Morgunblaðið - 21.06.1980, Blaðsíða 15

MORGUNBLAÐIÐ, LAUGARDAGUR 21. JÚNÍ1980
15
Ný íslensk kvikmynd „Óöal feöranna“ veröur frumsýnd í dag. í fyrstu veröur myndin sýnd í
tveimur kvikmyndahúsum samtímis, Laugarásbíói og Háskólabíói, en síöan veröur sýningum haldiö
áfram í Laugarásbíói.
Óöal feöranna er eftir Hrafn Gunnlaugsson, en hann er jafnframt leikstjóri. Myndin er um íslenska
fjölskyldu í gleöi og sorg. Söguþráöurinn snýst ööru fremur um yngsta soninn í fjölskyldunni, Stefán,
baráttu hans fyrir aö ráöa sínu eigin lífi og láta þá drauma rætast sem hann á sér. Inn í þennan
söguþráö fléttast einnig lýsing á harösnúnum veruleika og mannlegum ástríöum.
í tilefni af frumsýningu þessarar nýju íslensku kvikmyndar leitaöi Morgunblaöiö til þriggja aöila
sem fara meö hlutverk í myndinni og spjallaöi stuttlega viö þá um myndina og starfiö sem henni
fylgdi.
Bræöurnir Stefán (Jakob Þór Einarsson) og Heigi (Jóhann
Sígurðsson) á leið á útimót á Húsafelli.
Hin eina sanna ást. Ásthildur Bernharösdóttir í hlutverki sínu í Óðali
feöranna.
vill ekki söðla um. Hún er bundin
þar sem hún er,“ sagði Hólmfríður.
— Er það svipað að leika á sviði
og í kvikmynd?
„Nei, það er mjög ólíkt, en
óneitalega sérkennileg reynsla. í
leikriti á sviði þróast hlutverkið
með hverri sýningu, en í kvik-
myndinni verður maður að halda
sama tóninum alla myndina út í
gegn. Það er ekkert auðveldara að
leika í kvikmynd, það er mjög
krefjandi.
Mér fannst mjög gott að vera
þarna uppi í Hvítársíðu, en þar var
myndin tekin. Mér fannst einnig
heppilegt að vera þarna í þrjár
vikur við undirbúning og æfingar.
Þá náði maður að kynnast fólkinu,
staðnum og efninu. Að vísu voru
aðstæður þarna allar lélegar, en
sem betur fer er heitt vatn í
Reykholti og á Húsafelli, og þar
gátum við farið í sund og þ.h.
Fólkið var oft mjög þreytt, þegar
var mikið álag. Ég undraðist mest
þrek kvikmyndatökumannanna og
annarra tæknimanna, þeir virtust
ódrepandi. Mér líkaði vel við allt
fólkið og það var reglulega góður
andi innan hópsins. Það var einnig
kostur, að mér fannst, hve við
vorum einangruð þarna uppfrá,
sérstaklega með tilliti til efnisins.
Svo er líka fallegt þarna, ég var
alveg bergnumin af fegurðinni sem
blasti við frá bænum," sagði Hólm-
fríður.
“Það var sérkennilegt hvernig
það atvikaðist að eg var valin í
þetta hlutverk. Það hringdi til mín
formaður Leikfélags Kópavogs og
sagði að Hrafn Gunnlaugsson vildi
skoða mig. Ég fór í reynslutöku
með hálfum huga, en þá vildi það
til að allt small saman. Ég var alls
ekki viss um að ég vildi taka þetta
að mér og vonaði hálfpartinn að ég
yrði ekki valin. Ég held að ég hafi
ekki treyst mér í þetta. Það varð
þó ofaná að lokum að ég fékk
hlutverkið, og ég er fegin því núna.
Ég sé ekki eftir þessu á nokkurn
hátt.
Ég vona aðeins að íslensk kvik-
myndagerð fái nú byr undir báða
vængi og að kvikmyndagerðar-
menn fari að snúa sér að íslensku
fornsögunum og öðru slíku. Af
nógu er að taka á því sviði og
margt er hægt að gera,“ sagði
Hólmfríður Þórhallsdóttir.
Myndavélin er miskunnarlaus,
hun þolir enga sýndarmennsku
— segir Ingimundur Jónsson
„Það má segja að þetta sé fyrsta hutverk mitt í
kvikmynd. Að vísu kom ég fram í mvndinni „Út í
óvissuna“ ásamt fleiri leikurum frá Húsavík. Eg held
að ég hafi sést í svona tvær sekúndur. en það var nóg
til þess að mörgum fannst nóg um, “ sagði
Ingimundur Jónsson yfirkennari á Húsavík, en
hann fer með hlutverk kaupfélagsstjórans í öðali
feðranna.
