Morgunblaðið - 16.02.1980, Blaðsíða 32

32
MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 1980
börir S.fiuðheríísson
RúnaCiísladóttir
Heimsókn
á sjúkrahús
Stundum kemur það
fyrir, að börn þurfa að
fara á sjúkrahús. Börn
taka því mjög misjafn-
lega og fer það eftir
ýmsu t.d. hvað þau eru
gömul, hvort þau eru
alvarlega veik, hvort
þau þurfa að fara í
skyndi eða hvort unnt
er að búa þau undir
sjúkrahúsvistina á
einhvern hátt o.s.frv.
Nauðsynlegt er að
reyna að búa börnin
sem best undir dvöl á
sjúkrahúsi og í ein-
staka tilvikum er jafn-
vel unnt að fara með
þau í heimsókn þang-
að, áður en þau eru
lögð inn. Þá fá þau
tækifæri til að skoða
umhverfið hitta hjúkr-
unarfræðingana eða
læknana og búa sig
undir dvölina á annan
hátt. Við það minnkar
ótti þeirra og kvíði,
sem eðlilega kann að
búa með þeim vegna
vanþekkingar á
sjúkrahúsinu, óttanum
við að fara að heiman
frá foreldrum sínum,
hitta nýtt fólk og
ókunnugt — auk þess
sem aðskilnaðurinn
við foreldrana og sína
nánustu getur oft orð-
ið barninu áfall, ef
ekki er vel staðið að
undirbúningi, heim-
sóknum og atlotum við
barnið.
Tímar og aðstæður
hafa breyst mjög til
batnaðar á síðustu ár-
um og má þar aðeins
nefna tvö áhrifamikil
dæmi.
1) Aðstæður allar á
barnadeildum sjúkra-
húsa eru orðnar mann-
eskjulegri en áður var.
Sérstakar leikstofur
eru fyrir þau börn,
sem geta verið á fót-
um, föndur og mótun
og jafnvel kennsla er
til staðar fyrir þá sem
hætta er á, að missi
mikið úr námi, 'Vegir
eru skreyttir og mál-
aðir með myndum og
munstri, sem fellur
börnum vel o.fl.
Jónas og Rúnar voru góðir vinir. Jónas, sem var 5 ára,
átti von á því að fara fljótlega heim eftir botnlangaupp-
skurð. Rúnar, 7 ára, þurfti hins vegar að vera lengur.
!ann hafði verið í Jangri rannsókn og ekki var allt jafn
. þægilegt, sagði hann. En hann sagði, að allir væru góðir
við hann á sjúkrahúsinu.
Stefán er þriggja ára. Hann sat uppi á borði í
leikstofunni meðan gólfið var skúrað og lét fara vel um
sig.
w
Rakel litla hafði fengið inflúensu. En henni batnaði
óðum og mamma hennar gætti hennar líka vel og lék við
hana, þegar tími var til.
Skreytingar á veggjunum á barnadeildum sjúkrahúsa
eru oft skemmtilegar og hressandi.
2) Heimsóknartíma er
nú öðruvísi háttað en
áður, þegar bannað
var að heimsækja
börnin nema á ákveðn-
um tímum sólar-
hringsins. Hjúkrunar-
fræðingum og öðrum
er nú ljóst, hversu
nauðsynlegt er, að
barnið hafi áfram sem
nánast samband við
sína nánustu, og fá
aðstandendur því leyfi
til að vera með börn-
um sínum eins og þeir
óska helst í samráði
við lækna og hjúkrun-
arfræðinga staðarins.
Og jafnvel hefur kom-
ið til tals að reynt yrði
að útbúa svefnaðstæð-
ur fyrir foreldra eða
forráðamenn barna,
þar sem mikilvægt
yrði talið að aðstand-
endur gætu dvalist á
sjúkrahúsi nætur-
langt.
Framfarirnar hafa
orðið miklar á síðustu
árum, en nauðsynlegt
er að leggja áherslu á,
að foreldrar og að-
standendur barna und-
irbúi börn sín sem best
undir sjúkrahúsvist og
láti sér aldrei detta í
hug að hræða barn t.d.
með því að segjast
ætla að senda það á
sjúkrahús eða til
læknis. Best er að
segja barninu eiiis og
er, og verður það að
fara eftir þroska þess,
hversu ýtarlega er
unnt að útskýra sjúk-
dóma fyrir því — og
reyna að nálgast það á
þann hátt, sem við
höldum, að það sé
barninu fyrir bestu.
Það ætti t.d. að vera
auðvelt að stuðla að
bættri andlegri líðan
barnsins með því að
gefa sér góðan tíma
með því og starfsliði
sjúkrahússins, þegar
barnið er lagt inn og
gefa þannig barninu
tækifæri til að kynn-
ast aðstæðum og
ókunnu fólki.
\