. Hann setti
glasið frá ser og sagði öllum að
óvæntui
— Ég var í dag á hlaðinu á
húsinu þar sem Judith bjó í
nóvember fyrir tuttugu og
fimm árum.
— Varstu heima hjá okkur?
sagði hún skjálfrödduð.
— Ilvernig stóð á því.
—Geturðu lýst fyrir mér,
hvernig það leit út í þann tíð?
— Já, það hlýt ég að geta...
það var stór lóð... Og bygging-
ar allt í kring svo að það var
naumast hægt að sjá inn á
lóðina. En það var ekkert
notalegt. Ekki blóm eða tré
bara leir og druila, útihús og
ruslatunnur. En hvers vegna
vilt þú...
— Það var ekki langt frá
heimili þfnu að næsta húsi þar
sem Matti Sandor bjó.
— Ég þurfti bara að íara
yfir götuna, sagði Judith og
rödd hennar skalf nú sýnu
meira. — En ég skil ekki...
Wijk lögregluforingi var
ekki í neinu skapi að skemmta
sér við að kvelja þau að óþörfu.
— Matti dó um áttaieytið á
mánudagskvöldið sjötta nóvem-
ber. Hvenær fórst þú heiman
frá þér?
— Ef þú hefur skoðað
skýrslurnar um yfirheyrslur,
sagði hún og kenndi nú hörku
í rómnum — hlýtur þú að
vita að ég íór heiman frá mér
þegar klukkuna vantaði tut-
tugu mfnútur í átta og að ég
hraðaði mér í Góðtemplarahús-
ið, vegna þess ég var með
miðana og við höfðum ákveðið
að hittast þar.
— En það var nægur tími til