„Ég hafði mjög gaman af að
leika í kvikmyndinni, það kom
að vísu ýmislegt á óvart eins og
gengur, t.d. kom það mér á óvart
hve mikill tími fer í þetta. Þetta
er afskaplega mikil þolinmæðis-
vinna. Undirbúningur undir
hvert atriði tekur nánast marg-
ar klukkustundir, þó skotið sé
ekki nema tveggja til þriggja
mínútna langt. Þetta er sjálf-
sagt þreytandi fyrir suma, en ég
er rólyndur maður að eðlisfari
og ég kunni þessu ekkert illa.
Það var fallegt og gott í Borg-
arfirðinum og okkur leið vel,“
sagði Ingimundur.
„Ég leik kaupfélagsstjorann í
myndinni en hann heitir Gunn-
ar. Áður voru þeð vondir dansk-
ir kaupmenn sem voru að hrella
íslenska bændur, nú eru það
auðvitað kaupfélagsstjórarnir.
Mitt hlutverk felst í samskipt-
um mínum við bændafólkið. Ég
býst við að það verði skiptar
skoðanir um það hvernig ég kem
fram við bændurna. Gunnar
kaupfélagsstjóri hugsar náttúr-
iega fyrst og fremst um hag síns
fyrirtækis. Að vísu vill hann
bændunum vel, en það eru
erfiðleikaár í versluninni, en ég
vil ekki fara of djúpt í það. Samt
verð ég að viðurkenna að ég er
kominn af miklum samvinnu-
mönnum hér í Þingeyjasýslu og
er ekki viss um að þeir hefðu
allir verið ánægðir með þennan
samvinnumann. Ég held að
þessi maður gefi ekki rétta
mynd af kaupfélagsstjórum al-
mennt, mér fannst ég ekki vera
að leika sjálfan mig eða mínar
hugmyndir," sagði Ingimundur.
„Helsti munurinn á því að
leika á sviði og í kvikmynd er sá
að á leiksviði þurfa leikararnir
alltaf að vængja sig svolítið
frammi fyrir áhorfendum, þar
þarf að leika I kvikmyndinni
hins vegar má ekkert leika.
Málið snýst bara um það að
reyna að vera sú persóna sem á
að túlka. Myndavélin er svo
miskunnarlaus, hún þolir enga
sýndarmennsku. Þó að ég hafi
reynt að gera mitt besta til að
vera þessi kaupfélagsstjóri, þá
þýðir það ekki að ég hafi verið
honum að öllu leyti sammála.
Ég hef heilmikla reynslu í því
að aðlaga mig hinum ýmsu
manngerðum, þannig að mér
fannst bara gaman að leika
þennan mann. Þessi maður hef-
ur vafalaust sínar ástæður fyrir
hegðan sinni í myndinni," sagði
Ingimundur.
„Mér fannst einstaklega
skemmtilegt og ljúft að starfa
með fólkinu sem vann að þessu
verkefni. Samstarfið gekk ein-
staklega vel, allir þeir sem stóðu
að gerð myndarinar voru ein-
stök ljúfmenni og mjög elsku-
legir í viðmóti og samstarfið við
hina leikarana var í alla staði
mjög ánægjulegt. Fólkið þarna í
Hvítársíðunni var okkur geysi-
lega hjálplegt og elskulegt.
Eg gæti vel hugsað mér að
taka að mér annað hlutverk,
eftir þessa reynslu. En ég vil
fyrst sjá árangurinn af þessu
áður en ég lýsi skoðunum mín-
um á því.
Það var ýmislegt hægt að gera
þarna á Hvítársíðunni. Þegar
rólegt var fórum við á hestbak
og einnig renndum við fyrir lax.
Einnig fengust sumir við að
yrkja og höfðum við af því hina
mestu skemmtun. Við sváfum í
félagsheimilinu þarna á staðn-
um og var aðbúnaðurinn þar
eins og við var að búast, þegar
allir sofa í einum stórum sal. En
samkomulagið var gott og allur
viðurgjörningur frábær. Snyrti-
aðstaðan var ekki mjög fullkom-
in, en það var ekki langt upp í
Húsafell eða niður í Reykholt og
skruppum við stundum þangað
og fórum í bað,“ sagði Ingi-
mundur.
„Til gamans má geta þess að
kaupfélagsstjórinn sem ég leik,
á bróður sem er þingmaður.
Menn höfðu svolitlar áhyggjur
af því að bróðirinn, sem er frá
Akranesi, bæri ekki íslenskuna
eins fram og ég, en mér er
meinilla við að hætta að tala
norðlensku. Þá vildi svo heppi-
lega til að hann er ættaður af
Akureyri og talaði líka norð-
lensku. Og ekki nóg með það.
Kona mín í myndinni, sem er
einnig frá Akranesi, reyndist
frá Þingeyjasýslu eins og ég.
Þetta passaði því allt saman
ágætlega hvað málfarið varðar,"
sagði Ingimundur Jónsson.