Morgunblaðið - 16.02.1980, Blaðsíða 33

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 16. FEBRÚAR 1980
33
Hvíti hesturinn II
Konungurinn hafði
ráðgjafa, sem Rauður hét.
Hann var á besta ald-
ursskeiði, röskur maður og
sterkur. Konungur kom nú
að máli við hann og óskaði
þess, að hann færi með
Sesselju á hinn tiltekna
stað og reyndi að frelsa
hana frá valdi bergbúans,
og bauð konungur honum
kvonfang og ríki í staðinn.
Rauður tók þessu vel og
kvaðst ekki mundi láta
Sesselju lausa að óreyndu.
Konungur þakkaði Rauð
orð sín.
Hinn tiltekna dag lögðu
þau af stað. Var Rauður
hinn brattasti, en Sesselja
í daufara lagi, því að hún
treysti lítt á riddaraskap
og hreysti Rauðs.
Ekkert segir af ferð
þeirra fyrr en þau koma að
smalakofanum, þar sem
ákveðið var að þau skyldu
dvelja á nóttum, þar til
útséð yrði um örlög Sess-
elju. Þarna tóku þau sér
náttstað. Ekki urðu þau
neins vör um nóttina.
Morguninn eftir fer
Rauður með Sesselju á
stað þann, sem tiltekið var
að hún skyldi sótt á, og
segir við hana:
„Nú skalt þú vera hér,
þar til kaupanautur föður
þins kemur, og ef mér líst
svo á, að ég muni geta
hjálpað þér, þá mun ég
koma til þín og gera það.
En ef ég verð hér hjá þér
og get ekki hjálpað þér, er
það ekki til annars en að
ég verð drepinn."
Að svo mæltu lagði
Rauður af stað heim að
smalakofanum, lagði
hurðina aftur í hálfa gátt
eftir að hafa farið inn, til
þess að hafa sig ekki í
hættu að óþörfu. Settist
hann svo við opið til að
sjá, hverju fram færi.
Nú er að segja frá kon-
ungsdótturinni. Þegar hún
var orðin ein, fór hún að
hugsa um hag sinn. Það
fór eins og hún hafði búist
við með liðveislu Rauðs.
Hún hafði aldrei búist við
mikilli hjálp frá hans
hendi, og enga möguleika
sá hún til að sleppa frá
þessum ömurleika.
Ekki leið á löngu þar til
hún sá mann koma fram
úr skóginum á drifhvítum
hesti, stórum og stæði-
legum. Fór hesturinn
hratt sem fugl flygi, bar
fæturna til ótt og títt. Var
að sjá eins og kviður hans
nálgaðist mjög jörðina,
þegar knapinn teygði hann
á skeiðinu. Sesselja bjóst
við að þarna kæmi sá, sem
ætti að sækja hana.
Þegar hann nálgaðist sá
hún, að þetta var ungur og
fríður maður. Fór þá úr
henni allur kvíði fyrir því
að fara með honum, því að
henni hafði verið sagt allt
öðruvísi frá útliti hans.
Maðurinn kom beint til
hennar og stöðvaði gæð-
inginn, heilsaði og spurði,
hver hún væri og hvað hún
ætti erinda hér.
Henni brá þá, því að nú
vissi hún, að þetta var ekki
sá, sem hún var lofuð,
fyrst hann spurði svona.
Hún sagði því, hver hún
væri og hvernig stæði á
veru hennar á þessum
stað.
Er hún hafði lokið máli
sínu, sagði hann:
„Gat faðir þinn ekki
fengið neinn mann til þess
að fylgja þér hingað og
reyna að losa þig úr klóm
þeirra bergrisa, er mig
grunar að eigi hér hlut að
máli?“
Sesselja svaraði: „Jú —
faðir minn fékk ungan
ráðgjafa sinn til að fara
með mig hingað, og lofaði
hann að reyna að hjálpa
mér, en svo lætur hann
mig vera hér eina og er
sjálfur í húsinu þarna."
Maðurinn sagði þá: Litla
hjálp mun maður sá veita
þér þarna, sem hann er.
Get ég til, að meira þurfi á
þrek að reyna, ef þér á að
verða gagn að. Viltu þiggja
hjálp af mér, ef ég fæ
nokkuð að gert?“
Sesselja kvaðst taka því
boði með þökkum, en verst
væri, ef hann legði sig í
mikla lífshættu fyrir sig
ókunnuga.
„Þá skalt þú,“ segir
hann, „stíga á bak fyrir
aftan mig og halda þér þar
fast, hvað sem á dynur, því
að ég get til, að nú líði ekki
löng stund þar til tilvon-
andi kærastinn kemur að
vitja um þig.“
Þegar hún var komin á
bak fyrir aftan hann, tók
maðurinn eitthvert verk-
færi upp úr vasa sínum,
reið svo stóran hring og
risti jörðina með verkfær-
inu, en spratt jafnskjótt
upp eldur. Voru þau þá
orðin innibyrgð í eldhring.
Þetta var um svipað
leyti og þau sáu að eitt-
hvert ferlíki í mannsmynd
koma í stefnu frá klettum
þeim, sem þar sáust í
fjarska. Þá sagði maður-
inn við Sesselju:
Framhald næst.
Krumma-
vísur
Krumminn á skjánum,
kallar hann inn:
Gef mér bita af borði þínu,
bóndi minn.
Bóndi svarar býsna reiður:
„Burtu farðu, krummi leiður.
Líst mér af þér litill heiður.
Ljótur ertu á tanum,
_____krumminn á skjánum.“
Spilið, sem þú vinnur alltaf
Þú ættir að geta boðið
hverjum sem er að spila við
þig broddgaltaspilið — þú
vinnur alltaf.
Teiknaðu broddgölt á
blað og leggðu 13 eldspýtur
á hann á svipaðan hátt og
þú sérð á myndinni, sem
fylgir með textanum. Síðan
á eftir röð að taka upp 1, 2
eða 3 eldspýtur. Sá sem
tekur upp síðustu eldspýt-
una hefur tapað. Þú getur
verið viss um að vinna, ef
þú veist, hvaða eldspýtur
hafa áhrif á það, að and-
stæðingurinn verður síð-
astur (verður að taka
síðustu eldspýtuna). Þú átt
að forðast að taka eldspýtu
nr. 5 og 9. Engu máli
skiptir hver á fyrsta leik.
Auðvitað geturðu leikið
þennan leik án broddgaltar
— þú getur teiknað hvaða
dýr, sem er — eða sleppt
því alveg.
Fjallgöngubrandari:
Kjartan Arnórsson
EftlV mElDPVft
domni?
E(j HELO P9EE
HftF//v>e/rrfl(V)éie,
LÖPpiNf) ‘
HPilERVJ
EKKI
\\i ISS?P
N€í .' FY/e ST VER£> E&